Fakty i opinie
  • Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport
Wiadomości
Dodaj raport
Fakty i Opinie Wiadomości
Facebook E-mail Messenger WhatsApp Kopiuj link Więcej

Od 20 lat żyje w 15-metrowym mieszkaniu

Marzena Klimowicz-Sikorska
2 marca 2015 (artykuł sprzed 9 lat) 
Opinie (415)
Najnowszy artykuł na ten temat 25 lat na 15 metrach kwadratowych
5
  • Pan Stanisław żyje na 15 m kw, bez ciepłej wody, bez łazienki, z toaletą na korytarzu. Marzy o tym, by na starość żyć w godnych warunkach.
  • Pomieszczenie, które panu Stanisławowi służy za kuchnię i łazienkę.
  • Toaleta jest na korytarzu. Do niedawna była wspólna dla kilku mieszkań.
  • Kuchnio-łazienka w mikromieszkaniu pana Stanisława.
  • Po rozłożeniu łóżka można ledwo przecisnąć się z jednego końca mieszkania do drugiego.

Pan Stanisław żyje na 15 m kw, bez ciepłej wody, bez łazienki, z toaletą na korytarzu. Marzy o tym, by na starość żyć w godnych warunkach.

fot. Łukasz Unterschuetz/trojmiasto.pl


W mieszkaniu o powierzchni 15 m kw. mieszka schorowany, starszy człowiek - bez ciepłej wody, bez łazienki i z toaletą na korytarzu. Od sześciu lat urzędnicy rozkładają ręce i powołując się na przepisy tłumaczą, że nie mogą mu pomóc.



Jak oceniasz reakcję urzędników na problemy pana Stanisława?

Od drzwi wejściowych w mieszkaniu przy ul. Bora Komorowskiego zobacz na mapie Gdańska do pomieszczenia, które jest prowizoryczną kuchnią i łazienką włącznie, trzeba pokonać kilka kroków. Po drodze mija się łóżko i stolik, które zajmują prawie całą przestrzeń mikromieszkania, w którym pan Stanisław Walczyński mieszka od ponad 20 lat.

- Mieszkam tu od stycznia 1992 r. Wcześniej mieszkałem na Karwinach, w mieszkaniu hotelowym przy Polifarbie, jednak po tym, jak fabryka upadła, wyważono drzwi w tym lokum, spakowano mnie i przewieziono moje rzeczy na ul. Bora Komorowskiego - mówi pan Stanisław Walczyński. - Tak, siłą mnie tutaj przenieśli.

Choć z zawodu jest nauczycielem historii, życie potoczyło się inaczej, niż zakładał. Przez blisko 40 lat pracował w zakładzie Polifarb, zaczynał od przesypywania worków, skończył jako kolorysta. Z żoną nie widział się od 40 lat, ale rozwiódł się dopiero w 2013 r., głównie po to, by mieć szansę na mieszkanie komunalne. Syn nie utrzymuje z nim kontaktu, a córka, choć się stara pomagać, ma swoje problemy, do tego mieszka pod Toruniem.

Pan Stanisław ma 79 lat, jest inwalidą pierwszego stopnia, przeszedł trzy zawały, operację serca i kilka angioplastyk. - Żyję sam. Mam przyjaciółkę, która też pracowała w Polifarbie, a która mieszkała w tym samym budynku co ja, ale w piwnicy. Miała gorsze warunki ode mnie - nie miała nawet wody ani ubikacji - dodaje. - Bardzo mi pomaga, ale teraz mieszka w mieszkaniu komunalnym w Nowym Porcie.

Mimo niewygód nie skarżył się. Nie wytrzymał dopiero w momencie, gdy mieszkanie, które faktycznie należało do Polifarbu, po upadku firmy kupiła prywatna osoba, a jemu wręczono wypowiedzenie. - Był taki moment, że chciałem wykupić to mieszkanie, ale pod warunkiem, że syndyk przydzieli mi piwnicę - dzięki temu mógłbym zrobić ogrzewanie w mieszkaniu, bo w piwnicy zainstalowałbym piecyk gazowy - dodaje. - Koleżanka z Polifarbu miałaby też dzięki temu ciepło. Ale syndyk uparł się, że piwnica to samodzielny lokal mieszkaniowy, który, jak chcę, to mogę wykupić. Nie było mnie stać.

Pan Stanisław żyje za niecałe 1,4 tys. zł. Tyle co miesiąc wpływa na jego konto z emerytury i dodatku pielęgnacyjnego, który mu przysługuje jako inwalidzie I stopnia. Do tego spłaca kredyt na zakup aparatu słuchowego.

- Za mieszkanie płacę 150 zł, za gaz 80 zł za 2 miesiące, energia to 70 zł też za 2 miesiące. Nie mam ciepłej wody, więc jak chcę się umyć, to muszę ją na gazie grzać - dodaje pan Stanisław. - Do tego wykupuję leki i spłacam kredyt na aparat słuchowy za 2,7 tys. zł. Kupiłem lepszy, żeby na kilka lat mi starczył. Ale potrzebuję drugi, bo w jednym uchu mam ubytek słuchu w 95 proc., w drugim 80 proc.

Marzeniem pana Stanisława jest mieszkać na starość w godnych warunkach. - Chciałbym mieszkanie - takie, żebym miał chociaż łazienkę. Mam tylko toaletę na korytarzu. Myję się w misce i mam marzenie, żeby choć raz w miesiącu wziąć prysznic - dodaje pan Stanisław. - I żeby było ogrzewanie centralne, bo ja nie mam już siły drzewa rąbać i węgla wnosić.

Nie siedzi jednak bezczynnie, bowiem od sześciu lat dobija się do urzędników gdańskiego magistratu z prośbą o pomoc.

- Pisałem do prezydenta - otrzymałem informację, że pan prezydent takimi sprawami się nie zajmuje. W końcu, 8 maja 2013 r., poszedłem na spotkanie, jakie prezydent Adamowicz organizował z mieszkańcami - wspomina pan Stanisław. - Zabrałem głos na forum, opowiedziałem moją historię i pan prezydent publicznie obiecał mi spotkanie. Potem jego asystent spisał moje dane i na tym sprawa się skończyła.

Interweniował tez u innych urzędników. - Chodziłem nawet do pełnomocnika prezydenta ds. osób niepełnosprawnych, ale albo tej pani nie było, albo była w delegacji, albo na zwolnieniu. Przysłała w końcu MOPR, ale ponieważ mam emeryturę, to się mną nie zainteresowali - dodaje. - Byłem u posłanki Pomaskiej - wygonili mnie, u Guzowskiej - dwa razy mnie przyjęła i nic, u Blanika - też nic. Interweniowałem nawet w biurze marszałka Borusewicza - nic. W końcu pani radna Kołakowska się mną zainteresowała. Obiecała mi przed wyborami, że jak wygra, to przyjdzie zobaczyć, jak mieszkam. Już trzy razy u mnie była. Widać, że jest słowna.

Anna Kołakowska z PiS zasiada w Radzie Miasta po raz pierwszy. Spotkanie z panem Stanisławem pamięta tak: - Jeszcze przed wyborami chodziłam po dzielnicy i wrzucałam mieszkańcom ulotki do skrzynek. Pan Stanisław był w ogródku i zaczęliśmy rozmawiać - mówi radna. - Zaprosił mnie do siebie do domu. To, co zobaczyłam, przeszło moje wyobrażenia. Zobaczyłam starszego, schorowanego człowieka, który żyje poniżej wszelkich standardów. To właściwie nie jest życie, ale wegetacja.

W poniedziałek radna Kołakowska skierowała w tej sprawie interpelację do prezydenta Gdańska. Dokument dopiero wpłynął do przewodniczącego Rady Miasta, Bogdana Oleszka. Jak się okazuje, sprawę pana Walczyńskiego zna on doskonale.

- Zajmowałem się już tą sprawą. Jest jednak jeden problem, w dokumentach ten pan ma miejsce zamieszkania, więc nie możemy mu dać mieszkania komunalnego - mówi Bogdan Oleszek.

Sprawa stanęła w miejscu. Jakiś czas temu pojawiła się iskierka nadziei, kiedy pan Stanisław znalazł lokum, które nadawałoby się na mieszkanie komunalne i w którym mógłby mieszkać z przyjaciółką, która wcześniej mieszkała w piwnicy. Dostał jednak od urzędników odmowę. - Jeszcze za kadencji prezydenta Macieja Lisickiego doszliśmy do wniosku, że moglibyśmy zadziałać, gdyby pan Stanisław dostał od właściciela mieszkania wypowiedzenie. Tak się stało, niestety nasi urzędnicy dopatrzyli się jednak, że to wypowiedzenie jest nieskuteczne - dodaje przewodniczący Oleszek.

Co teraz stanie się z panem Stanisławem? - Chętnie pomogę radnej Kołakowskiej i obiecuję, że zainterweniuję w poniedziałek w tej sprawie u prezydenta Piotra Grzelaka - dodaje Bogdan Oleszek.

Zobacz także

pan Stanisław Walczyński (2)

Opinie (415) ponad 10 zablokowanych

  • 2015-03-02 17:24

    komu gracie na uczuciach?

    co za jednostronny artykulik. Moja koleżanka została wdową i mieszka z synem na 1 pokoju 16 metrów, łazienkę ma na klatce schodowej i nie narzeka a na prawdę mogłaby. Cieszy się ze swojego mini mieszkanka i że nie musi się tułać. Jakoś nikt nie zauważył że tak mieszka i nikt artykułu nie napisał. Jeżeli Panu Stanisławowi tak źle pozostaje dom opieki i alimenty od dzieci.

    życie!

    9 lat

    • 14 1

  • 2015-03-02 17:27

    15 m

    W chorym państwie, chory naród.

    k-m

    9 lat

    • 2 3

  • 2015-03-02 17:35

    ..... nooo - tak oto własnie ZYJE sie.....

    w demokratycznym !!! wysoko rozwiniętym !!!! CYWILIZOWANYM !!!! kraju w ŚRODKU EUROPY !!!!! -- KUSWA ..... rzygać sie chce !! - a sa tacy - co powiedzą, żę KOMFORT !! ten człowiek MA !! - te foty to nadaja sie na YT - zeby świat widział - tyle że świat wie..... i ma to w .... D

    to tu to tam

    9 lat

    • 2 3

  • 2015-03-02 17:41

    Mieszkanie

    W Gdańsku są takie rudery kołkami podparte i tam mieszkają rodziny z dziećmi.
    Mają adres...

    wiki

    9 lat

    • 6 1

  • 2015-03-02 17:42

    15 metrów to nie tak mało (2)

    15 metrów na jedną osobę to wcale nie jest mało. Rozumiem, że ten Pan żyje w złych warunkach i bardzo mu współczuję ale są ludzie, którzy mają o wiele mniejszy metraż na jedną osobę. Daleko nie trzeba szukać np. małżeństw z dzieckiem, które mieszkają na 18 metrach w gdańskim falowcu. I nie narzekają.

    9 lat

    • 7 2

    • 2015-03-02 18:08

      (1)

      Falowiec też fawele ale chociaż mają łazienkę i kuchnię , a tu człowiek nie ma niczego !!! Cudowny Gdańsk ludzie mają sikać do butelki !!!

      9 lat

      • 1 3

      • 2015-03-02 18:19

        wc jest na korytarzu

        też takie miałam, będąc dzieckiem

        9 lat

        • 1 0

  • 2015-03-02 18:05

    Cudowne Dzieci Powinny przez Sąd dostać Nakaz Opieki Nad Swoim Schorowanym Ojcem !!!!! Pozatym To Skandal żeby Urzędnicy w naszym mieście mieli taki stosunek do tego człowieka !!!!

    9 lat

    • 1 4

  • 2015-03-02 18:21

    kurde żyłem 10 lat w 17-tu i o mnie nic nie piisali

    tu mieli mniej: polecam - "pekin złota 83"

    https://www.youtube.com/watch?v=elwZsMpPOeQ

    max

    9 lat

    • 3 0

  • 2015-03-02 18:25

    Współczuję z całego serca, ale te 1400zł to nie tak mało jak na takie warunki...

    Jako student jestem w stanie utrzymać się za tyle na przyzwoitym poziomie (głodny nie chodzę). Nie liczę oczywiście wydatków jednorazowych (np. ubrania) itp., ale wygląda na to że Pan Stanisław również wiele nie kupuję. To gdzie ubywa tych pieniędzy? Wszystko idzie na lekarzy?

    Studencik

    9 lat

    • 11 0

  • 2015-03-02 18:39

    15m

    współczuje temu panu ale inni nawet tyle nie mają...

    A

    9 lat

    • 7 0

  • 2015-03-02 18:40

    Takich historii jak ta jest mnóstwo. Osoby starsze często są pozostawiane samym sobie i jakoś sobie muszą radzić. Nie ma żadnych ośrodków dla takich osób? Domów spokojnej starości? Ale nie takich gdzie za dobę trzeba płacić, tylko takich gdzie tacy ludzie mogliby spokojnie żyć w normalnych warunkach i przede wszystkim nie byliby pozostawieni samym sobie. Nie lepiej byłoby wybudować takie ośrodki, przyznać pokoje takim ludziom i chociażby minimalną opiekę czy nadzór w zamian za dotychczasowe mieszkanie, które i tak jest ledwo utrzymywane przez taką starszą osobę i prędzej czy później będzie sprzedane?

    ske

    9 lat

    • 3 0

10
11
12
13
14

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Najnowsze

więcej wiadomości (2)

Najczęściej komentowane

Duże zmiany czekają gdyńską marinę. Belgijski deweloper wybuduje centrum żeglarskie

Duże zmiany czekają gdyńską marinę

Kopał byłą partnerkę po głowie, nie trafił do aresztu

Kopał kobietę po głowie, nie trafił do aresztu

więcej

Najczęściej czytane