Dorota Korbut
2002-03-12 14:54
aby sie zagoily rany,po tym co sie wydazylo 60 lat temu. Ale wierze, ze czas leczy wszystkie rany jak to ktos madry kiedys powiedzial. Niemcy, szczegolnie ci mlodzi chca napewno zapomniec o tym okropnym czasie i my tez musimy sprobowac im wybaczyc, to wtedy bedziemy sie lepiej czuc sami ze soba. Mozna pamietac, ale nalezy wybaczyc!
2002-03-14 06:03
Mieszkalem w Niemczech jakis czas. Bylo swietnie. Wspaniali kulturalni ludzie, bardzo pomocni, przyjacielscy, dumni ze swego kraju (i nie butni), a jednoczesnie duzo rozumiejacy. Mieszkalem w dzielnicy, gdzie wcale nie bylo Polakow. Moglem miec duzo lepsze mieszkanie w "polskiej" dzielnicy, ale jak mi Polaczki zaproponowaly kilka "interesow zakupowych", to odeszla mnie ochota. Jezyk znalem troche z Polski, douczylem sie w pol roku. Mowilem plynnie z bardzo przyzwoitym akcentem, niejednokrotnie brano mnie za Niemca. Bardzo polubilem ten jezyk, tylko pozornie szorstki, czy krzykliwy. Wszystko da sie w niemieckim bardzo ladnie powiedziec. Gdy w koncu tak sie ulozylo, ze wyjezdzalem, caly tydzien mnie zegnano, slowem, prezentami i kwiatami. Nie zapomne wypowiedzi starszej nieco pani, poprzednio nie lubiacej Polakow, bo jej maz zginal na wojnie, "takie lumpy zostaja, a Polacy, tacy porzadni ludzie, wyjezdzaja od nas". Macie pewnie i inne doswiadczenia, Wasza sprawa, ale wiedzcie, ze sa na swiecie ludzie i z takimi doswiadczeniami. A moze wystarczy chciec. Na przyklad nauczyc sie jezyka w pol roku. Ja bardzo chcialem, nauczylem sie sam, bez szkoly, z ksiazek, z rozmow, z tv, z prasy, duzo pisalem i czytalem, rozwiazywalem krzyzowki. Nie tylko dlatego, by sie porozumiec. To rowniez dowod szacunku do kraju osiedlenia (jesli do tego dochodzi). Nie wystarzy tylko wymagac i gardlowac, najlepiej zaczac od siebie. Pozdrawiam
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
