Mówi się o nim, że jest największym odkryciem trenera
Raula Lozano. "Echo Miasta" odwiedziło w Pucku rodzinę
Daniela Plińskiego - jednego z czołowych siatkarzy reprezentacji.
Nasz bohater ma 205 cm wzrostu. Jednak Daniel zawsze był odrobinę ponad przeciętną. Nawet w momencie narodzin (10 grudnia 1978 roku), kiedy ważył 4,2 kg.
Daniel zawodowiecRósł bardzo szybko, ale w podstawówce był nie tylko najwyższy.
- Kiedyś dyrektorka powiedziała, że chciałaby mieć taką głowę do nauki jak on - wspomina
Józef Pliński, ojciec Daniela.
Państwo Plińscy mają czterech synów. Kiedy bracia Daniela grali w piłkę nożną, on szukał czegoś dla siebie. Były kajaki, koszykówka i oczywiście "noga".
- Jak zaczął siatkówkę, to prawie w domu go nie było - przyznaje pani
Stefania, matka Daniela.
- Raz przybiegł z Wejherowa z pucharem, bo akurat nic nie jechało. Chwilę potem był już na praktykach w piekarni.Szybko jednak okazało się, że nie zostanie piekarzem. W 1997 r. wyjechał do Wołomina, a potem do Sosnowca. Dwa lata temu trafił na Śląsk - do reprezentacji Polski.
Prawdziwa miłośćSwoją obecną żonę poznał 10 lat temu podczas sylwestra w Pucku. Ona miała wówczas 15 lat, a on - 18.
- Można powiedzieć, że znajomi nas wyswatali - śmieje się
Marta.
- To był związek na odległość. Ja studiowałam w Olsztynie, a on grał w Wołominie, potem w Żorach.Pobrali się 4 września 2004 roku. Imprezę przygotowywała... panna młoda.
- Daniel pojawił się trzy dni przed weselem i trzy dni po weselu wyjechaliśmy na Śląsk - opowiada Marta.
- Trochę przyzwyczaiłam się, że go nie ma. Julka niedługo skończy 8 miesięcy, a on był w domu może ze trzy. Z Japonii dzwoni codziennie. Mamy Skype i kamerki internetowe. Możemy się widzieć, ale i tak jest ciężko.Matka Daniela mówi, że syn zawsze miał powodzenie u kobiet.
- Początkowo byłam o niego zazdrosna - przyznaje Marta.
- Zwłaszcza kiedy studiowałam. Teraz się przyzwyczaiłam. Wiem, że jest oblegany przez fanki, które chcą sobie zrobić z nim zdjęcie, czy poprosić o autograf. Swojak z PuckaPaweł zapewnia, że jego brat to bardzo skromny facet.
- Nigdy nie uważał się za gwiazdora. Nigdy się nie wywyższał - mówi.
W Pucku sąsiedzi traktują go jak swojego. I chociaż nie witają go z kwiatami, to widać, że jest gwiazdą.
- Czasem ktoś poprosi, żeby załatwić mu np. autograf - przyznaje
Wiesław, drugi brat.
Kiedy gra reprezentacja Polski, cała rodzina zasiada przed telewizorem. Matka Daniela doskonale zna się na siatkówce.
- Uważnie oglądam każdy mecz i zdarza mi się np. wytykać mu później błędy - stwierdza pani Stefania.
- Najbardziej boli mnie jednak, kiedy schodzi z boiska.W tym roku po raz pierwszy Daniel nie spędzi Bożego Narodzenia ze swoimi rodzicami. Na 23 grudnia ma zaplanowany mecz. Na święta zabiera jednak swoją rodzinę: Martę i ośmiomiesięczną córeczkę.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
