• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Szukają szczątków legionisty Mieczysława Krzaka. Prace na Westerplatte

Szymon Zięba
17 maja 2024, godz. 16:00 
Opinie (81)
  • Trwają prace archeologiczne na półwyspie Westerplatte.
  • Trwają prace archeologiczne na półwyspie Westerplatte.
  • Trwają prace archeologiczne na półwyspie Westerplatte.
  • Trwają prace archeologiczne na półwyspie Westerplatte.

Przez kolejne sześć miesięcy archeolodzy z Muzeum II Wojny Światowej będą odkrywać tajemnice, które wciąż skrywa ziemia półwyspu Westerplatte. Co istotne, kontynuowane będą poszukiwania szczątków legionisty Mieczysława Krzaka, który w chwili śmierci najprawdopodobniej znajdował się na stanowisku obserwacyjnym przy falochronie, na przedpolu placówki "Fort".





Kim był legionista Mieczysław Krzak?



Jak oceniasz swoją wiedzę historyczną?

Jak przypominają pracownicy Muzeum II WŚ, legionista Mieczysław Krzak urodził się 29 stycznia 1915 r. we wsi Boiska. Służbę wojskową odbywał w 4. Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. Na Westerplatte przybył 5 kwietnia 1939 r. jako celowniczy moździerzy. Pierwotnie został przypisany do 8. drużyny III plutonu.

W jego ramach zajmował się obsługą broni towarzyszącej piechoty, w tym wypadku obsługą moździerzy, które potajemnie dostarczono na Westerplatte. Na podstawie zachowanej dokumentacji oraz z relacji kolegów można stwierdzić, że najprawdopodobniej był obserwatorem-celowniczym.

Po doraźnej reorganizacji systemu obronnego Westerplatte (w związku ze zniszczeniem stanowisk moździerzy oraz m.in. zburzeniem wartowni nr 5 2 września 1939 r.) wszedł w skład nowo utworzonego punktu obrony w rejonie toru kolejowego i magazynów nr 12-15.

Placówka "Fort". Stare umocnienie posłużyło obrońcom Westerplatte



Poległ w bliżej nieokreślonym miejscu niedaleko placówki "Fort".

Obiekt nazywany dzisiaj placówką "Fort" pochodzi z 1911 roku i jest częścią pruskiego systemu fortyfikacji nadbrzeżnych. Było to dwukondygnacyjne stanowisko dowodzenia komendanta artylerii nadbrzeżnej. Podczas przygotowywania terenu Wojskowej Składnicy Tranzytowej (WST) do obrony w 1939 roku, wykorzystano stary fort do umiejscowienia tu placówki pełniącej rolę obrony przeciwdesantowej oraz powiązania systemu ognia broni maszynowej z innymi obiektami. Dowódcą placówki "Fort" był mat Bernard Rygielski. Obiekt nazywany dzisiaj placówką "Fort" pochodzi z 1911 roku i jest częścią pruskiego systemu fortyfikacji nadbrzeżnych. Było to dwukondygnacyjne stanowisko dowodzenia komendanta artylerii nadbrzeżnej. Podczas przygotowywania terenu Wojskowej Składnicy Tranzytowej (WST) do obrony w 1939 roku, wykorzystano stary fort do umiejscowienia tu placówki pełniącej rolę obrony przeciwdesantowej oraz powiązania systemu ognia broni maszynowej z innymi obiektami. Dowódcą placówki "Fort" był mat Bernard Rygielski.
- Najprawdopodobniej na wschód od niej, nie wcześniej niż w godzinach popołudniowych 2 września 1939 r. Dokładna data jego śmierci jest jednak niepewna - według niektórych relacji mógł zginąć w dniach następnych. Miał zostać prowizorycznie pochowany przez Polaków, a po walkach uznano go za zaginionego. Najprawdopodobniej ciało poległego odnaleziono w trakcie prac porządkowych na Westerplatte i z nieznanych powodów mogło zostać spalone w tym samym miejscu. Miało to nastąpić dopiero w początkach 1940 r. Potwierdzać to mogą co najmniej dwie niezależne relacje świadków - tłumaczą pracownicy muzeum.


Przyjmują oni, że szczątki ciała poległego legionisty mogą wciąż znajdować się na terenie półwyspu i należy podjąć wszelkie możliwe działania, aby je odszukać i godnie pochować na nowo powstającym cmentarzu na Westerplatte.

Między innymi dlatego w ramach XI. etapu prac na Westerplatte od pierwszej połowy maja 2024 r. przez kolejne sześć miesięcy archeolodzy z MIIWŚ będą odkrywać tajemnice, które wciąż skrywa ziemia półwyspu.

W ramach rozbudowy posiadanej kolekcji Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku zakupiło do zbiorów armatę polową wz. 1902 kalibru 76,2 mm. Została zbudowana w 1917 r. w Zakładach Putiłowskich w Petersburgu, a od 1918 r. znajdowała się na uzbrojeniu fińskich sił zbrojnych. Jeszcze w latach 90. była wykorzystywana do podstawowego szkolenia przyszłych artylerzystów. Armaty polowe wz. 1902 znajdowały się również na stanie Wojska Polskiego. W ramach rozbudowy posiadanej kolekcji Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku zakupiło do zbiorów armatę polową wz. 1902 kalibru 76,2 mm. Została zbudowana w 1917 r. w Zakładach Putiłowskich w Petersburgu, a od 1918 r. znajdowała się na uzbrojeniu fińskich sił zbrojnych. Jeszcze w latach 90. była wykorzystywana do podstawowego szkolenia przyszłych artylerzystów. Armaty polowe wz. 1902 znajdowały się również na stanie Wojska Polskiego.
- Badacze powrócą również w okolice budynku elektrowni, gdzie lokalizowane jest stanowisko polskiej armaty polowej, tzw. putiłówki. Równolegle z poszukiwaniami, w pasie biegnącym od cmentarza Żołnierzy Wojska Polskiego do wysokości nowych koszar, będą prowadzone prace związane z inwestycją budowy oddziału Muzeum Westerplatte i Wojny 1939. Archeolodzy spodziewają się tu odsłonić architektoniczne relikty obiektów powstałych jeszcze w czasie funkcjonowania kurortu, a następnie zaadaptowanych do potrzeb Wojskowej Składnicy Tranzytowej, m.in. pozostałości altany ogrodowej przekształconej w kaplicę polową - informuje Muzeum II WŚ.


Prace na Westerplatte potrwają do listopada 2024 r.



Zakładany obszar badań wyniesie łącznie ponad 2 tys. m kw. Prace planowo potrwają do początku listopada 2024 r.

Dotąd w ramach dziesięciu etapów badań przeprowadzonych na Westerplatte:

  • Szczegółowo przebadano obszar o powierzchni 7512,4 m kw.
  • Oczyszczono z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego teren o wielkości ponad 13,5 ha.
  • Przeprowadzono również nadzór archeologiczny nad budową cmentarza Żołnierzy Wojska Polskiego, modernizacją i przystosowaniem budynku byłej elektrowni WST do celów wystawienniczych oraz nad budową punktu obsługi ruchu turystycznego w części znajdującej się w granicach WST.
  • W efekcie pozyskano ponad 82 tys. zabytków, w tym 32 tysiące artefaktów o dużej wartości historycznej, ekspozycyjnej i naukowej obrazujących burzliwą historię półwyspu od połowy XVII do XX w.
  • Znaczną część pozyskanego zbioru stanowią przedmioty związane ze służbą żołnierzy polskich na Westerplatte i walkami prowadzonymi w trakcie obrony Wojskowej Składnicy Tranzytowej.

Miejsca

Opinie wybrane

Wszystkie opinie (81)

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Najczęściej czytane