- 1 Zamkną przystanek SKM na pół roku (74 opinie)
- 2 Ruszył rozruch spalarni na Szadółkach (135 opinii)
- 3 Nawałnica wycięła spory kawałek lasu (163 opinie)
- 4 Szukają świadków... zderzenia rowerzystów (264 opinie)
- 5 Po pożarze hali. Zakaz kąpieli do piątku (169 opinii)
- 6 Gwałtowna ulewa nad Trójmiastem (326 opinii)
Przechadzając się uliczkami włoskiego miasta Lucca w Toskanii nagle można ulec złudzeniu, że chyba znamy okolicę. Chodzi konkretnie o jej fragment znajdujący się na wysokości imponujących, świetnie zachowanych obwarowań miejskich. Mowa o bramie prowadzącej poza mury miasta - przypomina trochę naszą gdańską Bramę Nizinną.
Niemniej brama sama w sobie wciąż jest obiektem oryginalnym i budzącym ciekawość miłośników historii miasta czy architektury militarnej.
Budzi też skojarzenia z podobnymi budowlami, jak na przykład bramą we włoskim mieście Lucca.
W objęciu murów i renesansowych bram
Urokliwa, nieduża Lucca to jedna z perełek Toskanii. Jej wizytówką są m.in. wieże, setka kościołów (jeśli ufać przewodnikom turystycznym) i pierścień murów obronnych zachowanych w bardzo dobrym stanie. Renesansowe obwarowania powstawały w latach 1504-1648, zastępując wcześniejsze, średniowieczne fortyfikacje.
Wśród bram renesansowych wchodzących w skład obwarowań możemy wymienić trzy: Porta San Pietro (1565-1566), Porta Santa Maria (między 1549 a 1592), Porta San Donato (1629-1639). Odbywa się przez nie ruch samochodowy i pieszy. Pierwsza brama - Porta San Pietro może przywodzić na myśl gdańską Bramę Nizinną.
Brama została wzniesiona według projektu architekta Alessandro Resty.
Porta San Pietro otwiera się trojgiem drzwi, które zwieńcza tarcza z herbem San Pietro i napisem "libertas". Po bokach widać dwa lwy umieszczone w niszach starożytnych otworów, przez które przewieszane były łańcuchy do mostu zwodzonego. Dziś drzwi boczne służą do przemieszczania się pieszych, natomiast brama centralna jest jezdnią dla ruchu samochodowego. Na zdjęciach widać też potężne bramne drzwi.
Lubisz włoską kuchnię? Sprawdź, gdzie dobrze zjesz
Nasza Brama Nizinna jest młodsza
Brama Nizinna jest budowlą o kilkadziesiąt lat młodszą od Porta San Pietro. Została zbudowana w 1626 r. przez fortyfikatora wykształconego w Holandii Jana Strakowskiego. Dziś jest jedyną z historycznych bram Gdańska, przez którą odbywa się regularny ruch pieszy i drogowy. (Może właśnie ten ostatni aspekt nasunął podobieństwo z bramą włoską?)
Brama Nizinna broniła wjazdu do Gdańska od strony nizin rozciągających się po południowej stronie miasta.
Jak podaje Gedanopedia (skojarzenia z Włochami prawdopodobnie nie są bezzasadne): Od strony południowej ceglana elewacja nawiązywała do architektury holenderskiej, jedynie z zewnątrz obłożona ozdobnymi kamiennymi blokami, sięgającymi do lustra wody w fosie na wzór renesansowych bram włoskich z czterema pilastrami toskańskimi z dekoracyjną rustyką.
Oprócz szerokiego, sklepionego przejazdu centralnego Brama Nizinna ma dwa boczne przejścia dla pieszych - od strony wewnętrznej posiadające bogatą kamienną oprawę. Centralne przejście zamykane było dwiema parami (zachowanych, ale zdemontowanych w 2012 r.) ciężkich, drewnianych wrót z nabitymi żelaznymi guzami, przejścia boczne zamykano podobnymi, mniejszymi wrotami.
Alessandra Nietopiel