Przedstawiamy kolejny artykuł z cyklu pt. Porada eksperta. Specjaliści z różnych dziedzin udzielają w nim porad na pytania nadsyłane przez naszych czytelników.
Dzisiaj porady udziela Aurelia Kurczyńska, psycholog z
Kliniki INVICTA w Gdańsku.
"Często kłócę się z mężem. Fakt jest taki, że to ja prowokuję i wymyślam problemy, często na siłę. Pokazuję w ten sposób swoje niezadowolenie. Chciałabym ideału. Przez to nie biorę pod uwagę pozytywnych cech męża (choć jest ich mnóstwo), a skupiam się na negatywnych, które krytykuję. Wiem, że nie powinno tak być. Jak to zmienić i poprawić relacje rodzinne?" - pyta nasza czytelniczka.
Rozumiem, że w pani relacji pojawiły się trudności w komunikacji z partnerem. Napisała pani, iż sama prowokuje partnera, często niejako samoistnie "tworząc" problemy i okazując swój gniew, złość czy niezadowolenie. Porusza Pani kilka istotnych kwestii, postaram się odnieść do nich po kolei.
Gdy potrzeba ideału...Pisze pani o tym, że chciałaby ideału... Któż by nie chciał być w związku z kimś, kto jest perfekcyjnie dopasowany do nas samych, kto odpowiada nam pod każdym względem i jest naszym "doskonałym dopełnieniem"?
Silna potrzeba związku z "idealną drugą połówką" może oznaczać, że sami czujemy się niepełni i szukamy kogoś, dzięki komu poczujemy się lepiej. W takiej sytuacji paradoksalnie warto dążyć do tego, by samemu stworzyć zintegrowaną całość. Nie szuka się wówczas kogoś, kto wypełni braki, lecz w większym stopniu pragnie się bycia z partnerem takim, jakim on jest, nawet z jego słabościami i cechami różniącymi go od nas.
odpukać, ale jak dotąd nie było spraw, w których byśmy się bardzo różnili
7%
zwykle to przegadujemy i znajdujemy kompromis
25%
różnie, bywa że któraś ze stron jest zmuszona ulec
23%
bywa, że spór kończy się kłótnią lub cichymi dniami
45%
W praktyce warto poświęcić więcej czasu na realizację pasji i zainteresowań czy rozwój osobisty. To także dobry moment na to, by zastanowić się nad swoimi potrzebami oraz lepiej poznać i zrozumieć siebie. Zdrowy związek może zaistnieć tylko wtedy, gdy w pełni zaakceptujemy siebie, ze swoimi wadami i niedociągnięciami. Nie oczekujemy wtedy od nikogo doskonałości i umiemy okazać wyrozumiałość partnerowi.
To, że partnerzy są dalecy od wyśnionego ideału, nie musi wcale oznaczać, że ich związek jest gorszy lub nie może dobrze funkcjonować. Jest po prostu inny i dać może wiele satysfakcji i zadowolenia na różnych polach. Dzięki własnej niedoskonałości możemy poznawać siebie nawzajem, uczyć się drugiego człowieka, popełniać błędy i je naprawiać, cieszyć się sobą, wybaczać słabości i z miłością do nich podchodzić.
Wady czy zalety?Pani uwaga skoncentrowana jest na braku, czyli tym, czego pani partner nie posiada. Dlatego trudno pani dostrzec jego pozytywne cechy. Koncentracja czy zawężenie uwagi do negatywnej strony powoduje, iż zaczynamy zupełnie pomijać aspekty, które nam się podobają. Negatywne nastawienie do drugiej osoby ma również wpływ na reakcje ciała - staje się ono napięte i przygotowane do ataku. Pod wpływem wygenerowanego w ten sposób stresu i frustracji łatwiej o wybuch. Nawet przejaw dobrej woli ze strony partnera może być wtedy traktowany jako chęć uzyskania przez niego własnej korzyści, bez względu na to, jaka faktyczna intencja stoi za zachowaniem.
W takiej sytuacji pomóc może już sama koncentracja na pozytywnych stronach partnera. Chodzi o to, by w różnych momentach przypominać sobie o nich i szukać ich potwierdzenia. Zmiana na poziomie nastawienia i postawy może pomóc ponownie ujrzeć w swoim partnerze osobę, którą kiedyś obdarzyliśmy miłością.
Warto też zadać sobie kilka pytań: co stałoby się w związku, gdyby partner się zmienił? Czy dostrzeganie samych negatywnych aspektów drugiej osoby bazuje na faktach, czy raczej wynika z braku poczucia szczęścia? Czy nie jest tak, że doszukujemy się słabych stron związku, by znaleźć pretekst do rozstania? A może nie potrafimy funkcjonować w inny sposób, bo takie zachowanie wynika z naszych doświadczeń rodzinnych czy wychowania? W końcu - może taki właśnie sposób komunikacji odpowiada nam obojgu i częste kłótnie przyczyniają się do tego, że jest nam ze sobą dobrze?
Komunikacja sprzyjająca dobrej relacji. Czyli jaka?Jednym ze sposobów łagodzenia konfliktów jest otwarta wymiana myśli. W sytuacji napięcia i nieporozumień pomóc może rozmowa na temat emocji związanych z zachowaniem drugiej osoby, mówienie o swoich potrzebach i oczekiwaniach w sposób bezpośredni, odnoszący się do konkretnej sytuacji czy problemu.
Zdarza się, iż osoby mające trudności w komunikacji nie mówią sobie wprost o tym, co jest dla nich trudne. Partnerzy, zamiast ze sobą rozmawiać, zaczynają siebie ranić. Zamiast walczyć z trudnościami, które się pojawiły - zaczynają walczyć ze sobą, co często prowadzi do rozpadu związku.
Częste pretensje, niejednokrotnie bezpodstawne, stają się zaczątkiem ostrej kłótni. Partnerzy, którzy nie potrafią otwarcie ze sobą rozmawiać, szukają pretekstu do tego, aby sprowokować drugą osobę. Być może napięcie, które się u nich pojawia jest już tak duże, że nie są w stanie tego znieść i wybuchają pod wpływem najmniejszego nawet drobiazgu. Potem u osoby, która sprowokowała kłótnię, po krótkim poczuciu ulgi (na skutek rozładowania napięcia) pojawia się poczucie winy - "zrobiłam coś złego" - oskarżyłam partnera, nakrzyczałam na niego bez powodu. Zrobiłam to po to, aby odreagować, bo nie potrafię w inny, bardziej konstruktywny sposób poradzić sobie z problemem.
Dobrym początkiem jest już sama świadomość pojawienia się trudności, to pierwszy krok do zmiany... w kolejnym warto szczerze porozmawiać z partnerem, zadać ważne pytania, wysłuchać także drugiej strony. Później - jeśli zaistnieje taka potrzeba - można również skorzystać z fachowej pomocy specjalisty, który wysłucha, ukierunkuje rozmowę i będzie pełnił rolę mediatora w przypadku trudnych do rozstrzygnięcia problemów.
Potrzebujesz porady psychologa? Sprawdź ofertę
gabinetów psychologicznych w Gdańsku, Gdyni i Sopocie.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy