O miejskich pływalniach krążą różne opinie, natomiast nasz czytelnik zwraca uwagę na problem braku kontroli ze strony rodziców, którzy nie reagują, gdy ich dzieci "wariują" kosztem innych użytkowników basenu. - Taka jest właśnie rola rodzica, żeby pokazać, że nie jesteś sam na basenie, że możesz się bawić, skakać do woli, ale nie w taki sposób, żeby inni na tym tracili - pisze Piotr, nasz czytelnik.
tak, choć nie jest to tak częste
19%
nie, nie zwracam na takie rzeczy uwagi
13%
Od kilku miesięcy chodzimy z kilkuletnią córką na miejską pływalnię w Gdańsku i staramy się to robić regularnie - raz w tygodniu. To początek przygody z pływaniem, dlatego uznałem, że nie poślę jeszcze dziecka do szkółki, bo nie wiadomo, czy będzie jej się podobać, a w tego typu kursach zazwyczaj trzeba wykupić cały karnet. Chodzimy zwykle po mojej pracy, w godzinach późno popołudniowych. Basen jest czysty i zadbany, a system rejestracji czy korzystanie z szatni nie stwarza większych problemów - nie ma się do czego przyczepić, wszystko gra.
Z racji tego, że córka nie umie pływać i obecnie nasze wyjście wiążą się raczej z oswajaniem z wodą - skokami z murku, utrzymywaniem się na powierzchni z pomocą "makaronu" czy próbami nurkowania po krążek - zawsze wybieramy małą nieckę, gdzie głębokość zdaje się, że nie przekracza metra. Na basenie jest bardzo różna frekwencja - bywa tak, że są pustki, bywa i tak, że jest tłoczno i trzeba trochę lawirować między innymi kąpiącymi się - najczęściej - rodzinami.
Zero reakcji ze strony rodziców
To nie jest problem - natomiast problemem jest to, że rodzice bardzo często w ogóle nie zwracają uwagi na swoje dzieci. Dziecko, jak to dziecko, lubi chlapać, rzucać krążkami, okładać się z innymi makaronami czy skakać komuś na plecy. Pół biedy zresztą, gdy skacze na swoich rówieśników czy rodziców, gorzej, jak wpada na innych użytkowników pływalni. Znowu, wszystko rozumiem, to są dzieci i nie muszą akurat myśleć o komforcie innych osób, ale wydaje mi się, że ich rodzice już powinni.
Przykład z wczoraj. Stoimy z córką w kącie, żeby mieć trochę spokojniejszej przestrzeni, i nagle znaleźliśmy się w centrum makaronowej bitwy. Dzieciaki okładają się piankowym makaronem, który ma pewnie zasięg 2 m, na oślep. Raz po raz najpierw ja dostaję serię, a następnie muszę osłaniać córkę, żeby nie oberwała. Znowu, z takiego zdarzenia i tak by się nic nie stało, bo nie mówimy o metalowym pręcie, a piance, ale wszystkiemu przyglądają się rodzice, którzy bawią się prawdopodobnie z młodszymi dziećmi po drugiej stronie basenu. Zero reakcji z ich strony.
Z synem do damskiej szatni na basenie?
Rośnie frustracja
Do takich sytuacji dochodzi średnio na co drugich zajęciach. Rodzice albo są zajęci własnym pływaniem i siedzeniem w jacuzzi, albo po prostu biernie się przyglądają. Efekt jest taki sam, dzieci, które wpadają na innych, rzucają w innych krążkami czy przypadkowo uderzają, będą to robić nadal, bo ich rodzice nie dostrzegają problemu i nie widzą potrzeby, żeby interweniować.
Szczerze mówiąc, nie wyobrażam sobie, żeby moje dziecko wskakiwało na kogoś, nawet przypadkowo, a ja bym na to nie reagował. Taka jest właśnie rola rodzica, żeby pokazać, że nie jesteś sam na basenie, że możesz się bawić, skakać do woli, ale nie w taki sposób, żeby inni na tym tracili. Oczywiście, to przestrzeń wspólna, zawsze można na kogoś wpłynąć czy oberwać przypadkowo piłką, ale gdy dziecko zachowuje się wręcz agresywnie, a rodzic nie reaguje, to rośnie mimo wszystko pewna frustracja.
Co Cię gryzie - artykuł czytelnika to rubryka
redagowana przez czytelników, zawierająca ich spostrzeżenia na
temat otaczającej nas trójmiejskiej rzeczywistości. Wbrew nazwie
nie wszystkie refleksje mają charakter narzekania. Jeśli coś cię
gryzie
opisz to
i zobacz co inni myślą o sprawie. A my z radością nagrodzimy najciekawsze teksty biletami do kina lub na inne imprezy odbywające się w Trójmieście.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy