Piłkarze Arki, którzy w sobotę rozpoczną sezon na zapleczu ekstraklasy (17.00, Orlen -
zapraszamy do typowania wyniku), zremisowali z Jagiellonią 1:1 (1:0) w pierwszym meczu I rundy Pucharu Ligi. Rewanż w środę na stadionie Hetmana, na który białostocczanie przenoszą się po kilku latach przerwy. Ich obiekt, jak ongiś - za czasów Janusza Wójcika i Jacka Bayera - jest za mały jak na oczekiwaną frekwencję (10 tysięcy?).
Gra beniaminków, pragnących przede wszystkim utrzymania w II lidze, stała pod znakiem nowości. W wyjściowym składzie przyjezdnych, po raz pierwszy prowadzonych przez Wojciecha Łazarka, zobaczyliśmy pół tuzina graczy właśnie kupionych, w tym trójkę z kwartetu obcokrajowców. A mogło być więcej, lecz działacze "Jagi" nie zdążyli zatwierdzić transferów chwilowego lechisty (wiosna 2000), Żuberka oraz Bilke. "Jedenastka" "żółto-niebieskich" miała stanowić jeszcze większą niewiadomą i koniec końców, zostaliśmy mocno zaskoczeni. Mianowicie zestawieniem personalnym może i nawet słabszym niźli w III lidze. Było co prawda dwóch debiutantów: Kobus i Lewna, ale lista nieobecnych jest dłuższa: Unton (kontuzja), Brede, Faltyński, Fornalak, Kalkowski, Wosicki.
Wiesław Kędzia zawiózł w piątek do Warszawy tylko 16 kontraktów! Doszło nawet do tego, że w przeddzień inauguracji Mieczysław Gierszewski odesłał piątkę "niepewnych" z treningu. Najpierw mieli się dogadać z szefami spółki. Inna sprawa, że zbyt późno rozpoczęto rozmowy. Tym bardziej, iż dla Grzegorza Gąsiorowskiego, który w ten sam piątek srodze rozczarował kibiców podczas spotkania na trybunie stadionu GOSiR, takie negocjacje to absolutne novum. Dobre i to, że Brede (półroczne wypożyczenie z Lecha), Kalkowski (przedłużenie półrocznego wypożyczenia z Bełchatowa, ale za więcej niż 15 tys. zł) oraz Wosicki (był moment, kiedy mu podziękowano z powodu zbyt wysokich wymagań) zapewnili reportera "Głosu", że zostają w klubie.
Najstarszy wśród gdynian, Fornalak, chciałby zarabiać więcej, ale ponoć różnica zdań nie wyklucza porozumienia. Wreszcie Faltyński. To dopiero zagadka. Nie było go na obozie. Nie widzieliśmy go z innymi arkowcami w trakcie rywalizacji z "Jagą"...
Brak łowcy goli, o którego wołamy od dawna, dał o sobie znać już na dzień dobry. Także brak doświadczenia, brak zawodnika, który uporządkowałby grę. Z piętnastu gdynian wpisanych do protokołu tylko Kobus i Lewna (obaj po ciężkich kontuzjach) oraz - choć pewnie przez mgłę (minęło kilka lat) - Ulanowski i Zagórski wiedzą, co to II liga. Merchut z Wittem grali na tym szczeblu tyle, co kot napłakał. Rywale tylko pozornie byli pod tym względem lepsi. Stoper Sorokinas z wilnieńskiego Żalgirisu grywał w europejskich pucharach i reprezentacji Litwy (podobnie Saulenas), lecz bałagan w obronie miał okrutny. "Jaga" miała za to Jakóbczaka (od edycji 1994/95 - 65 goli w I i II lidze), który załatwił bezcenny remis.
W I połowie białostocczanie, mimo że mieli grać trzema napastnikami (tym trzecim było w założeniach Białorusin Denisenia), ani razu nie zagrozili Zagórskiemu. Odosobnione strzały Dąbrowskiego i Jakóbczaka zza "16" w 24 i 27 min były niecelne. Przewaga gdynian w tym okresie najmocniej uwidoczniła się w liczbie kornerów (9-1). Już w 3 min, po prostopadłym zagraniu Radonia, Dymek obronił strzał Kobusa prawie w sytuacji "sam na sam". W 30 min podawał w "uliczkę" Lewna, lecz Radoń, niby zawodnik techniczny, co rusz gnębiący na prawej flance Tupalskiego, z bardzo dobrej pozycji przymierzył prosto w golkipera. 6 min później w pewnym stopniu zaliczył jednak asystę, gdyż jego zagranie w pole karne nieudolnie wybił nogami Dymek (w 1992 r. był o krok od wyjazdu na igrzyska w Barcelonie). Stojący przy nim Maciejczuk nie zorientował się... i stojący na 14. metrze Rybkiewicz z półobrotu mógł huknąć do pustej bramki. To pierwsze od 5 spotkań trafienie najlepszego snajpera "żółto-niebieskich" (27 goli w ostatnich dwóch sezonach). Akurat na cześć syna Daniela, który urodził się w poniedziałek. Kołyska była nieodzowna.
Po przerwie goście wzięli się do roboty, co Gierszewski miał przewidzieć. Jego zespół miał nastawić się na kontry, szczególnie, gdy szkoleniowiec zdecydował się na szaleńczy ruch w postaci potrójnej (!), wyraźnie ofensywnej zmiany, jakby zapominając, że to nie III liga i że więcej zmian zrobić nie można. Po chwili za linią boczną wylądował Ulanowski i był tam ze dwie minuty, następnie Godlewski, ale szczęśliwie obaj mogli grać dalej. W 49 min Zagórski zbyt lekko podszedł do złej wrzutki Jakóbczaka i... Kowalski musiał wybijać z pustej bramki strzał Szugzdy. Gorąco było również w 52, 54 i 59 min - pachniało wyrównaniem. Jagiellonia nie była jednak w stanie utrzymać narzuconego przez siebie tempa. Jakby zbastowała i powinna za to zapłacić. W 65 min Radoń oraz w 76 min Murawski przegrywali wymarzone pojedynki z Dymkiem. Przy tej drugiej sytuacji wielką gafę popełnił Kulig, który wykluczył z gry... kolegę. Zderzył się w powietrzu z Dąbrowskim i ten, z krwawiącym czołem, musiał opuścić boisko. Punkt dla Arki? Tylko pozornie. Crossowe zagranie Waluka nazywanego w rodzinnych stronach Kanu, Jakóbczak ucieka Merchutowi, dośrodkowuje i kapitan "Jagi" dopełnia formalności. Szybko, przejrzyście i skutecznie. 1:1. W końcówce, po faulach na Laskowskim przed linią pola karnego, rzuty wolne wykonywali Ulanowski i Witt. Marnie. I taki też jest wynik.
Powiedzieli po meczuW 82 min
Wojciech Łazarek cieszył się jak dziecko, ale po ostatnim gwizdku...
- Nie jestem zadowolony. Przede wszystkim gra nie wyglądała tak jak chciałem. Zespół nie wykonał planu taktycznego. Po przerwie czułem, iż arkowcy wreszcie spuchną. Zaskoczyła mnie ich potrójna zmiana. W moich oczach to błąd. Chcemy awansować, bo i zarobić można, i jest więcej okazji do przetestowania kadry.Mieczysław Gierszewski miał nieco lepszy humor:
"W takiej sytuacji kadrowej powinniśmy być zadowoleni. Po piłkarzach, którzy grali, nie można było spodziewać się więcej. Cieszą mnie wypracowane sytuacje i fakt, iż zespół chciał grać w piłkę i coś tworzyć. Żałuję jednak utraty zwycięstwa. W perspektywie rewanżu nie jesteśmy faworytem, ale może to i dobrze. Zmianę zrobiłem z pełną świadomością, bo jeden zawodnik nie uratowałby szwankującego mechanizmu. Początkowo nie chciałem wystawiać jeszcze nie w pełni zdrowego Ulanowskiego, ale wyrównanie wisiało w powietrzu i coś trzeba było zmienić.- To prawda, że zmiana mnie zdziwiła, ale widocznie trener zauważył, iż brak mi sił - mówił debiutant,
Zbigniew Kobus.
- Faktycznie przesadziłem z przygotowaniem siłowym i zaczęły mnie boleć nogi. Zagrałem bardzo słabo...star.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
