Młoda kobieta chciała targnąć się na swoje życie. Wyszła z domu w czasie burzy i udała się do lasu. Policyjny dyżurny kilkukrotnie dzwonił do niej i próbował przekonać, aby zdradziła miejsce, gdzie się znajduje. Ta na początku odmawiała, jednak policjantom udało się ją ostatecznie znaleźć i uratować.
, ponieważ tam prowadził ich sygnał GPS. W ciągu kolejnych minut dyżurny ponownie zadzwonił do poszukiwanej i podczas umiejętnie poprowadzonej rozmowy zdobył informację, gdzie się znajduje. Błyskawicznie powiadomił patrol i policjanci szybko przyjechali na miejsce - mówi Chrzanowski.
2024-07-01 21:30
redaktorze więcej empatii. Wyrzuciłabym Cię z pracy za ten artykuł.
2024-07-01 22:08
Zmarznięta? Wczoraj było 31 stopni
2024-07-01 22:28
Problemy przerastaja i desperacja prowadzi do bezradnosci, czego efektem jest kryzys psychiczny, a potem już prosta sciezka zwana "wszystko mi jedno". Tylko empatia drugiego czlowieka może zdziałać cuda, za co jestesmy wdzieczni Wam drodzy wybawiciele od telefonow alarmowych, jesteście nieocenieni !!! Dziekujemy !
2024-07-01 23:31
2024-07-02 08:09
ja nadal czekam na finał sprawy komendanta Granatnikowa. Chyba już można się tym zająć? Czy coś przespałem?
2024-07-02 08:17
Pełen profesjonalizm. Aż serce rośnie i chciałoby się żeby zostali odpowiednio docenieni. A 30 latka- będzie dobrze i głowa do góry.
2024-07-02 08:21
W takich sytuacjach po prostu się rozłączyć i najlepiej wyłączyć i wyrzucić telefon
2024-07-02 09:20
I w psychiatryku wylądujesz . Dziś z nikim się nierozmawia bo zaraz coś dodadzą zabiorą oskarżą . W moim budynku mieszka takich 2 na 3 piętrze niby porządni ułożeni a czepiają się wszystkiego i wszystkich donoszą itd .
2024-07-02 11:10
Ciągle tego nie potrafię pojąć, po co?
Po co ludzie to w ogóle robią?
Ja też byłem w sytuacji tej dziewczyny i też mnie siłą odwiedziono od zamierzeń.
Co ci ludzie mają w głowach, że na siłę człowieka starają się zatrzymać?
Owszem, nie powiem, udaje im się tego dokonać, ale czy osoba odwiedziona czuje się szczęśliwa?
Czy udaje się rozwiązać jej problemy?
Czy ktoś w ogóle o to pyta?
Nie. Nikt nie pyta, bo i po co, skoro udało się zapobiec "nieszczęściu".
Tymczasem prawda jest taka, że jest to odraczanie nieuniknionego.
Przecież we mnie wcale te myśli nie ustąpiły, terapie nie tylko, że mi w ogóle nie pomagają, farmakoterapia również, to co gorsze, czuję że mój stan się nieustannie pogarsza, a ja już nawet nie jestem w stanie z tym walczyć.
Już nie mówię nawet o tym terapeucie, bo nie chcę by zwątpił w swoje umiejętności i przepadał tak jak ja.
Pewnych rzeczy się już nie zmieni.
Pracując na emocjach, wiem że aby przezwyciężyć swój smutek, muszę znaleźć radość większą od niego by móc go zwyciężyć.
Tymczasem jak go znaleźć skoro nic człowieka nie jest w stanie ucieszyć?
Już nie sięgam po sznur bo szanuję uczucia bliskich.
Po prostu czekam aż nadejdzie ten dzień, w którym moje życie samo przeminie...
2024-07-02 21:44
Fajnie, znależli, ale psycholog pogada, psychiatra da leki a problem typu brak pracy i pieniędzy, pomysłu na życie zostanie.Ja jestem w takiej sytuacji, powinny być wolontariusze i ludzie dobrej woli, aby pomóc wrócić na tory normalnego życia.Jestem sama, samiutka i jak długo będzie jeszcze mi chciaoo się żyć?
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
