Rozmowa z
Francisem Lappem, który buduje w Gdańsku luksusowe jachty i pomimo piętnastu lat spędzonych w Polsce nie widział jeszcze wozu drabiniastego.
Zajmuje się Pan budową jachtów, ale to dzięki samochodom trafił Pan do Polski.Tak, w 1992 przyjechałem do Polski na weekend, żeby na zaproszenie Automobilklubu Warszawskiego wziąć udział w rajdzie samochodowym.
I weekend wystarczył Panu by zostać tu na 15 lat?Najwyraźniej (śmiech). Dwa miesiące później otworzyłem małą firemkę w Warszawie, która zajęła się instalacjami elektrycznymi w budynkach. Po jakimś czasie zaczęła sobie całkiem dobrze radzić.
Czemu w takim razie przeniósł się pan do Gdańska?Oczywiście ze względu na jachty.
Jak to?Gdy jeszcze mieszkałem w Warszawie wspólnie ze znajomym kupiliśmy - dla czystej rekreacji - mały katamaran. Dość szybko zmieniliśmy go na nieco większą łódkę. Nawet wzięliśmy na niej udział w mistrzostwach Polski na Mazurach. Choć to był mój pierwszy raz na tej łódce, zajęliśmy całkiem dobre miejsce w naszej klasie. Odkupiłem łódź zwycięzcy i przyrzekłem sobie, że za dziesięć lat wygram te mistrzostwa. Rok później na wystawie jachtów w Paryżu po raz pierwszy zobaczyłem duże, 16-metrowe jachty, które mnie zauroczyły. Jakiś czas później kupiłem dwa jachty, które zacząłem czarterować. Pomimo, że były wybudowane w renomowanej stoczni często się psuły. Stwierdziłem więc, że czas założyć własną. Ponieważ w czasie jednego z rejsów poznałem
adwokata z Gdańska, który miał do czynienia z biznesem stoczniowym, zdecydowałem się na Gdańsk.
Zaczął Pan ten biznes bez żadnego przygotowania?Cóż... Budowa pierwszego jachtu zajęła nam ok. roku. Jego sprzedaż kolejne dwa lata. Najpierw w stoczni nie było prawie nic do roboty. Zacząłem nawet zastanawiać się, czy nie wycofać się z tego przedsięwzięcia. Na szczęście od pewnego czasu nie wiemy w co ręce włożyć. Cały czas szukamy robotników do pracy, a i tak mamy opóźnienie w budowie zamówionych już jachtów.
Czy nie jest tak, że buduje pan jachty w Polsce tylko dlatego, że koszt pracy robotników jest tu sporo niższy niż w zachodniej Europie, a pewnego dnia przeniesie się pan np. na Ukrainę?Jeżeli kiedyś przeniosę produkcję, to nie na wschód, ale na południe, gdzieś w okolicę Dubaju. Tam jest niezła koniunktura na jachty.
Faktem jest że nasza działalność w Gdańsku nie jest usłana różami. Tu, na terenie Stoczni Gdańsk zaczyna nam brakować miejsca, a o miejsce nad wodą nie jest wcale łatwo. Problem w tym, że gdański port ma prawo pierwokupu takich terenów. Czasami nie jestem pewny, czy dokupuje kolejne, bo ich naprawdę potrzebuje, czy też może z jakichś innych powodów. W każdym razie mamy już działkę nieopodal mostu wantowego, na której wybudujemy nowe hale stoczniowe. Najpóźniej za cztery lata przeniesiemy się tam.
O jachtach mógłby pan rozmawiać godzinami, ale czy po piętnastu latach w Polsce tylko one trzymają pana w Trójmieście?Oczywiście, że nie. Mam żonę Polskę, dom na Osowej. W tym roku we Francji byłem tylko przez pięć dni i wcale mi jej nie brakuje. Bardzo szybko i łatwo przyzwyczaiłem się do Polski, ponieważ jest ona dość podobna do regionu Francji, z którego pochodzę - Alzacji. Różnic jest naprawdę niewiele.
To proszę powiedzieć o tym swoim rodakom, którzy często są przekonani, że w naszym kraju na ulicach leży śniegi i biegają białe niedźwiedzie.Kiedy po raz pierwszy jechałem do Polski moi znajomi pytali się mnie, czy biorę ze sobą coś do jedzenia. Innym razem, gdy byłem w Tunezji z niepełnosprawnymi dziećmi pewien Francuz zdziwił się, że można chcieć osiedlić sie w Polsce. Pół roku później zadzwonił do mnie i mówił, że chce tu przenieść swoją dużą firmę transportową, ponieważ we Francji przestało mu się wieść.
Chętnie panu wytłumaczę z czego wynika taki sceptycyzm wobec tego kraju. Otóż kiedy jedziemy do Maroka nie będziemy sobie robić zdjęć z mercedesami, których w tym kraju jest niemało, lecz z człowiekiem, który prowadzi osiołka. Kiedy Francuz przyjedzie do Polski też nie zrobi zdjęcia nowoczesnym biurowcom w Warszawie, tylko wozowi drabiniastemu, który wypatrzy gdzieś na wsi. Ja mieszkam tu od piętnastu lat i jeszcze czegoś takiego nie widziałem, chyba że na zdjęciach w międzynarodowych przewodnikach.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
