Nie lubicie jeść sami w restauracji? Wykrawacie z mięsa wszystkie żyłki? Nie popijacie lodów i owoców? A może przeszkadza wam chrupanie warzyw? Nie jesteście sami, wiele osób ma jakieś kulinarne fobie czy dziwactwa. Moi rozmówcy opowiedzieli mi o swoich żywieniowych "strachach".
2023-07-25 10:14
Głód towarzyszący np. wojnom i skajnemu masowemu ubustwu. Nadchodzi zima i zjada się wszystko, człowiek po kilku miesiącach zwierzęcieje i dopuszcza się rzeczy, o których nawet kiedyś by nie pomyślał. Myślę, że to gorsze niż jedzienie truskawek z czekoladą albo samemu w restauracji.
2023-07-25 10:17
Do wszystkich co maja fobie i fiksacie: Nie jedzcie przez tydzień nic kompletnie nic ,potem już będziecie normalni
2023-07-25 10:19
Ja nie akceptuje kości. Nie wiem do końca czy kości uświadamiają mi że to było zwierzę czy może jednak nie lubię samych kości. Jestem po 40 a nadal unikam dań z kością. Ości ryb, chrząstki są do przyjęcia bo ich nie widać choć nie lubię ich
2023-07-25 10:39
Pocieszę cię - 99,9% ludzi też nie je kości.
2023-07-25 10:41
sumienie się odzywa, nie zagłuszysz go kotletami mielonymi, odstaw mięcho elo :)
2023-07-25 11:51
no właśnie napisał że to kości mu to uświadamiają, więc mielony jest spoko, gorzej schabowy z kością
2023-07-25 10:22
Najdziwniejsza fobie jaką widziałem to ma mój sąsiad. Wyobraźcie sobie, że jego dieta jest na tyle smaczna, że gość już o 7 jak w zegarku czatuje pod sklepem monopolowym i wiernie czeka na jego otwarcie. Na śniadanie leci kilka specjali. Potem spanie w domu albo na ławce i kolejne danie w postaci Specjali. Na kolację to samo. Normalnie najdziwniejsza dieta która kiedykolwiek widziałem. I żeby był to odosobniony przypadek, ale robi tak duży procent mieszkańców mojej dziwlnicy. Co najlepsze, choć wiele osób z taka nietypowa dieta umiera już na 50/60 tke, to co najlepsze - kolejne pokolenia idą w ich ślady!
Za to u płci pięknej dominuja inne dziwactwa kulinarne. Raz udało mi się raz podsłuchać jak koleżanki w pracy jak między sobą opowiadały o jakichś egzotycznych doznaniach kulinarnych. Nie wiem co dokładnie było przedmiotem rozmowy, ale chyba jakis majonez. Co ciekawe, polskiego to niechętnie zjadają, ale gdy jest włoski, tym bardziej turecki lub erytrejski, to wciągają wszystko do ostatniej kropelki, mimo tego ze tubka jest duża. Nie wiem o co chodzi.
2023-07-25 10:28
2023-07-25 12:43
2023-07-25 10:22
Macie fobie bo nie zaznaliście biedy i prawdziwego głodu w @upah wam sie przewraca
2023-07-25 10:25
Czyli żurek z kaszą
2023-07-25 10:29
Zawsze wtedy odczuwam jakbym miał zjeść truciznę i po spożyciu nawet jeśli się przemogę, to czuję się tak jakbym rzeczywiście zjadł coś zatrutego, mam też wyrzuty sumienia.
Nie umiem też jeść w miejscu publicznym w samotności, zwykle jeśli już mam coś zjeść samodzielnie w obcym miejscu, to będą to owoce, warzywa lub samodzielnie przyrządzone kanapki które zjem gdzieś w ukryciu za rogiem, w krzakach, lub za drzewami, nigdy nie w restauracji, w barze ani na publicznej ławce w parku.
Kiedyś miałem problem z połykaniem czegokolwiek, w tym także i własnej śliny.
Jak ognia unikałem soku pomidorowego, dzisiaj wypiję go w niewielkiej ilości do dużej ilości wódki. Bez wódki o soku z pomidorów nie ma co wspominać.
Wszystkie inne kuchnie niż kuchnia polska - tego nie ma co nawet proponować - nie ruszę choćby nie wiem co.
Nie zjem też niczego z nikim na spółkę ani tym bardziej po kimś. To samo dotyczy się picia. Prędzej umrę niż zjem i wypiję.
Nie ma znaczenia czy to dotyczy osoby obcej czy bliskiej.
Z fobii spożywczych to by było tyle.
Mam też fobie, że nie używam przedmiotów na spółkę. Jeśli ktoś ubierze ciuchy które później ja miałbym nosić, to pewnym jest że tych ciuchów nigdy nie założę, nawet z obrzydzeniem je dotknę żeby się ich pozbyć po czym będę mył ręce i poprawiał ich mycie wielokrotnie.
Brzydzi mnie własne ciało i jego fizjologia, więc szoruję je zawsze bardzo szorstkimi szczotkami, żeby usunąć wszystko co nieczyste.
Żona musiała być przed ślubem nie tknięta, bo inaczej bym jej nie dotknął. Brzydzę się nierządem i korzystaniem z niego.
Mam też fobię odnośnie ludzi o innym kolorze skóry i pomimo tego, że staram się walczyć sam ze sobą, to zwykle gdy trafiam na taką osobę, zwyczajnie chowam się gdzieś tak żeby nie zostać zauważonym.
Mam fobie przed kontaktem z ludźmi, zwłaszcza przed tłumem, nie ma mowy by ktoś mnie wyciągnął w obce towarzystwo, czuję się wtedy bardzo przytłoczony i jest mi niezręcznie się zachowywać w takiej sytuacji, wymykam się.
2023-07-25 10:39
Zalecałbym wizytę u dobrego psychologa, bo życie z takim nagromadzeniem fobii musi być okropne.
2023-07-25 10:41
Dobra terapia behawioralna pozbawiła by cię większości jak nie wszystkiego o czym piszesz.
2023-07-25 10:59
2023-07-25 12:08
Terapia CBT lub DBT. Mozesz kupic sobie ksiazke z cwiczeniami i sam zaczac sobie wdrazac podstawy terapii. One sa skierowane dokladnie na tego typu lęki. A poza tym - Szczerze zalecam jakis wyjazd do lasu czy w gory z noclegiem w namiocie czy chociaz schronisku. Bardzo pomaga w przelamaniu takich problemow, wiem po sobie. Mialam kiedys przerozne fobie dokladnie tego typu, lacznie z chodzeniem do lazienki poza domem czy nawet jak ktos inny jest w domu. Przelamalam strach, pojechalam w dzicz i po 2 dniach kucalam w krzaczkach i jadlam wszystko co bylo ;) w dodatku rok pozniej niestety w wyniku roznych nieszczesliwych wypadkow w zyciu zostalam bez pieniedzy na jedzenie i wynajem - to wtedy juz wyzbylam sie wszelkich fobii. Dzisiaj umiem nocowac na podlodze i najesc sie najbardziej oblesnymi rzeczami. pozdrawiam i zycze sily.
2023-07-25 12:21
W jaki sposób poznałeś żonę? To że ci się to udało pomimo tych fobii, oznacza że chyba jesteś szczęściarzem.
2023-07-25 10:54
Czy to ma jakikolwiek związek z Trójmiastem?
2023-07-25 10:59
tutaj zamieszczają np. cykl "Porady dietetyka", to też nie ma związku z Trójmiastem.
2023-07-25 11:08
Oczywiście że nie ma, w Trójmieście ludzie nie jedzą.
2023-07-25 10:54
2023-07-25 12:02
To nie lęk, to kwestia gustu, a o tym się nie dyskutuje.
2023-07-25 10:56
Jako dziecko często słyszałam bardzo negatywne komentarze z ust dorosłych, którzy nie lubili jakiejś potrawy. Coś w stylu "jak można to jeść?", "nie wyobrażam sobie tego przełknąć", "zbiera się na wymioty od samego patrzenia" itp. I może nie mam fobii, to byłoby za dużo powiedziane, ale jakoś to we mnie zostało. I jeśli teraz sama lubię którąś z takich "obrzydzanych" potraw i mam np. zamówić ją w restauracji bądź zjeść w towarzystwie, to pojawia się taki głos z tyłu głowy, że może inni ludzie pomyślą o mnie to samo, że jak ja mogę jeść takie obrzydlistwo? Nie stanowi to większego problemu, bo to tylko echo z lat dzieciństwa, które nie sprawia większego dyskomfortu, ale chyba warto na to zwrócić uwagę, jeśli jest się rodzicem. Takie rzeczy mogą w dziecku zostać, podobnie jak uraz po zmuszaniu do zjedzenia czegoś, czego dziecko naprawdę nie lubi.
2023-07-25 12:36
Moja babcia mówiła "nie wiesz co dobre" gdy lubiłem coś innego niż ona.
2023-07-25 12:45
W gruncie rzeczy to chyba dość podobne, przynajmniej w założeniach - bo to ta osoba ma jeden słuszny i nieomylny gust kulinarny, a jeśli ktoś lubi coś innego bądź czegoś innego nie lubi, to się nie zna ;) Wiadomo, że w większości przypadków nie było w tym grama złych intencji i nie ma co dramatyzować, ale jednak takie rzeczy zostają w pamięci. A przecież dobre jest to, co komuś smakuje - jeśli ja czegoś nie lubię, to oznacza to po prostu, że tego nie lubię, a nie że z tą potrawą jest coś nie tak :)
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy