Wyprawa rowerowa przez Bałkany

Krzysztof Kochanowicz

1 kwietnia 2011 (artykuł sprzed 13 lat)

Opinie (22)

Na Bałkany chciałem jechać od dawna, ale zawsze brakowało mi czasu. Jednak 12 i 26 września 2010 roku podczas startów w amatorskich zawodach rowerowych Skandia Maraton Lang Team poznałem Pawła Porucznika, dyrektora generalnego Aries Power Equipment, który zaproponował mi wsparcie mojej kolejnej wyprawy. Kolejne wydarzenia w moim życiu prywatnym m.in. wygasającą umową o pracę, sprawiły, że nie zastanawiałem się długo. Postanowiłem zrealizować marzenia, które od dawna chodziły mi po głowie. 15 października wyruszyłem w dwumiesięczną wyprawę rowerową do Aten i z powrotem.

Na przygotowania nie było wielu czasu. Tym razem jednak nie potrzebowałem żadnych wiz a z kondycją było całkiem nieźle więc w najważniejszych sprawach byłem przygotowany. Dystans, który zamierzałem pokonać, był długi, a po drodze wiele interesujących miejsc i ciekawych ludzi. Od początku zakładam, że częściowo będę wspomagał się bezpłatnym autostopem.

15 października 2010 roku, wyruszam tradycyjnie z Sopotu. Żegnają mnie znajomi oraz wiceprezydent Sopotu Bartosz Piotrusiewicz. Zanim jednak skieruję się na południe Polski, postanawiam zahaczyć o moje rodzinne miasteczko - Dąbrówkę Malborską. Tu także pozostaje na noc. Na kolejne noclegi zatrzymuję się w Toruniu, Łodzi i u Misjonarzy Oblatów w Kokotku koło Lublińca. Na dłużej zatrzymuję się również u mojego kolegi Tomka Protasa w Gliwicach. Jest on nauczycielem w gimnazjum nr 3 i 8, w których mam okazję spotkać się z młodzieżą i pokazać im slajdy z samotnej wyprawy rowerowej na Igrzyska Olimpijskie do Pekinu w 2008 roku.

Miłymi akcentami podróży przez Polskę są poranki - z Łodzi odprowadzał mnie Piotr Kolenda, a z Gliwic Bolesław Peszko (znani rowerzyści).

W Czechach zwiedzam przepiękne starówki w Ostrawie, Ołomuńcu, Brnie i Mikulowie, a także wąwóz Macocha. Ołomuniec pozostanie jeszcze z innego powodu na dłużej w mej pamięci. Tutaj przypadkowy przechodzień zaczepił mnie i zaproponował nocleg u siebie! Do Wiednia docieram jednak z bolącym kolanem, dlatego też postanawiam zrobić sobie dzień przerwy. Kolejnego dnia ruszam w deszczu do Sanktuarium Maryjnego w Mariazell. Po drodze, która praktycznie cały czas się wznosiła, a w końcówce była wręcz górską wspinaczką przez dwie przełęcze, zaczyna coraz intensywniej padać śnieg. Na szczycie można by powiedzieć - zima w pełni, wszędzie tylko biały puch. Ale i tak jest pięknie. Następnego dnia muszę czekać do 10.30, aż lód stopnieje na drodze. Zaliczam kolejne dwie przełęcze i trzęsąc się z zimna na zjazdach docieram do słonecznego Weiner Neustadt. Kolano boli coraz mocniej, ale zwiedzam miasto i kolejnego dnia kieruję się do Bratysławy. Wspaniałe miejsce. Docieram jeszcze do Marianki, ale z bólu nie mogę już nawet dobrze chodzić. Zapada bolesna decyzja - wracam do domu autostopem po 14 dniach podróży. Powrót zajął mi 18 godzin.

Nie taki był plan!
To jeszcze nie koniec. Tak szybko się nie poddaję. Odpoczywam i leczę się przez 12 dni, a następnie TIRami jadę na południe Słowacji. Stamtąd mam już tylko kawałek do cudownych węgierskich miasteczek - Esztergom, Wyszehrad, Vac i Szentendere. Kilkanaście kilometrów dalej jest Budapeszt, bardzo ładne miasto z okazałym budynkiem parlamentu. Mi jednak najbardziej podoba się Kościół Skalny. Z każdym dniem jest coraz cieplej, a w Kećskemet jest już 20ºC ! Kolano z każdym dniem boli coraz mniej, ale każdego dnia trochę jadę na rowerze a trochę autostopem, który się okazuje bardzo łatwy w zorganizowaniu.

Jeszcze w Szeged zwiedzam Katedrę Wotywną i ruszam do Serbii. Odtąd już bez problemów mogę poruszać się autostradami, a stojący policjanci dopingują mnie okrzykami: "żwawiej" lub "szybciej"! Ludzie są z każdym dniem coraz przyjaźniej nastawieni. Każdemu imponuje, że jesienią wyruszyłem w tak daleką podróż. Ale cóż to za jesień, kiedy w Belgradzie na Starówce było 26 ºC! Każdy pomaga mi jak może. Zorganizowanie bezpłatnego noclegu nie stanowi już praktycznie problemu. Ludzie zapraszają do swoich mieszkań lub podpowiadają, gdzie mogę się zatrzymać. Częstują kawą, herbatą i jedzeniem (np. ćiepaćici).

W Macedonii trochę moknę, ale przychylność ludzi jest niesamowita. Praktycznie na każdej stacji benzynowej jestem czymś częstowany. Bardzo chętnie ludzie nawiązują kontakt. Zwiedzam tylko Skopje, ale podoba mi się ten mały kraj i jego mieszkańcy.

Do Grecji docieram zdrowy i w pełni sił. Niedługo się jednak cieszę - w Salonikach potrącił mnie samochód i wylądowałem na ulicy. Ja byłem poobijany a rower wymagał solidnej naprawy. Fantazja Greków nie ma granic. Nikt się niczym nie przejmuje. Za Salonikami wjechałem na płatną autostradę. Zatrzymuję się i pytam kierowców, czy mogę jechać rowerem po autostradzie. Spoglądają na mnie jak na wariata! Możesz jechać, to wolny kraj! Od tego czasu już wszędzie bez najmniejszych skrupułów aż do Chorwacji jadę po autostradzie i mijającej policji nie przeszkadza to! Po 28 dniach docieram do Aten. Witają mnie przedstawiciele z Rady Rodziców Polskiej Szkoły w Atenach oraz Wojtek Skok! Odpoczywam tu dwa dni. Pierwszego dnia zwiedzam Ateny, w tym Akropol - jest tak ciepło, że ludzie kąpią się w morzu. Większość czasu drugiego dnia spędzam w Polskiej Szkole w Atenach i opowiadam jej uczniom i nauczycielom o moich podróżach rowerowych. Z Aten jadę pociągiem do Kalambaki, gdzie zwiedzam Meteory (unikatowe prawosławne klasztory zawieszone na zboczach skał).

Z Albanii mam mieszane wspomnienia. Codziennie moknę, a nie ma gdzie się wieczorami wysuszyć. W większości budynków nie ma grzejników, a jak już są to nie mają podłączenia do pieca. Służą tylko do ozdoby. A jak jest zimno, to należy otworzyć na zewnątrz. A za oknem tylko 10ºC i pada deszcz! Ale z drugiej strony są bardzo życzliwi ludzie, chociaż utrudniona jest komunikacja z nimi (angielski jest mało znany, popularniejszy jest włoski). Jest to biedne państwo, ale widać postępujące zmiany. Powstają nowe drogi i coraz rzadziej spotyka się bunkry, pozostałości po poprzedniej epoce. Kraj jest niesamowitych kontrastów. Z jednej strony nizinne i ciepłe nadbrzeże położone nad Adriatykiem, a z drugiej strony malownicze i chłodne góry. Przeprawiając się przez nie docieram do Kosowa. Tam też mieszkają Albańczycy, ale ich życie nie wiele różni się od serbskiego, a znacznie do tego w Albanii. Co kawałek widzę znaki informujące o dopuszczalnych prędkościach dla czołgów i wozów opancerzonych. Zwiedzam Prisztynę, ale bardziej mi się podoba Peć.

Przejazd z Kosowa do Czarnogóry prowadzi przez przełęcz pow. 1800 m.n.p.m. Cały dzień pada, ale 26 km podjazdu pokonuję z łatwością, nie czując zakupów, które zrobiłem opuszczając najtańsze państwo w okolicy. Jednak na zjeździe marznę okropnie. Cały dzień jadę skrótami, pagórkowatymi i w większości bocznymi drogami. Na koniec ponownie przypada mi przejazd przez przełęcz. Tym razem było 18 km podjazdu ze średnim nachyleniem pow. 10% na wysokość 1572 m.n.p.m. Przejazd przez obydwie "górki" prowadził zaśnieżonymi drogami. Kolejnego deszczowego dnia docieram do Podgoricy. Nie robi na mnie większego wrażenia, więc od razu kieruję się do Cetinje, historycznej stolicy Czarnogóry. Bardzo ładne miasteczko z przepięknym Monanstyrem. Stamtąd przez interesującą Budvę docieram do Chorwackiego Dubrownika. W tym ciepłym i bardzo ładnym mieście spędzam popołudnie i wieczór. Czuję się świetnie.

Z braku czasu jednak kolejnego dnia ruszam w drogę do Bośni i Hercegowiny. Praktycznie cały czas znowu jadę w deszczu. Czuję, że już nawet czosnek przestaje działać. Zdesperowany i przeziębiony w miasteczku Bielica wsiadam do autobusu i nim docieram późnym wieczorem do Sarajewa. Zwiedzam je o świcie i ruszam w dalszą drogę. Nie jadę jednak od razu do Medjugorie. Urzekło mnie Stare Miasto w Mostarze. Pomimo widocznych śladów po wojnie (podobnie było w Kosowie), jest tam tak pięknie, że zatrzymuję się na noc i wracam na nią wieczorem. Kolejnego dnia jadę do Medjugorie. Po 12 dniach, kiedy codziennie mokłem, po raz pierwszy tylko świeciło słońce i było bezchmurne niebo. Niczym na skrzydłach dotarłem na miejsce, gdzie akurat przybyły tysiące Włochów na Święto Niepokalanego Poczęcia NMP. Polska flaga na rowerze dumnie powiewała, kiedy gratulowali mi pokonanej trasy. Nawet dla nich był to długi i trudny odcinek. Spędzam tam dwa dni pod opieką rodaków z Polskiej Oazy. Skupiam się na modlitwie, poznaniu historii tego miejsca, zwiedzaniu i pracy na rzecz Oazy. Wspaniałe miejsce, żal je opuszczać. Jednak kilka godzin jazdy i jestem w Splicie, czyli ponownie w Chorwacji. Tam goszczę w Polskim Towarzystwie Kulturalnym "Polonez". Jestem przez przewodników oprowadzony po mieście, które wybudował Cesarz Rzymski Dioklecjan i spędził tu swoje ostatnie lata życia. Ze Splitu przemieszczam się autokarem do Zagrzebia. Od razu jadę 35 km do położonego w górach Sanktuarium Maryjnego w Mariańskiej Bistricy. To wspaniałe miejsce docenił nawet papież Jan Paweł II. W drodze powrotnej zwiedzam stolicę Chorwacji, a następnie przez miasteczko Samobor udaję się do Słowenii. Tutaj zastaje mnie zima. Udaje mi się jeszcze zwiedzić Ljubljanę, ale śnieg i lód na drodze przerywają skutecznie dalszą podróż. Przez prawie cały dzień szukam autostopu w kierunku Czech, ale nikt nawet do Austrii nie jechał. Udaje mi się jednak z Macedońskim kierowcą nocą przejechać na Słowację, a stamtąd Litwin zabiera mnie do Cieszyna. Przez 4 godziny w sobotnie przedpołudnie, przy padającym śniegu, szukam transportu do Pragi lub chociaż do Brna czy Ołomuńca.

W końcu poddaję się i dwoma TIRami docieram pod wieczór do Łodzi. Tu zastaje mnie zmiana rozkładu na kolei i informacja, że najbliższy pociąg mam następnego dnia. Z wielkim trudem znajduję miejsce w hotelu robotniczym (chyba studenci zajęli wszystkie tanie noclegi) na obrzeżach miasta, a następnego dnia wracam do domu. Ostatnie 3 km podróży pokonuję przez zaspy w śnieżycy.

Statystyki:
-dystans całkowity: 4165 km
-całkowity czas jazdy ponad 213 godzin
-czas wyprawy: 49 dni

Autor relacji: Krzysztof Skok
(Na stronie autora znajdziecie pełną relację oraz zdjęcia)

Inne relacje z podróży rowerowych Krzysztofa Skok:
-w 2008 roku: Samotna wyprawa na Igrzyska Olimpijskie do Pekinu
-w 2010 roku: Pielgrzymka do Ziemi Świętej

Opracował:

Krzysztof Kochanowicz

Co Cię gryzie - artykuł czytelnika to rubryka redagowana przez czytelników, zawierająca ich spostrzeżenia na temat otaczającej nas trójmiejskiej rzeczywistości. Wbrew nazwie nie wszystkie refleksje mają charakter narzekania. Jeśli coś cię gryzie opisz to i zobacz co inni myślą o sprawie. A my z radością nagrodzimy najciekawsze teksty biletami do kina lub na inne imprezy odbywające się w Trójmieście.

Parametry trasy

Region Świat
Długość trasy 4165 km
Poziom trudności trudny

Opinie (22) 6 zablokowanych

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-04-01 21:14

(1)

Moje gratulacje.
Tak daleka wyprawa na przełomie jesieni i zimy , wymaga nie lada poświęcenia i odwagi. Zimą trudno jechać rowerem normalnie bez sakw po mieście. , a co dopieru przez pół Europy z sakwami wielki szacun , z pewnoscią powinnieś dostać za to kolosa

WOJT
13 lat
- 27 4
Twoja opinia

Zmień treść

Moje gratulacje. Tak daleka wyprawa na przełomie jesieni i zimy , wymaga nie lada poświęcenia i odwagi. Zimą trudno jechać rowerem normalnie bez sakw po mieście. , a co dopieru przez pół Europy z sakwami wielki szacun , z pewnoscią powinnieś dostać za to kolosa
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2011-04-01 23:01
  
  pięknie...
  
  Kocham Bałkany a konkretnie południowosłowiańskie terytoria , tak więc zazdroszczę tej niesamowitej wyprawy zaś przede wszystkim hartu ciała i ducha! :)
  
  marrgolaa79
  13 lat
  - 1 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Kocham Bałkany a konkretnie południowosłowiańskie terytoria , tak więc zazdroszczę tej niesamowitej wyprawy zaś przede wszystkim hartu ciała i ducha! :)
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-04-01 23:11

Gratulacje! (1)

Widzę, że lekko nie było - wyrazy uznania!
Ambitny wyjazd i piękna trasa.
Szkoda tylko, że to tak skrótowa relacja - mam nadzieję, że na podlinkowanej stronie lada chwila ukaże się pełna wersja

krzyśko
13 lat
- 4 4
Twoja opinia

Zmień treść

Widzę, że lekko nie było - wyrazy uznania! Ambitny wyjazd i piękna trasa. Szkoda tylko, że to tak skrótowa relacja - mam nadzieję, że na podlinkowanej stronie lada chwila ukaże się pełna wersja
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2011-04-01 23:37
  
  aaa... jest całość... jakoś nawigacja tej stronie mnie zmyliła, że nie zauważyłem. :)
  No to sobie idę poczytać.
  
  krzyśko
  13 lat
  - 1 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  aaa... jest całość... jakoś nawigacja tej stronie mnie zmyliła, że nie zauważyłem. :) No to sobie idę poczytać.
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-04-02 00:37

Wszystko pieknie, ale... (2)

..mam jedno ale !
Trasę znam bardzo dobrze, jednak nigdy dotąd nie małem okazji pokonać jej rowerem. Być może kiedyś... jednak osobiście stronię od ruchliwych szos. W życiu bym nie pomyślał, żeby wjechać rowerem na autostradę. Fakt może zimą to najlepiej przygotowana droga, ale co z przyjemnością jazdy i bezpieczeństwem ?

Osobiście wolę trasy krótesze za to wiodące wśród przyrody, tam gdzie rowerzysta może czuć się bezpiecznie.

Krzysiek [GR3miasto]
13 lat
- 9 1
Twoja opinia

Zmień treść

..mam jedno ale ! Trasę znam bardzo dobrze, jednak nigdy dotąd nie małem okazji pokonać jej rowerem. Być może kiedyś... jednak osobiście stronię od ruchliwych szos. W życiu bym nie pomyślał, żeby wjechać rowerem na autostradę. Fakt może zimą to najlepiej przygotowana droga, ale co z przyjemnością jazdy i bezpieczeństwem ? Osobiście wolę trasy krótesze za to wiodące wśród przyrody, tam gdzie rowerzysta może czuć się bezpiecznie.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2011-04-05 13:20
  
  ale autostrada ma z reguły lepszą nawierzchnię (1)
  
  Patrząc na bezpieczeństwo jazdy to nie widzę większej różnicy między autostradą a zwykłą drogą asfaltową. Po tej pierwszej samochody jeżdżą znacznie szybciej, ale jest szeroka i ma dodatkowo pobocze oraz "sprzyjający" wiatr, a ponieważ nie ma skrzyżowań i przejazdu przez wioski można nadrobić trochę straconego czasu. A gładka nawierzchnia zmniejsza obciążenie dla nóg. Natomiast dużym plusem zwykłych dróg jest to, że generalnie prowadzą przez atrakcyjnie widokowo miejsca.
  
  K. Skok
  13 lat
  - 0 2
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Patrząc na bezpieczeństwo jazdy to nie widzę większej różnicy między autostradą a zwykłą drogą asfaltową. Po tej pierwszej samochody jeżdżą znacznie szybciej, ale jest szeroka i ma dodatkowo pobocze oraz "sprzyjający" wiatr, a ponieważ nie ma skrzyżowań i przejazdu przez wioski można nadrobić trochę straconego czasu. A gładka nawierzchnia zmniejsza obciążenie dla nóg. Natomiast dużym plusem zwykłych dróg jest to, że generalnie prowadzą przez atrakcyjnie widokowo miejsca.
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2011-04-05 17:10
    
    Wole podróżować tak jak Krzyśki z GR3miasto...
    
    ...bocznymi drogami z dala od ruchliwych szos, gdzie po prostu jest święty spokój. Jazda autostrada, to jakas masakra! To już nie lepiej dla treningu wybrać sie na maraton? Rozumiem ze musiałes nadrabiać km, ale takim kosztem, to przesada.
    Podróże rowerowe są piękne, ale nie autostradami! Te przeznaczone są dla zmotoryzowanych!
    
    Korol
    13 lat
    
    1 0
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    ...bocznymi drogami z dala od ruchliwych szos, gdzie po prostu jest święty spokój. Jazda autostrada, to jakas masakra! To już nie lepiej dla treningu wybrać sie na maraton? Rozumiem ze musiałes nadrabiać km, ale takim kosztem, to przesada. Podróże rowerowe są piękne, ale nie autostradami! Te przeznaczone są dla zmotoryzowanych!
    Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-04-02 10:50

Warto dodac ze koncu zmieniły sie przepisy dla rowerzystów (1)

Jeszcze daleko im do takich jak w cywilizowanych krajach UE ale zawsze blizej jest.
Dozwolona jazda po chodniku i pierwszeństwo przez autem skrecajacym w prawo.Fakt ze wtym kraju przepisów sie ieprzestrzega ale przynajmniej zaden pirat niebedzie mugł cie straszyc ze takie głupie są przepisy.

pierwszy krok do normalnosci
13 lat
- 3 5
Twoja opinia

Zmień treść

Jeszcze daleko im do takich jak w cywilizowanych krajach UE ale zawsze blizej jest. Dozwolona jazda po chodniku i pierwszeństwo przez autem skrecajacym w prawo.Fakt ze wtym kraju przepisów sie ieprzestrzega ale przynajmniej zaden pirat niebedzie mugł cie straszyc ze takie głupie są przepisy.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2011-04-05 18:05
  
  Kolego, a Tobie proponuje zakup słownika ortograficznego!
  
  Zadbaj o reguły gramatyki!
  
  Karol
  13 lat
  - 2 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Zadbaj o reguły gramatyki!
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-04-02 12:32

Wielki szacuneczek

sam dużo śmigam, a taka wyprawa, to prawdziwe wyzwanie, mam nadzieję że kolano już wyleczone :) brawo!

gemini
13 lat
- 5 0
Twoja opinia

Zmień treść

sam dużo śmigam, a taka wyprawa, to prawdziwe wyzwanie, mam nadzieję że kolano już wyleczone :) brawo!
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-04-02 13:12

super

gratuluje !!!

jaca
13 lat
- 2 0
Twoja opinia

Zmień treść

gratuluje !!!
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-04-02 14:25

SZACUNECZEK

Zapraszam na stronę www.cro.pl Jest to stronka o Bałkanach i jest tam wątek o rowerach.
Zapraszam do zachęcenia ludzi odwiedzających to forum do podróżowania na rowerach. Ja na razie robię max 100 km dziennie, ale na płaskich terenach.

kaszubskiexpress
13 lat
- 3 3
Twoja opinia

Zmień treść

Zapraszam na stronę www.cro.pl Jest to stronka o Bałkanach i jest tam wątek o rowerach. Zapraszam do zachęcenia ludzi odwiedzających to forum do podróżowania na rowerach. Ja na razie robię max 100 km dziennie, ale na płaskich terenach.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-04-03 02:34

Filmik mojego kolegi

Myślę, że też zacny wyczyn :)
filmik tutaj www. youtube.com/watch?v=AATbqrfFQ08

Toki
13 lat
- 0 4
Twoja opinia

Zmień treść

Myślę, że też zacny wyczyn :) filmik tutaj www. youtube.com/watch?v=AATbqrfFQ08
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-04-03 21:44

fajnie jak ktoś ma kasę i nie ma rodziny (4)

jak ktoś mi zasponsoruje to na wrotkach mogę pojechać w trasę

13 lat
- 9 7
Twoja opinia

Zmień treść

jak ktoś mi zasponsoruje to na wrotkach mogę pojechać w trasę
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2011-04-04 22:03
  
  Mów za siebie... (3)
  
  Jak się jest totalną pierdołą życiową, to tak już bywa...
  Mam dwójkę małych dzieci, z żoną kokosów nie zarabiamy, ale potrafimy spiąć się i wygospodarować kilka tys. by na urlop rowerowy pojechać z maluchami.
  Klucz do sukcesu to umiejętność spełniania marzeń. Jeśli krok po kroku do tego dążysz poprzez pracę, w końcu to osiągniesz.
  ps. W czasie wolnym poczytaj trochę Roberta Kiyosaki`ego, może zmieni Ci się tok myślenia, bo póki co należysz do tej części "totalnych malkontentów", którzy sami sobie są winni.
  
  Michał
  13 lat
  - 1 3
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Jak się jest totalną pierdołą życiową, to tak już bywa... Mam dwójkę małych dzieci, z żoną kokosów nie zarabiamy, ale potrafimy spiąć się i wygospodarować kilka tys. by na urlop rowerowy pojechać z maluchami. Klucz do sukcesu to umiejętność spełniania marzeń. Jeśli krok po kroku do tego dążysz poprzez pracę, w końcu to osiągniesz. ps. W czasie wolnym poczytaj trochę Roberta Kiyosaki`ego, może zmieni Ci się tok myślenia, bo póki co należysz do tej części "totalnych malkontentów", którzy sami sobie są winni.
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2011-04-05 04:13
    
    O jaki młody gniewny... jak spina poślady... :) (2)
    
    Pracujesz zapewne na państwowym, to kokosów nie masz, ale masz czas na urlop
    Ja przykładowo mam pieniądze, ale czasu brak, bo firmy trzeba pilnować. A więc samolot i w ciepłe kraje na tydzień. A rowerek rekreacyjnie po okolicy.
    
    Pierdoły o kluczach do sukcesu i umiejętności spełniania marzeń zweryfikujesz, jak dorośniesz.
    PS. A Kiyosaki dorobił się - na książkach dla frajerów. :)
    
    :P
    13 lat
    
    1 1
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    Pracujesz zapewne na państwowym, to kokosów nie masz, ale masz czas na urlop Ja przykładowo mam pieniądze, ale czasu brak, bo firmy trzeba pilnować. A więc samolot i w ciepłe kraje na tydzień. A rowerek rekreacyjnie po okolicy. Pierdoły o kluczach do sukcesu i umiejętności spełniania marzeń zweryfikujesz, jak dorośniesz. PS. A Kiyosaki dorobił się - na książkach dla frajerów. :)
    Regulamin dodawania opinii
    - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
      
      2011-04-05 18:12
      
      Sam jestes frajer,z ta własna firma... (1)
      
      Ja nie mam własnej, ale tez nie pracuje na państwowym!
      Stać mnie tak jak wspomniałem na wakacje. Czesto cała rodzina lecimy wlasnie samolotem ze sprzętem sportowym, jak rowery, czy narty. Podczas gdy Ty zapierniczasz jak wół, masz ta kase, i co Ci z niej? G***?
      Łyso?
      Pewnie czas bedziesz mial w trumnie, tam sie wyspisz za wszelkie czasy, i popodrózujesz ... jedynie myślami ;-/
      
      13 lat
      
      1 1
      
      Twoja opinia
      
      Zmień treść
      
      Ja nie mam własnej, ale tez nie pracuje na państwowym! Stać mnie tak jak wspomniałem na wakacje. Czesto cała rodzina lecimy wlasnie samolotem ze sprzętem sportowym, jak rowery, czy narty. Podczas gdy Ty zapierniczasz jak wół, masz ta kase, i co Ci z niej? G***? Łyso? Pewnie czas bedziesz mial w trumnie, tam sie wyspisz za wszelkie czasy, i popodrózujesz ... jedynie myślami ;-/
      Regulamin dodawania opinii
      - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
        
        2011-04-05 21:15
        
        Ojejku. Ale mi łyso.
        
        Praca na etacie? Kokosów nie zarabiacie? Częste wyloty z własnym sprzętem sportowym (rowery, narty)?
        Pokonfabulować trochę to fajna sprawa - życie przez chwilę bardziej kolorowe jest. :)
        PS. Sie nie martw. U mnie nie jest tak źle, jakbyś chciał. :)
        
        13 lat
        
        1 0
        
        Twoja opinia
        
        Zmień treść
        
        Praca na etacie? Kokosów nie zarabiacie? Częste wyloty z własnym sprzętem sportowym (rowery, narty)? Pokonfabulować trochę to fajna sprawa - życie przez chwilę bardziej kolorowe jest. :) PS. Sie nie martw. U mnie nie jest tak źle, jakbyś chciał. :)
        Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-04-04 14:13

Dzięki:)

Kolano wyleczyło się podczas wyprawy, ale w drodze powrotnej z Aten praktycznie codziennie byłem przemoczony. O ile podczas podróży mój organizm sobie poradził, to po powrocie, kiedy u mnie na wsi drogi przestały się nadawać do solidnego treningu, dopadają mnie różnego rodzaju choróbska. Ale wyjazd był super wart wielu cierpień!

K. Skok
13 lat
- 5 0
Twoja opinia

Zmień treść

Kolano wyleczyło się podczas wyprawy, ale w drodze powrotnej z Aten praktycznie codziennie byłem przemoczony. O ile podczas podróży mój organizm sobie poradził, to po powrocie, kiedy u mnie na wsi drogi przestały się nadawać do solidnego treningu, dopadają mnie różnego rodzaju choróbska. Ale wyjazd był super wart wielu cierpień!
Regulamin dodawania opinii