Maciej Laskowski samotnie przejechał Polskę rowerem w 15 dni pokonując 3251 kilometrów. - Pomysł przejazdu dookoła Polski to "must have" każdego ultramaratończyka. U mnie decyzja była spontaniczna. Pojawił się pomysł, była decyzja - Jedziemy! - powiedział w rozmowie z trojmiasto.pl Maciej Laskowski o swoim uzależnieniu od jazdy na rowerze.
środek transportu po mieście
14%
forma dbania o kondycję
36%
Uzależniony od roweru
Jeżdżę od zawsze. Jeżdżę amatorsko, ale w sposób zaawansowany. Mam kilka rowerów. Wyprawę dookoła Polski zrobiłem na wyspecjalizowanym gravelu, czyli przystosowanym do jazdy po górach.
Do ubiegłego roku trenowałem w klubie kolarskim. Miałem wypadek na rowerze, mocno się połamałem i musiałem przejść operację. Potem nie wróciłem już do klubu, bo zasmakowałem, że można we własnym zakresie trenować, robić podobne rzeczy, a jest więcej luzu i przyjemności. Plan treningowy układam sobie sam we własnym zakresie, z aplikacji. Rocznie pokonuję około 15 tysięcy kilometrów.
Od nienawiści do miłości. Wioletta Czuryńska zrobiła to jako pierwsza Polka
Oprócz jazdy na rowerze uważam, że uprawianie sportu jest jedną z lepszych rzeczy, jakie mnie spotkały pod względem zdrowotnym. Kilka lat temu, gdy nie trenowałem regularnie, miałem gorszy stan zdrowia, miałem nadwagę, a teraz na każdym etapie dobrze się czuję, jestem zdrowy, wyniki są rewelacyjne. Zdrowie jest wartością poboczną. Bardzo to lubię, kocham. To jest moje główne hobby. Można powiedzieć, że jestem uzależniony od jazdy na rowerze.
"Must have" ultramaratończyka
Pomysł przejazdu dookoła Polski zawsze się tlił, jak zawsze u każdego ultramaratończyka. Startowałem w ultramaratonach rowerowych i nawet odnosiłem tam sukcesy. Kiedyś trzeba było to zrobić. Ten wyjazd był bardzo spontaniczny, bo totalnie nieplanowany. Zawsze rozważałem wystartowanie w jakiś wyścigu dookoła Polski, które się pojawiły, albo szosowe, albo gravelowe. Myślałem o tym organizowanym przez Polish Bike Tour Polska 3200, ale od pewnego czasu rzadko startuję w zawodach, bo przestałem to trochę lubić, bo to jest jednak stres. Jak każdy ultramaratończyk mam z tyłu głowy, że przejazd dookoła Polski to jest jeden z
punktów "must have".
Wpadło do głowy - Jedziemy!
Złożyło się kilka okoliczności. Decyzja to był spontan. Zrobiło mi się okienko urlopowe. Wpadł pomysł i zacząłem się zastanawiać, że jestem już po kilku tripach długo dystansowych. Między innymi przejechałem z Kopenhagi wzdłuż wybrzeża albo z Rygi. Uznałem, że jestem rozjeżdżony, jestem przygotowany do pokonywania kilometrów, nie muszę robić specjalnych przygotować. Okres dobry, bo późno robi się ciemno. Pomyślałem "Dlaczego nie? Jak nie teraz to kiedy?". Porozmawiałem z żoną, okazało się, że nie ma problemów, bo nie mieliśmy na ten czas wspólnych planów. Zadzwoniłem do szefa. Okazało się, że mogę się wcisnąć z urlopem.
Rozplanowałem tą wycieczkę na 16 dni, udało mi się zrobić w 15. Każdego dnia starałem się zrobić jakąś rezerwę, bo wiedziałem, że jak dojadę, to nie będę szedł na łatwiznę. Starałem się przy każdym paśmie jeden taki wymagający górski szlak z podjazdami, po szutrach objechać. Wiedziałem, że jadąc przez góry, jak zrobię jakąś nadwyżkę czasową, to w górach prawdopodobnie ją stracę. Żeby pokonać trasę w dwa tygodnie to musiałem średnio robić dziennie ponad 200 kilometrów. Z tego przejazdu w górach byłem najbardziej dumny, bo było najciekawiej, najwięcej przewyższeń i trudności, i technika była tam potrzebna. Z ciekawostek to wiozłem ze sobą śpiwór i materac, których nie użyłem ani razu. Nie zjadłem ani kawałka mięsa - taki dodatkowy challenge.
Na razie nie myślę o kolejnej wyprawie. Zawsze pojawiają się jakieś wyprawy. Chciałbym przejechać przez południowe, ciepłe regiony Europy. Powoli myślę o szlaku Santiago de Compostela. Plany na razie nie są skonkretyzowane.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy