Ujawnienie przez "Super Express" i "Gazetę Wyborczą" rzekomego faktu zakażenia wirusem HIV oskarżonego o pedofilię byłego dyrektora i dyrygenta chóru
"Polskie Słowiki" w Poznaniu,
Wojciecha K., wywołało lawinę oburzenia i pytań o postawę etyczną zarówno osób, które mogły przekazać taki fakt do prasy, jak i publikujących te informacje dziennikarzy. "Głos" sprawdził, jakimi drogami są przekazywane informacje o zakażeniu HIV/AIDS i którędy mogły się wydostać na zewnątrz.
Okazuje się, że zgodnie z krytykowaną przez środowisko lekarskie i zawierającą wiele luk i błędów, ale niestety obowiązującą od września 2001 roku ustawą o chorobach zakaźnych, informacje o zachorowaniach na wszelkie choroby przenoszone drogą płciową powinny być przekazywane do stacji sanitarno-epidemiologicznych na specjalnych nowych imiennych drukach. Druki te mają bardzo rozbudowane rubryki danych personalnych, podaje się w nich nawet numer PESEL.
- Osób zakażonych HIV nie powinniśmy zgłaszać imiennie na takim druku. Imiennie prowadzimy tylko rejestrację innych chorób przenoszonych drogą płciową - mówi
dr Ewa Zarazińska, dyrektor Wojewódzkiej Przychodni Skórno-Wenerologicznej w Gdańsku, prowadzącej m.in. punkt anonimowych, darmowych badań w kierunku HIV.
- W naszym punkcie cały czas pracujemy na starych, anonimowych formularzach i do stacji sanitarno-epidemiologicznej przekazujemy tylko statystykę, bezosobowo. Dane żadnej osoby zakażonej HIV czy chorej na AIDS nie powinny być upubliczniane - sam fakt choroby to już i tak wystarczający stres dla dotkniętej nią osoby. Ktoś chciał temu człowiekowi bardzo zaszkodzić, to niepotrzebne robienie sensacji. Co innego, kiedy ktoś sam mówi o swojej chorobie. W tym przypadku być może taka informacja wydostała się na jakimś etapie diagnozowania choroby.Po wykonaniu testu anonimowego wykonywany jest jeszcze test potwierdzenia bo pierwszy test nie musi być wiarygodny. Dane z testów potwierdzenia zakażenia HIV w Gdańsku wykonywanych w Wojewódzkim Szpitalu Zakaźnym też trafiają do stacji sanepid. Jak jednak poinformowano "Głos" w Wojewódzkim Szpitalu Zakaźnym, informacje te nie muszą być przekazywane na drukach imiennych, także mogą być tylko statystyką.
- Informacja o zakażeniu mogła wypłynąć na każdym etapie z oddziału szpitalnego, z laboratorium. Gdy osoba zachoruje na AIDS, krąg tych, którzy wiedzą o jej chorobie, się poszerza - usłyszeliśmy w Klinice Chorób Zakaźnych AMG w Wojewódzkim Szpitalu Zakaźnym w Gdańsku.
Teoretycznie informacja o chorobie mogła przecieknąć także ze stacji sanitarno-epidemiologicznej.
- Bo jeżeli chodzi o testy potwierdzenia zakażenia HIV, to laboratoria przekazują nam rzeczywiście tylko statystykę - powiedział "Głosowi"
Ryszard Strzemieczny, rzecznik prasowy Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Gdańsku.
- Ale zachorowania i zgony na AIDS muszą już być przekazywane imiennie. Te dane są u nas oczywiście odpowiednio zabezpieczone, nie każdy ma do nich dostęp. Kartoteki pacjentów w przychodniach też są raczej zamykane, ale... źródeł przecieku może być wiele. To nieeleganckie coś takiego opublikować. Jakąś etykę dziennikarską trzeba mieć. Tym bardziej, że takim artykułem bardziej komuś można zaszkodzić niż pomóc.Artykuły w "Super Expresie" i "Gazecie Wyborczej" nie są pierwszymi publikacjami, których skutek okazał się tragiczny. W maju 2003 r. w "Dzienniku Bałtyckim" jeden z chorych na AIDS zdecydował się ujawnić swój wizerunek i nazwisko. Jeszcze tego samego dnia stracił mieszkanie i do dziś nie może ustabilizować swojej sytuacji.
- Przez takie sensacje ucierpieć może wiele osób, nie tylko zainteresowany - skomentował dla "Głosu" p. Andrzej z gdańskiego Stowarzyszenia Wolontariuszy wobec AIDS "Bądź z nami". Rozumiem, że najlepiej sprzedaje się sensacja, ale nie za wszelką cenę.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
