Grzegorz Witt należy do grona dziewięciu kontraktowych piłkarzy Arki, z których gdyńska spółka zrezygnowała. Na początku maja skończył 33 lata, od marca '90 rozegrał w żółto-niebieskich barwach 211 spotkań, w tym 193 ligowe. Mimo że nie pochodzi z Gdyni, dla wielu kibiców uosabiał charakter arkowca. Od niedawna jest wiceprezesem MGKS. Nie do końca wiemy, dlaczego wypadł z kadry. Jeśli jako lewy obrońca nie spełnia oczekiwań Marka Kusto, nadal zasługiwałby na miano wartościowego dublera.
Sam zawodnik raczej nie wgłębiał się w przyczyny zwolnienia.
- Nie zamieniłem na ten temat ani słowa ze szkoleniowcem -
mówi Witt. - Byłem tylko na rozmowie z prezesem Milewskim, który oznajmił, że zarząd klubu i sztab szkoleniowy nie widzą dla mnie miejsca w nowym sezonie. Pewnie tak załatwia się te sprawy w zawodowym futbolu. Przypuszczam, że trener Kusto pragnie mieć w pełni profesjonalny zespół i, jako młody szkoleniowiec, rozumiem go. Decyzję przyjmuję z pokorą. Może gdybym miał 25 lat, podszedłbym do tego inaczej. Chociaż gdy w poniedziałek przeczytałem w "Głosie" wywiad z panem Markiem, pogubiłem się. Niby jeszcze nie zrezygnował ze mnie. To samo, co bardzo mnie dziwi, dotyczy Łukasza Kowalskiego, który ma poważne atuty - jest młody i tutejszy. Po tym, co zaszło, nie poczuwam się do tego, aby przyjść na pierwszy trening.- Jest pan nauczycielem w szkole i trenerem juniorów MGKS...- Nie opuściłem z tego powodu ani jednego treningu. Trener Kusto dopiero w kwietniu zorientował się, że dodatkowo pracuję. To była środa. Nie mogłem przyjść na wspólny obiad przed meczem z Tłokami w Gdyni i poprosiłem o dyspensę. Zagrałem w tym spotkaniu.
- Właściwie stracił pan wiosnę przez kontuzje. Urazy były też przyczynkiem do niesnasek z prezesem.
- Gdybym miał szczęście i lekarze szybko postawili prawidłową diagnozę, a chodziło o poważną - zaznaczę to - kontuzję obu pachwin, i gdyby prezes nie podszedł do problemu z tak dużym dystansem, wystartowałbym do zimowych przygotowań razem z kolegami. Straciłem dwa miesiące, aż wreszcie, przy pomocy Krzysia Kołaczyka, dostałem się do doktora Machowskiego. Lekarz reprezentacji przyjął mnie na obiektach Legii i nakazał operację. To była konieczność. Bez niej nie mógłbym nawet pokopać piłki z juniorami. Na brzuchu mam dwie rany, natychmiast przypominające mi trzy małe punkty, które widziałem u Grzegorza Motyki. On miał to samo, tyle że był operowany w Niemczech, za pomocą laparoskopu i kosztem 12 tysięcy marek. Jednak mimo kłopotów i wskazówek, abym dał już sobie spokój, nie zamierzałem skreślać się samemu. Tego sportowcowi robić nie wolno. Tym bardziej, że w Arce przeżyłem tyle burz i okresów wzmocnień. Okazało się, że to prawda. Trener Kusto dał mi szansę. Nie kryję, to była niespodzianka. Ani razu za jego kadencji nie grałem w sparingu. Cztery razy wyszedłem na boisko w podstawowym składzie, zaznaczyłem swoją obecność udziałem w zdobytych bramkach. Nawet udało mi się strzelić gola. Chyba nie zawiodłem. Niestety, przytrafiła mi się następna, typowo piłkarska kontuzja - skręcenie stawu skokowego. W tym momencie doszło chyba do kluczowego zadrażnienia.
- Jacek Milewski powiedział na naszym łamach, że zbyt pochopnie włożył pan nogę w gips.- Doktor Cieśla oświadczył: "Albo gips, albo czekamy trzy dni, rzecz jasna bez treningu." Nazajutrz było jeszcze gorzej, więc poszedłem do doktora Łobodzińskiego. W jego opinii, gips był nieodzowny. Zbyt wiele zdrowia zostawiłem na boisku, aby przejść nad tym do porządku dziennego.
- Co teraz?
- Prawdopodobnie pogram sobie jeszcze tylko dla miłego towarzystwa, może u boku przyjaciół, Tomka Kożuchowskiego w Naucie bądź Jacka Kaszubowskiego w Połchowie. Aczkolwiek jeszcze z nikim nie rozmawiałem o tym. Trzecia liga? Raczej odpada. Mnóstwo znajomych pytało, dlaczego tak się stało. Z jednej strony nawet cieszę się, że do rozstania doszło w dobrym dla klubu okresie. Lepsze to niż zsyłka do rezerw. Mnie też raduje, że
Arka pozostała w II lidze. Będę kibicować kolegom. Zespół ma być silniejszy, słyszałem o pozyskaniu ośmiu nowych graczy, oczekuję, że lepszych ode mnie.
star.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
