Obwodnica Trójmiasta
widziała już wszystko. Korki, stłuczki, wypadki, nerwy, spóźnienia, a zimą bitwy na śnieżki między stojącymi w korku kierowcami. Teraz wiecznie zakorkowana ekspresówka stała się inspiracją i natchnieniem dla jednego z naszych czytelników. Ułożył o niej rymowany wiersz, w którym zawarł emocje towarzyszące tym, którzy choć raz utknęli tam w korku.
Obwodnica czy dzwonnica?
Obwodnica czy dzwonnica?
Goni co dzień nią drobnica.
Waga ciężka pasem prawym,
Lewy ciągle w tempie żwawym.
Nagle wąsko, nagle ciasno
Nagle trach i tempo zgasło.
Stoi piekarz, doręczyciel,
Murarz, stolarz, nauczyciel
Wszyscy stoją, wszyscy sapią
Ciągle się po głowie drapią.
Co się stało? nikt nic nie wie,
Każdy na trójmieście grzebie.
Stoją także z drugiej strony,
Robią filmy na smartfony.
Stoi całe już Trójmiasto,
Kombinują jadą w miasto.
Objeżdżają i cofają,
W tyłku kodeks ruchu mają.
I tak znika parę godzin,
Gorsze, że to prawie co dzień.
Analiza wiersza (z przymrużeniem oka)
Gdyby pokusić się o prostą analizę dzieła literackiego, jakie we wtorek wieczorem trafiło do Raportu, jako podmiot liryczny można by wskazać kierowcę, który nie raz i nie dwa na własnej skórze przekonał się, czym jest codzienna jazda trasą S6 w Trójmieście.
To
człowiek ewidentnie doświadczony przez los, który niejeden dzwon ("dzwonnica") tam widział. Do tego to człowiek mocno zdystansowany do pozostałych kierowców, by nie powiedzieć wyrażający się o nich z lekką nonszalancją, a nawet lekceważeniem ("drobnica").
W tle pobrzmiewa
upodobanie do sportu, a szczególnie boksu ("waga ciężka") i lekkoatletyki ("tempo żwawe"). Narrator sprawnie operuje też obrazem, co dynamizuje kolejne wersy ("nagle wąsko, nagle ciasno/tempo zgasło"), wprowadza też onomatopeje, a więc wyrazy dźwiękonaśladowcze ("trach"), co przywodzi na myśl dźwięk uderzenia samochodu o samochód, giętej blachy i tłuczonego szkła.
Obwodnica, czy dzwonnica?
Goni co dzień nią drobnica
Waga ciężka pasem prawym,
Lewy ciągle w tempie żwawym.
Nagle wąsko , nagle ciasno
Nagle trach i tempo zgasło.
Stoi piekarz, doręczyciel,
Murarz, stolarz, nauczyciel
Wszyscy stoją wszyscy sapią
Ciągle się po głowie drapią
Co się stało? nikt nic nie wie
Każdy na trójmieście grzebie
Stoją także z drugiej strony
Robią filmy na smartfony.
Stoi całe już trójmiasto
Kombinują jadą w miasto
Objeżdżają i cofają
W tyłku kodeks ruchu mają.
I tak znika parę godzin
Gorsze, że to prawie co dzień.
Zobacz więcej
Obwodnica, czy dzwonnica?
Goni co dzień nią drobnica
Waga ciężka pasem prawym,
Lewy ciągle w tempie żwawym.
Nagle wąsko , nagle ciasno
Nagle trach i tempo zgasło.
Stoi piekarz, doręczyciel,
Murarz, stolarz, nauczyciel
Wszyscy stoją wszyscy sapią
Ciągle się po głowie drapią
Co się stało? nikt nic nie wie
Każdy na trójmieście grzebie
Stoją także z drugiej strony
Robią filmy na smartfony.
Stoi całe już trójmiasto
Kombinują jadą w miasto
Objeżdżają i cofają
W tyłku kodeks ruchu mają.
I tak znika parę godzin
Gorsze, że to prawie co dzień.
Zobacz więcej
Obwodnica łączy ludzi
Obwodnica w wierszu Poety
łączy ludzi i służy wrażeniu solidarności, co nawiązuje do idei i historii Gdańska. Tu nie ma znaczenia, kto kim jest, jaki zawód wykonuje, jaki jest jego status społeczny, przekonania czy wyznawane wartości. W korku
solidarnie stają wszyscy ("piekarz, doręczyciel, murarz, stolarz, nauczyciel"). Poeta dostrzega ich znój i podkreśla, w jak trudnym położeniu się znaleźli, w czym pobrzmiewa pewnego rodzaju empatia i czułość.
Początkowo
sytuacja wydaje się beznadziejna ("co się stało? nikt nic nie wie"), ale z odsieczą natychmiast przychodzi sam narrator, który podobnie jak bohaterowie, świetnie orientuje się w nowych technologiach. Kierowcy zamiast bezczynnie czekać na rozwój wypadków natychmiast analizują sytuację, w jakiej się znaleźli i w najlepszym źródle ("na trójmieście", potocznie
Trojmiasto.pl) sprawdzają i weryfikują napływające informacje.
Karambol i paraliż obwodnicy. Kierowcy zawracali pod prąd korytarzem życia
Z jednej strony Biblia, z drugiej gangsterskie Trójmiasto
O tym, że obwodnica łączy, a nie dzieli, przekonują też kolejne wersy. Do trwających Dionizji na obwodnicy postanawiają dołączyć także kierowcy z przeciwnej jezdni ("stoją także z drugiej strony"). Oni również chcą tą wyjątkową chwilą podzielić się z najbliższymi, do czego służą im - za Wikipedią - "przenośne, multimedialne urządzenia, łączące w sobie funkcje telefonu komórkowego i komputera przenośnego" ("robią filmy na smartfony").
Na efekty nie trzeba długo czekać. Świętowanie na Obwodnicy rozlewa się niczym biblijna powódź na Gdańsk, Sopot i Gdynię ("stoi całe już Trójmiasto"). Mocną stroną prowadzonej narracji jest też operowanie
kontrastem. Natychmiast po starotestamentowym wątku następuje przeskok do współczesności i gangsterskich tradycji Trójmiasta ("kombinują, jadą w miasto").
Innym zabiegiem stylistycznym, charakterystycznym dla Poety jest
powtórzenie. Kolejne wersy ("objeżdżają i cofają, w tyłku kodeks ruchu mają") to nic innego, jak powtórne wprowadzenie figury retorycznej z początku utworu, w którym pojawia się lekceważenie obowiązujących norm i obyczajów. To też swoista
klamra kompozycyjna całego utworu.
Na uwagę zasługuje też
mocna pointa. To z jednej strony pochwała życia w szczęściu i spokoju ("i tak znika parę godzin"). Nad wszystkim wisi nieunikniona jak miecz Damoklesa groźba ("gorsze, że to prawie co dzień").
To też przestroga -
od korków na obwodnicy nie ma ucieczki.
Karambol i paraliż obwodnicy. Kierowcy zawracali pod prąd korytarzem życia
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
