Drewno jest dobrym materiałem budowlanym, stosunkowo lekkim, łatwym w obróbce, dźwięko- i ciepłochłonnym. Wykonuje się z niego więźby, stolarkę budowlaną, meble, etc. Niestety, drewno ma zakamieniałych przeciwników. Szkodzą mu zwłaszcza niektóre
chrząszcze. Do niebezpiecznych szkodników zaliczamy
kornika. Żyje on pod korą lub w drewnie, gdzie wygryza pogmatwany system chodników osłabiający materiał. Kornik jest owadem trudnym do zwalczania. Niszczy się go przez stosowanie trucizn kontaktowych.
Bardziej groźnymi szkodnikami drewna są inne chrząszcze, mianowicie
kołatek uparty i
kołatek domowy. Larwy tych owadów drążą również chodniki w drewnie. Niszczy się je w sposób mechaniczny lub poprzez stosowanie trucizn kontaktowych.
Szkodnikami drewna powodującymi jego rozkład są niektóre
grzyby. Grzyby z rodziny podstawczaków (np. właściwy grzyb domowy, huba) są przyczyną zgnilizny drewna objawiającej się w ten sposób, że drewno zmienia swój kolor. Wyróżniamy trzy rodzaje zgnilizny: brunatną (destrukcyjną), białą (jednolitą) i pstrą (korozyjną). Początkowe stadium rozpadu drewna nazywa się zgnilizną twardą (mursz twardy), a końcowe - zgnilizną miękką (mursz miękki). Porażone drewno zmienia swe właściwości mechaniczne i chemiczne, barwę, ciężar właściwy, objętość. Aby nie dopuścić do rozwoju grzybów, impregnuje się drewno środkami grzybobójczymi.
Zmianę barwy drewna (głównie drzew iglastych) na sinoniebieski do czarnej powodują różne gatunki grzybów workowców z rodzaju Ceratocystis. Wytwarzają one w bieli drewna czarne otoczenie.
Sinica nie zmienia właściwości technicznych drewna, jedynie walory estetyczne. Aby zapobiec sinicy (barwicy drewna), należy zwalczać korniki roznoszące zarodniki konidialne grzybów i smarować kłody drewna pastą grzybobójczą. Rozwojowi grzybów pasożytniczych sprzyja duża wilgotność otoczenia, odpowiednia temperatura i brak przewiewu.
Wadami drewna mogą być niektóre sęki (pozostałości po gałęziach wrośniętych w drewno pnia)i pęknięcia.
Filmy