(TG, JG, MW, TN, ebro)
2003-11-12 22:23
Miłość ziemi ojczystej to dla wielu z nas po prostu przywiązanie czy też przyzwyczajenie do miasta, w którym się urodziliśmy, do ziemi, w której pochowane są nasze babcie i dziadkowie i w której zapewne sami zostaniemy złożeni. Nie zastanawiamy się, czym jest dla nas ta ziemia na której żyjemy, bo "bez tego zastanawiania można żyć". Można życ i cieszyc sie codziennoscią jak i ta w tym roku wreszcie wesolą imprezą.
2003-11-12 22:31
Jesli przeczytamy uważnie "Dwojra Zielona" Zofii Nałkowskiej może nam sie udzielic pewna analogia polskiego spoleczenstwa z bohaterka tej noweli.
Nałkowska rozmawia z przypadkowo napotkaną kobietą, która była w obozie. Ta mówi, że jest sama, nie ma oka ani zębów, jej mąż zginął. W getcie chowała się na strychu i to ją ocaliło. Wśród wspomnień zdarza się jej wypowiedzieć refleksję: "Ale nie było ważne to całe nasze życie". Lecz mimo to chciała żyć. Chciała opowiedzieć innym, co stało się z Żydami. W szpitalu, po zranieniu w oko, chciała, aby podano jej noże, żeby mogła popełnić samobójstwo. Nie chciała żyć. Gdy wywieźli ją do fabryki, na zdrowym oku zrobił się jej jęczmień. Wiedziała jednak, że gdy teraz pójdzie do szpitala, straci życie. Znów walczyła o życie. Gdy obóz został wyzwolony, nie miała sił, żeby się cieszyć.
2003-11-12 22:51
Korzenie są tym, bez czego nie może żyć żadna istota czująca i myśląca. Zmiany, które w sposób istotny wpływają na codzienność, są zawsze trudne. Ludzie potrzebują czasu, aby przystosować się do nowych warunków, by poznać nowe otoczenie, by nauczyć się nowych zachowań - to prawda: jedni więcej, inni mniej. Wszyscy znamy legendę o Tarzanie. Nawet jeśli pominiemy wszelkie różnice namacalne - fizyczne i materialne - dojdziemy do wniosku, że człowiek wychowany w świecie obcym sobie kulturowo, bardzo ciężko przechodzi okres adaptacji do nowych warunków.
2003-11-12 22:54
Jurek,kategorycznie-do lozka!
2003-11-12 23:03
Człowiek święty i człowiek-potwór - tak najłatwiej można streścić postawy życiowe, na których temat chciałbym się wypowiedzieć i których odzwierciedlenia chciałbym poszukać. Ludzie bywają niewiarygodnie różni, ale postawy świętego i potwora wykluczają się wzajemnie, tworząc widoczny kontrast, przez co można je bez trudu ukazać nie tylko w życiu codziennym, ale i w ...
2003-11-12 23:06
Forma w ujęciu Gombrowicza jest pewnym rodzajem zniewolenia, któremu człowiek w trakcie swego życia jest poddany. Narzucone mu schematy postępowania, role społeczne, stereotypy myślenia ograniczają jego naturalność i wolność
2003-11-12 23:09
Jeśli więc w ogóle można w jakikolwiek sposób określać te Jurka, to jedynie biorąc pod uwagę ich nieprzystosowanie do brutalnej rzeczywistości, która obracała w pył ich romantyczne marzenia.
2003-11-12 23:10
Jurku drogi opamietaj sie:).Wez pod koldre truchlo Witkacego:)
2003-11-12 23:13
Przypisywana Jurkowi wina nie została bliżej określona. Ogól nie daje podstaw do jednoznacznego rozwiązania tej zagadki. Sam Jurek początkowo uważa siebie za niewinnego. Z upływem czasu nie jest jednak tego pewien. Wreszcie daje wiarę temu, że jest winny. Istnieje w związku z tą kwestią kilka hipotez. Jedna z nich zakłada, że winą Jurka jest krzywda wyrządzona Galluxowi. Inna wiąże to zagadnienie z przekonaniem, iż wina jest cechą człowieka (podobnie jak grzech pierworodny). Zatem żyć znaczy, według tego poglądu, być winnym.
2003-11-12 23:19
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
