Obcy: Romulus. Dawno nie było tak dobrze
17 sierpnia 2024
(65 opinii)
Recenzja filmu "Wiking". Na Odyna, jakie to dobre!
23 kwietnia 2022 (artykuł sprzed 2 lat)
Jest w "Wikingu" scena, w której pokiereszowany od ciosów przeciwnika i umorusany błotem tytułowy bohater po krwawej jatce próbuje złapać oddech, rozluźnić napięte od wysiłku mięśnie i ujarzmić bitewny chaos. Sądzę, że wielu widzów opuści seans filmu Roberta Eggersa w podobnym stanie emocjonalnym. Twórca "The VVitch" i "Lighthouse" funduje nam bowiem wykutą w nordyckim ogniu baśń o zemście, która poraża brutalnością, a jednocześnie oczarowuje fantastycznym klimatem zakorzenionym w mitologii północnych krajów. Na Odyna, co za film!
Pomścić ojca, uwolnić matkę, zabić wuja. Właśnie tym trzem priorytetom podporządkowuje swoje życie Amleth (Alexander Skarsgård), który w dzieciństwie musiał uciekać z rodzinnej wioski po tym, jak doszło w niej do brutalnego zamachu na jego ojca, a jednocześnie wodza plemienia Wikingów. Dorosły już następca tronu po latach wraz z hordą barbarzyńców bezlitośnie plądruje wioski na wschodzie Europy. Napotkana podczas jednej z wielu rzezi wieszczka (Björk) przypomina mężczyźnie o złożonej przysiędze pomszczenia Aurvandila (Ethan Hawke). Amleth, podszywając się pod niewolnika, dostaje się do Islandii, gdzie wraz ze słowiańską wiedźmą (Anya Taylor-Joy) obmyśla plan obalenia Fjölnira (Claes Bang), który po zabójstwie brata poślubił jego żonę (Nicole Kidman) i zasiadł na tronie.
Szekspir wśród barbarzyńców
"Wikinga" nie bez powodu można nazwać szekspirowskim dramatem w świecie barbarzyńców. Podobieństwa do "Hamleta" są aż nadto widoczne, choć należy pamiętać, że inspiracją dla słynnego dzieła brytyjskiego mistrza pióra były przecież skandynawskie opowieści. Historia o zemście księcia za śmierć ojca niejako więc wraca do źródeł, a stojący za kamerą Robert Eggers doskonale już zadbał o to, by ekranowym wydarzeniom nadać autentyczne tło. Zapewne w tym celu twórca świetnego "The VVitch" i jeszcze lepszego "Lighthouse" do pracy nad scenariuszem zaprosił Sjóna, islandzkiego poetę i prozaika. To właśnie on filmową kliszę nasączył mistyką nordyckiej mitologii.
Efekt jest oszałamiający, gdyż "Wiking" płynnie balansuje pomiędzy realizmem kina historycznego a symboliką i oniryzmem brutalnej, bądź co bądź, baśni dla dorosłych. Skandynawskie wierzenia, rytuały i legendy przekuwają dość prostą w schemacie fabułę w coś na kształt epopei, przez co można odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z ekranizacją spisywanego z pokolenia na pokolenie traktatu o zemście, nienawiści i miłości. Powstała w ten sposób produkcja absolutnie niepodrabialna, którą chłonąć można wieloma zmysłami. Chłód surowych islandzkich pustkowi, resztki skąpanego we krwi błota i widok masakrowanych ciał zostaną z nami długo po seansie. Trzeba być na to gotowym.
Wizualne arcydzieło
Gotowy na swój największy dotychczasowy projekt był z pewnością Robert Eggers, który w "Wikingu" stworzył coś na miarę wysokobudżetowego kina artystycznego. Jego autorski podpis widać niemal w każdej scenie i sposobie poprowadzenia aktorów. Już w swoich poprzednich filmach udowodnił, że jest cierpliwym i konsekwentnym reżyserem, który doskonale wie, jakich środków ekspresji powinien używać, aby w pełni angażować widza w swoją opowieść. Tak jest również w "Wikingu". Nawet jeśli to ciągłe mitologizowanie fabuły powoduje dłużyzny i zabiera pomysł na lepsze wykorzystanie potencjału tej produkcji (pod kątem fabularnym są tutaj jeszcze spore rezerwy, szczególnie w trochę chaotycznym ostatnim akcie), to i tak nie sposób oderwać oczu od ekranu.
Szczególnie, że "Wiking" (choć oryginalny "The Northman" brzmi lepiej i bardziej pasuje) jest wizualną maestrią, która świadczy o kunszcie każdego, kto przyłożył rękę do tej produkcji. Począwszy od kapitalnych scenografów, poprzez znakomite zdjęcia (gra światłem zasługuje na Oscara), po angażującą muzykę, która wiele razy porusza równie mocno i intensywnie jak obraz. Prawdopodobnie lepiej nakręconego filmu już w tym roku nie doświadczymy.
Lepiej nie mogli również tego zagrać aktorzy. Alexander Skarsgård w roli maszyny do zabijania prezentuje się imponująco, ale kiedy w oczach tego żądnego zemsty furiata tli się jakakolwiek oznaka słabości czy strachu, bez wahania i w to jesteśmy w stanie uwierzyć. Świetnym uzupełnieniem dla Amletha jest Olga, która w wydaniu Anyi Taylor-Joy stwarza pozory niewinnej i delikatnej kobiety, choć w rzeczywistości jest nieprzeciętnie opanowaną, a przy tym tajemniczą przybyszką ze słowiańskich krain. Klasę szczególnie w jednej scenie udowadnia Nicole Kidman, błyszczy w epizodach Willem Dafoe, doskonałym Fjölnirem jest Claes Bang, a drobna rola Björk znakomicie wpisuje się w stylistykę i klimat "Wikinga".
Kierunek: północ
Nie często zdarza się, by w nakręconym z rozmachem widowisku tak mocno reżyser mógł przemycić własną filozofię kina i pozwolić sobie jednocześnie na świadome dystansowanie się od hollywoodzkich standardów. "Wiking" na tle podobnych zachodnich produkcji wygląda jak zrodzone w szale i w dzikiej głuszy wizualne arcydzieło, które zarazem w epicki sposób opowiada o nałogu, jakim jest żądza zemsty, i konsekwencjach wynikających z jej przedawkowania. Wyblakły już nieco od nadmiaru ekranizacji szekspirowski dramat Eggers przepisał na nowo. Z przekąsem można byłoby nadmienić, że zamiast tuszu użył sztucznej krwi, którą wręcz ocieka jego nowy film, ale bez dwóch zdań uwspółcześnił dobrze już znaną opowieść.
Być albo nie być? - pytał szekspirowski Hamlet. Eggersowski Amleth pyta: bić czy nie bić? "Wiking" na pewno bije na głowę produkcje sięgające w głąb mitologii nordyckiej, bo żaden tytuł wcześniej w tak bezkompromisowy i zarazem piękny sposób nie łączył możliwości współczesnego kina z poetyką legend opowiadających o walecznym ludzie ze Skandynawii. Nie trzeba korzystać z kompasu, bo Eggers już ukierunkował nas na Północ. Warto tam zmierzać u boku "Wikinga".
OCENA: 8/10
Film
Zobacz także
"Motocykliści": mocny trailer nas oszukał
9 sierpnia 2024
(18 opinii)
"Pułapka". Thriller w sam raz na raz
3 sierpnia 2024
(17 opinii)
Opinie (107) 6 zablokowanych
-
2022-04-25 15:01
wiking
Dziękuję za opinię.
Podpisuję się pod nią "rencyma i nogyma".
Miałem obawę, że będę miał do czynienia z hollywoodzką papą ale zawiodłem się bo jest dobrze.
Jest w k... dobrze.
"Wiking" stoi u mnie na równi z "Valhalla Rising", który wyrył we mnie wyrwy jak filmy Smarza i proza Twardocha.
I podobnie jak TY uważam, że w tym roku konkurencja będzie miała OSTRO pod górę.
Poprzeczka jest na wyśrubowanym poziomie...
Z poważaniem
ŁW- 0 5
-
2022-04-26 14:34
robos
Powiem tak, bardzo ale to bardzo słabe, męczące, bez wyrazu, bez wyrazistych linii historii, którą się chce opowiedzieć na 10 max 2.
- 7 0
-
2022-04-26 21:29
Gdzie obejrzec
Gdzie i kiedy można zobaczyc
- 0 1
-
2022-04-26 23:22
Daniel
Film tragedia najgorszy z kategorii jaki oglądałem, nie wiem z jakiego powodu takie opinie... Bardziej basń i bajka, bez konkretnej fabuły. Stracony czas....
- 7 0
-
2022-04-27 07:37
Nie idź na ten film
Wczoraj byłem w na filmie, który miał pozostawić po sobie niesamowite wrażenie, a pozostawił zażenowanie i poczucie straconego czasu. Pomijając specyficzny dźwięk i brak panoramicznego ekranu, sam film wyszedł bardzo blado. Fabuła banalnie prosta, gra aktorów, choć z wysokiej półki (np. Kidman) niknie w skandynawsko-hamletowskim bełkocie pachnąc tanim patosem. Sceny walk w porównaniu do Gladiatora, czy Walecznego Serca są nijakie i bardzo przeciętne jeśli chodzi o technikę realizacji. Brutalność, o której tyle się słyszy w recenzjach, a która miała oddać skandynawski klimat tamtych czasów, wydaje się zbędna, przesadzona, a chwilami śmieszna. Miał być dobry film o Wikingu, a wyszła dłużąca się bajka dla dorosłych z elementami horroru. Zdecydowanie nie polecam...
- 6 0
-
2022-04-27 15:49
Krzysztof
Porażka wyszedłem z filmu
- 4 0
-
2022-04-27 22:01
Stracony czas
Szkoda. Zrobić taką szmirę z cudownej legendy i mając taką obsadę. Ledwo wysiedziałam do końca. Pozostaje czekać na kolejny sezon valchali ;)
- 4 0
-
2022-04-28 10:27
Wiking
Fantastyczny film - ale nie dla wszystkich. Ktoś, kto się wybiera na szybką akcję w stylu Szybkich i wściekłych, niech sobie Wikinga podaruje. Ktoś, kto trochę zna historię skandynawskich wojowników, pasjonuje się tamtymi wydarzeniami, będzie zadowolony. Film jest brutalny, ale nie jest to opowieść Disneya, pełen skandynawskich mitów, wierzeń i wróżbitów. Przepiękne surowe widoki z Islandii pokazują trudy życia ludzi w czasach ukazanych w filmie. Skarsgard prawdziwy i świetny! W końcu ma wikińską krew w żyłach! Warto było obejrzeć kawałek życia Skandynawów w IX wieku. polecam!!!
- 1 6
-
2022-05-04 14:24
Ciekawe czy autor oglądał ten sam film czy dostał kase za recenzję?
Takiego szitu dawno nie widziałem.Film tak nudny i pozbawiony sensu ,że chciałem wyjść po 20 minutach.Akcja rozwleczona jak w teatrze telewizji, poziom scenariusza i aktorstwa żałosny. Dno, dno, dno...Najgorzej wydane pieniądze w życiu.
- 3 1
-
2022-05-08 22:20
Beznadziejny
Wyszłyśmy po 15 minutach, nie dało się tego oglądać.
- 0 0
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Kina
Gdańsk
Helios Forum Gdańsk
Forum Gdańsk
Helios Alfa Centrum
Alfa Centrum
Helios Metropolia
Galeria Metropolia
Cinema1
Galeria Morena
Kino Muzeum
Muzeum II Wojny Światowej
Kino IKM
Instytut Kultury Miejskiej
Kino Spektrum
Klub Kot
Gdynia
Helios Riviera Gdynia
Centrum Riviera
Sopot
Multikino Sopot
Centrum Haffnera
Rumia
Multikino Rumia
Galeria Rumia
Filmy
