- Trudno jest wrócić do rzeczywistości - mówi Piotr Krachulec z Gdyni. Jego myśli wciąż są na trasie rajdu Paryż - Dakar.
Krachulec był jedynym Polakiem, który wystartował w tegorocznym rajdzie Heroes Legend z Paryża do Dakaru. To było marzenie jego życia.
- Nie tylko spełniło się, ale nawet przerosło moje oczekiwania - przyznaje.
Jak najkrócej można opisać tegoroczny rajd? Malownicza i trudna trasa, zaangażowanie organizatorów i wiele niebezpiecznych sytuacji. W tym roku wystartowały 164 osoby. Nie wszystkie ukończyły rajd. Jedna zginęła, a 18 odniosło poważne obrażenia. Trafiły do szpitala z połamanymi nogami, obojczykami i kręgosłupami.
- Ja dojechałem do mety w jednym kawałku, ale miałem chwile zwątpienia. Zastanawiałem się co może mnie czekać, skoro profesjonalni zawodnicy mają takie kontuzje? - dodaje Piotr.
Najbardziej obawiał się pustyni. Takiej, którą znał z telewizji - pełnej piasków i wydm. Okazało się, że największym wyzwaniem były pustynie kamieniste. Jednak dał radę. Codziennie jechał po 12-14 godzin, często w temperaturze przekraczającej 40 st. C. Spał po 4 godziny. Był zmęczony i wycieńczony. 19 marca przeżył największy kryzys.
- Zemdlałem w czasie jazdy z prędkością 40-50 km na godzinę - wspomina Krachulec.
- Kiedy się ocknąłem, leżałem na piasku. Motocykl był 15 metrów ode mnie. Byłem trochę przerażony. Po sprawdzeniu, że nic mi się nie stało, doczołgałem się do motocykla i wezwałem pomoc. Ekipa pojawiła się po 90 minutach. Było to na 390 km odcinka specjalnego. Do zakończenia zabrakło mi 30 kilometrów. Teraz wiem czemu zemdlałem. Zapomniałem o piciu wody i się odwodniłem.Yamaha XT500, na której wystartował Krachulec, miała problemy z zapłonem. Część trasy gdynianin pokonał na motocyklu jednego z zawodników z Holandii, który trafił do szpitala. Przez trzy ostatnie dni był pilotem samochodu.
- Bardzo dziękuję wszystkim, którzy trzymali za mnie kciuki. Naprawdę czułem to wsparcie - przyznaje Piotr.
- Wiedziałem, że obojętnie w jakiej kondycji, ale muszę dojechać do mety. I dojechałem. Na mecie rajdu, nad różowym jeziorem w Dakarze zawisła flaga Polski i Gdyni. To był niesamowicie ekscytujący moment. Powrót z Dakaru trwał 30 godzin. Po przyjeździe do domu nasz zawodnik spał przez 4 dni. W końcu rzucił się w wir pracy.
- Fizycznie pozbierałem się dość szybko. Psychicznie jednak trudno jest się przyzwyczaić do rzeczywistości. Myślami ciągle byłem na pustyni. Dla mnie to były naprawdę ekstremalne warunki - tłumaczy.
Gdynianin wciąż czeka swój sprzęt, który płynie z Dakaru do Amsterdamu. W długi majowy weekend wybiera się do Holandii na spotkanie zawodników startujących w rajdzie.
- Chciałbym ich jeszcze raz zobaczyć. Między nami nawiązały się pewne przyjaźnie. To niesamowite. Gdyby ktoś mi pięć lat temu powiedział, że pojadę do Dakaru - nie uwierzyłbym. Teraz mam wspaniałe wspomnienia i przekonanie, że warto marzyć - dodaje Piotr.
Gdynianin nie rozważa na razie udziału w kolejnym rajdzie. Jednak nigdy nie wiadomo. Ma podpisaną umowę z organizatorami, co oznacza, że może kompletować polski team. Otrzymuje też pierwsze sygnały od osób, które mają podobne jak on marzenia i chcą jechać do Dakaru.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
