Pojawia się szansa na to, że do gdańskiego portu będą zawijały nie tylko statki pełnomorskie, ale i barki rzeczne. Zabiegają o to marszałkowie pięciu województw północnej Polski. Wspólny cel: użeglowienie międzynarodowej drogi wodnej E-70 (połączenia Odry z Wisłą).
Trasa E-70 to jeden z ważniejszych projektowanych szlaków żeglugi śródlądowej w Europie. Prowadzi z Antwerpii, przez Berlin, Kostrzyn, Bydgoszcz i Malbork do Kaliningradu i Kłajpedy. Poprzez Dolną Wisłę, do tej trasy "podpięty" jest Gdańsk, który ma doskonałe warunki naturalne do przyjmowania barek rzecznych.
- Ta trasa łączy się z międzynarodową drogą wodną E-40, biegnącą z Gdańska, przez Tczew, Warszawę, Brześć do Dniepru i portu w Odessie nad Morzem Czarnym - wyjaśnia
Anna Cieśla z Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku. Na razie jednak udrożnienie tego drugiego szlaku nie jest realne: Ministerstwo Infrastruktury nie zgadza się na użeglowienie odcinka między Warszawą, a Prypecią na Białorusi.
Niestety, na razie potencjał śródlądowych szlaków wodnych na Pomorzu nie jest wykorzystywany. W Polsce jedynie jeden procent towarów przewozi się rzekami i kanałami. W Niemczech czy Holandii - aż jedna piąta.
oczywiście, żegluga rzeczna jest tania, bezpieczna i ekologiczna
86%
jakąś niszę może zapełnić, ale na większą skalę pozostnie bez znaczenia
12%
to zbyt wolny środek transport, by zyskał popularność
2%
Jedyną polską rzeką, na której funkcjonuje żegluga, jest Odra. Korzysta z tego port w Szczecinie, który poprzez barki obsługuje część handlu zagranicznego Niemiec, zwłaszcza Berlina. Niemieckie towary są w Szczecinie przeładowywane z barek na statki morskie (i na odwrót), co dodatkowo zwiększa przeładunki tego portu. Nie wykluczone, że w przyszłości podobną rolę będzie pełnić również Gdańsk - jednak dla tego konieczne jest udrożnienie polskiej części szlaku E-70.
O tym, jak bardzo ten odcinek jest nieprzystosowany do żeglugi, przekonał się zespół wodniaków i samorządowców, który przepłynął trasę z Berlina na Zalew Wiślany i notował napotkane na szlaku przeszkody.
- Polskie barki nie znajdują zatrudnienia na naszych rzekach, ale za to spotkaliśmy je po stronie niemieckiej. Po polskiej stronie brakuje nawet takich oczywistych rzeczy, jak chociażby sieć prowizorycznych przystani z WC i możliwością podłączenia prądu. Na całej trasie nie można nawet zatankować nad rzeką. Żeglarze mogą przynieść benzynę w kanistrze, ale co ma zrobić kapitan dużego statku? - pytał w raporcie
Jerzy Wcisła, warmińsko-mazurski samorządowiec.
Konieczne jest również pogłębienie rzek i kanałów i modernizacja śluz oraz innych obiektów hydrotechnicznych.
- To bardzo drogie prace. Bez wsparcia Unii Europejskiej nie wykonamy ich - uważa
Rafał Wafil z Biura Rozwoju Szlaków Wodnych przy Urzędzie Marszałkowskim w Gdańsku.
Jeśli wierzyć samorządowcom, za kilka lat ma się to zmienić. Marszałkowie województw: Pomorskiego, Warmińsko-Mazurskiego, Kujawsko-Pomorskiego, Wielkopolskiego, Lubuskiego i Zachodniopomorskiego powołali zespół roboczy, który pracuje nad projektem poprawy żeglowności trasy E-70. Efektem ich pracy są mniejsze projekty (śluzy, przystanie, pogłębienie określonych odcinków rzek), realizowane wspólnie z gminami, przy wsparciu unijnym. Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku zgłosił sześć takich projektów, w tym m.in. użeglowienie Wisły Królewieckiej i Szkarpawy w rejonie Drewnicy oraz budowa sieci przystani żeglarskich na Żuławach. Samorządowcy liczą na to, że drobne projekty turystyczne będą pierwszym krokiem dla ożywienia rzek i stworzenia dobrego klimatu dla bardziej zaawansowanych działań, ukierunkowanych na rozwój transportu wodnego.
Za użeglowieniem polskich rzek przemawia to, że Unia bardzo chętnie wspiera tego typu projekty. Transport wodny jest jeszcze bardziej przyjazną środowisku formą przewozu ładunków, niż kolej i pozwala na odciążenie dróg od tirów. Jeśli wszystkie prace pójdą zgodnie z planem (w co wątpi środowisko "wodniackie"), pierwsze barki pojawią się w Gdańsku za cztery lata.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
