Nad ranem dotarła do nas smutna wiadomość o śmierci naszej ukochanej lektorki, wspaniałej aktorki Haliny Winiarskiej - poinformowało Duszpasterstwo Środowisk Twórczych Archidiecezji Gdańskiej.
- Aktorka teatralna i filmowa, działaczka społeczna, jedna z najwybitniejszych aktorek swojego pokolenia - czytamy we wpisie.Halina Winiarska-Kiszkis ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracę aktorską rozpoczęła w amatorskim teatrze Nurt w Nowej Hucie (1952). W latach 1956-1958 występowała w Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku, gdzie grając rolę Kamy w Faraonie według Prusa, zdała eksternistyczny egzamin aktorski i otrzymała uprawnienia zawodowego aktora (1957).
Występowała w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie (1958-1960), Teatrze Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze (1960-1963) i Teatrze Dramatycznym w Poznaniu (1963-1966); w 1966 roku związała się z
Teatrem Wybrzeże w Gdańsku, gdzie na początku zagrała Ewę w dramacie Tadeusza Różewicza "Wyszedł z domu".
Na swoim koncie miała ponad 100 ról teatralnych, kilkanaście filmowych; zasłynęła jako mistrzyni repertuaru klasycznego, grając m.in. tytułową "Elektrę" w tragedii Sofoklesa, królową w "Królu Ryszardzie II" Shakespeare'a, Ifigenię w "Ifigenii w Taurydze" Goethego, Gertrudę w "Hamlecie" Shakespeare'a, tytułowe role w "Marii Stuart" Schillera i w "Helenie" Eurypidesa, Raniewską w "Wiśniowym sadzie".
Do jej najwybitniejszych kreacji w repertuarze współczesnym należą: Molly Bloom w "Ulissesie" według Joyce'a, tytułowa rola w "Matce" Witkacego, role w sztukach Albeego w reżyserii Hebanowskiego: Marta w "Kto się boi Virginii Woolf?" i Alicja w "Maleńkiej Alicji". Wystąpiła w kilkudziesięciu przedstawieniach Teatru TV, m.in. jako Pani Alving w "Upiorach" Ibsena (1979), Hrabina w "Wallensteinie" Schillera (1989) i Klytajmestra w "Elektrze" Eurypidesa (1994).
Wykreowała także kilkanaście postaci filmowych, m.in. w opartym na autentycznych wydarzeniach filmie "Zagrożenie" Wacława Florkowskiego (1976), w którym zagrała byłą więźniarkę Marię, główną oskarżycielkę w procesie wytoczonym strażniczce obozu na Majdanku.
Wykładała w Studium Aktorskim przy Teatrze Wybrzeże, w gdańskim Biskupim Seminarium Duchownym i Liceum Jezuitów w Gdyni (1977-1985), była członkinią SPATiF-ZASP (1961-1981) i Zarządu Głównego (1979-1981).
Występami w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w Sierpniu '80 wspierała strajkujących robotników; trzy miesiące później uczestniczyła w strajku okupacyjnym pracowników służby zdrowia, oświaty i kultury w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku. Od września 1980 roku pełniła funkcję przewodniczącej Komisji Zakładowej "Solidarności" w Teatrze Wybrzeże. Po wprowadzeniu stanu wojennego została internowana (13.12.1981-19.01.1982). Artystycznie angażowała się podczas mszy za Ojczyznę w gdańskich kościołach (1982-1988) i w sierpniu 1988 roku w trakcie strajków w Stoczni Porcie Gdańskim. W 1989 roku weszła w skład Komitetu Obywatelskiego "Solidarność" w Gdańsku.
- Ale to nie była polityka, dla nas to było społeczne działanie - po latach Halina Winiarska-Kiszkis wyznała w rozmowie z Katarzyną Korczak. - Niczego się nie zmieniało, niczego nie przeinaczało, tylko o to swoje miejsce na ziemi, które było naznaczone, się walczyło, chcieliśmy godnie żyć i pracować, a nie ślizgać się pomiędzy pałami i sikawkami - mówiła.Uhonorowana m.in. Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2007), Pomorską Nagrodą Artystyczną (2010). Laureatka Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska "
Neptun" (2012).
W 2020 roku Halina Winiarska-Kiszkis i jej mąż Jerzy Kiszkis odebrali tytuły Honorowego Obywatela Miasta Gdańska. Z tej okazji w Dworze Artusa zorganizowano uroczystą sesję Rady Miasta Gdańska.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
