Fakty i opinie
  • Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport
Wiadomości
Dodaj raport
Fakty i Opinie Wiadomości
Facebook E-mail Messenger WhatsApp Kopiuj link Więcej

Od 20 lat żyje w 15-metrowym mieszkaniu

Marzena Klimowicz-Sikorska
2 marca 2015 (artykuł sprzed 9 lat) 
Opinie (415)
Najnowszy artykuł na ten temat 25 lat na 15 metrach kwadratowych
5
  • Pan Stanisław żyje na 15 m kw, bez ciepłej wody, bez łazienki, z toaletą na korytarzu. Marzy o tym, by na starość żyć w godnych warunkach.
  • Pomieszczenie, które panu Stanisławowi służy za kuchnię i łazienkę.
  • Toaleta jest na korytarzu. Do niedawna była wspólna dla kilku mieszkań.
  • Kuchnio-łazienka w mikromieszkaniu pana Stanisława.
  • Po rozłożeniu łóżka można ledwo przecisnąć się z jednego końca mieszkania do drugiego.

Pan Stanisław żyje na 15 m kw, bez ciepłej wody, bez łazienki, z toaletą na korytarzu. Marzy o tym, by na starość żyć w godnych warunkach.

fot. Łukasz Unterschuetz/trojmiasto.pl


W mieszkaniu o powierzchni 15 m kw. mieszka schorowany, starszy człowiek - bez ciepłej wody, bez łazienki i z toaletą na korytarzu. Od sześciu lat urzędnicy rozkładają ręce i powołując się na przepisy tłumaczą, że nie mogą mu pomóc.



Jak oceniasz reakcję urzędników na problemy pana Stanisława?

Od drzwi wejściowych w mieszkaniu przy ul. Bora Komorowskiego zobacz na mapie Gdańska do pomieszczenia, które jest prowizoryczną kuchnią i łazienką włącznie, trzeba pokonać kilka kroków. Po drodze mija się łóżko i stolik, które zajmują prawie całą przestrzeń mikromieszkania, w którym pan Stanisław Walczyński mieszka od ponad 20 lat.

- Mieszkam tu od stycznia 1992 r. Wcześniej mieszkałem na Karwinach, w mieszkaniu hotelowym przy Polifarbie, jednak po tym, jak fabryka upadła, wyważono drzwi w tym lokum, spakowano mnie i przewieziono moje rzeczy na ul. Bora Komorowskiego - mówi pan Stanisław Walczyński. - Tak, siłą mnie tutaj przenieśli.

Choć z zawodu jest nauczycielem historii, życie potoczyło się inaczej, niż zakładał. Przez blisko 40 lat pracował w zakładzie Polifarb, zaczynał od przesypywania worków, skończył jako kolorysta. Z żoną nie widział się od 40 lat, ale rozwiódł się dopiero w 2013 r., głównie po to, by mieć szansę na mieszkanie komunalne. Syn nie utrzymuje z nim kontaktu, a córka, choć się stara pomagać, ma swoje problemy, do tego mieszka pod Toruniem.

Pan Stanisław ma 79 lat, jest inwalidą pierwszego stopnia, przeszedł trzy zawały, operację serca i kilka angioplastyk. - Żyję sam. Mam przyjaciółkę, która też pracowała w Polifarbie, a która mieszkała w tym samym budynku co ja, ale w piwnicy. Miała gorsze warunki ode mnie - nie miała nawet wody ani ubikacji - dodaje. - Bardzo mi pomaga, ale teraz mieszka w mieszkaniu komunalnym w Nowym Porcie.

Mimo niewygód nie skarżył się. Nie wytrzymał dopiero w momencie, gdy mieszkanie, które faktycznie należało do Polifarbu, po upadku firmy kupiła prywatna osoba, a jemu wręczono wypowiedzenie. - Był taki moment, że chciałem wykupić to mieszkanie, ale pod warunkiem, że syndyk przydzieli mi piwnicę - dzięki temu mógłbym zrobić ogrzewanie w mieszkaniu, bo w piwnicy zainstalowałbym piecyk gazowy - dodaje. - Koleżanka z Polifarbu miałaby też dzięki temu ciepło. Ale syndyk uparł się, że piwnica to samodzielny lokal mieszkaniowy, który, jak chcę, to mogę wykupić. Nie było mnie stać.

Pan Stanisław żyje za niecałe 1,4 tys. zł. Tyle co miesiąc wpływa na jego konto z emerytury i dodatku pielęgnacyjnego, który mu przysługuje jako inwalidzie I stopnia. Do tego spłaca kredyt na zakup aparatu słuchowego.

- Za mieszkanie płacę 150 zł, za gaz 80 zł za 2 miesiące, energia to 70 zł też za 2 miesiące. Nie mam ciepłej wody, więc jak chcę się umyć, to muszę ją na gazie grzać - dodaje pan Stanisław. - Do tego wykupuję leki i spłacam kredyt na aparat słuchowy za 2,7 tys. zł. Kupiłem lepszy, żeby na kilka lat mi starczył. Ale potrzebuję drugi, bo w jednym uchu mam ubytek słuchu w 95 proc., w drugim 80 proc.

Marzeniem pana Stanisława jest mieszkać na starość w godnych warunkach. - Chciałbym mieszkanie - takie, żebym miał chociaż łazienkę. Mam tylko toaletę na korytarzu. Myję się w misce i mam marzenie, żeby choć raz w miesiącu wziąć prysznic - dodaje pan Stanisław. - I żeby było ogrzewanie centralne, bo ja nie mam już siły drzewa rąbać i węgla wnosić.

Nie siedzi jednak bezczynnie, bowiem od sześciu lat dobija się do urzędników gdańskiego magistratu z prośbą o pomoc.

- Pisałem do prezydenta - otrzymałem informację, że pan prezydent takimi sprawami się nie zajmuje. W końcu, 8 maja 2013 r., poszedłem na spotkanie, jakie prezydent Adamowicz organizował z mieszkańcami - wspomina pan Stanisław. - Zabrałem głos na forum, opowiedziałem moją historię i pan prezydent publicznie obiecał mi spotkanie. Potem jego asystent spisał moje dane i na tym sprawa się skończyła.

Interweniował tez u innych urzędników. - Chodziłem nawet do pełnomocnika prezydenta ds. osób niepełnosprawnych, ale albo tej pani nie było, albo była w delegacji, albo na zwolnieniu. Przysłała w końcu MOPR, ale ponieważ mam emeryturę, to się mną nie zainteresowali - dodaje. - Byłem u posłanki Pomaskiej - wygonili mnie, u Guzowskiej - dwa razy mnie przyjęła i nic, u Blanika - też nic. Interweniowałem nawet w biurze marszałka Borusewicza - nic. W końcu pani radna Kołakowska się mną zainteresowała. Obiecała mi przed wyborami, że jak wygra, to przyjdzie zobaczyć, jak mieszkam. Już trzy razy u mnie była. Widać, że jest słowna.

Anna Kołakowska z PiS zasiada w Radzie Miasta po raz pierwszy. Spotkanie z panem Stanisławem pamięta tak: - Jeszcze przed wyborami chodziłam po dzielnicy i wrzucałam mieszkańcom ulotki do skrzynek. Pan Stanisław był w ogródku i zaczęliśmy rozmawiać - mówi radna. - Zaprosił mnie do siebie do domu. To, co zobaczyłam, przeszło moje wyobrażenia. Zobaczyłam starszego, schorowanego człowieka, który żyje poniżej wszelkich standardów. To właściwie nie jest życie, ale wegetacja.

W poniedziałek radna Kołakowska skierowała w tej sprawie interpelację do prezydenta Gdańska. Dokument dopiero wpłynął do przewodniczącego Rady Miasta, Bogdana Oleszka. Jak się okazuje, sprawę pana Walczyńskiego zna on doskonale.

- Zajmowałem się już tą sprawą. Jest jednak jeden problem, w dokumentach ten pan ma miejsce zamieszkania, więc nie możemy mu dać mieszkania komunalnego - mówi Bogdan Oleszek.

Sprawa stanęła w miejscu. Jakiś czas temu pojawiła się iskierka nadziei, kiedy pan Stanisław znalazł lokum, które nadawałoby się na mieszkanie komunalne i w którym mógłby mieszkać z przyjaciółką, która wcześniej mieszkała w piwnicy. Dostał jednak od urzędników odmowę. - Jeszcze za kadencji prezydenta Macieja Lisickiego doszliśmy do wniosku, że moglibyśmy zadziałać, gdyby pan Stanisław dostał od właściciela mieszkania wypowiedzenie. Tak się stało, niestety nasi urzędnicy dopatrzyli się jednak, że to wypowiedzenie jest nieskuteczne - dodaje przewodniczący Oleszek.

Co teraz stanie się z panem Stanisławem? - Chętnie pomogę radnej Kołakowskiej i obiecuję, że zainterweniuję w poniedziałek w tej sprawie u prezydenta Piotra Grzelaka - dodaje Bogdan Oleszek.

Zobacz także

pan Stanisław Walczyński (2)

Opinie (415) ponad 10 zablokowanych

  • 2015-03-02 21:55

    coś poszło dalej?

    Zainteresujcie się czy p. Oleszek coś zadziałał w sprawie, chętnie dowiem się, czy coś się ruszyło.

    m.

    9 lat

    • 1 0

  • 2015-03-02 22:01

    Dzieci - żadna łaska

    Podać o alimenty.

    Czym prędzej

    9 lat

    • 1 1

  • 2015-03-02 22:38

    (3)

    Czy Wy ludzie piszacy tutaj jestescie normalni? Co Was obchodzi co robil z pieniedzmi ? Ten czlowiek jest po zawalach i ile ma lat !!! piszecie tu, ze w wolnym czasie moglby remont robic? Naprawde jestem bardzo zszokowana tym co za ludzie Sa w tym kraju... Zero tolerancji,wspolczucia . To jest marzenie tego Pana zamieszkac w mieszkanku z lazienka.. Przykre bardzo .. A juz nie wspomne o tych Adamowiczach i innych. Nie moga dac mieszkania komunalnego temu Panu Bo wynajmuja puste mieszkania na wynajem turystom, zeby nachapac sie kasy Bo jeszcze im malo a ludzie niektorzy naprawde potrzebuja pomocy.

    Ania

    9 lat

    • 7 8

    • 2015-03-03 00:20

      ....

      Masz 100 % racji. Ja też nie rozumiem ludzi którzy, tu się produkują. Szkoda nawet pisać cokolwiek.Cześć Polaków żywi się tylko nienawiścią.

      z południa

      9 lat

      • 1 2

    • 2015-03-03 00:44

      Moim marzeniem też jest zamieszkać w mieszkanku z łazienką, nieststy na razie wynajmuję pokój bo na więcej mnie nie stać. Złożysz się na moje mieszkanie?

      9 lat

      • 6 1

    • 2015-03-03 15:24

      A jak dostał to mieszkanie w wieku 59 lat to też nie miał siły na remont i zrobienie małej łazienki? NIE!!! Bo to nie jego mieszkanie przecież, i tak czeka 20 lat aż ktoś mu znów coś da :( A teraz jest stary i schorowany.

      Zośka

      9 lat

      • 4 0

  • 2015-03-02 22:46

    Deprecha

    Ten pan jest w głębokiej depresji. W ogóle nie sprząta. A białą farbę i pędzel naprawdę można kupić za grosze!

    FK

    9 lat

    • 7 1

  • 2015-03-02 22:51

    OPINIA

    Ładne mieszkanie, z dwoma oknami. Tylko trochę ogarnąć, miły Panie. Małymi kroczkami. Trochę gratów wyrzucić, resztę poukładać i będzie oki!

    Fred

    9 lat

    • 3 2

  • 2015-03-02 23:00

    Dlaczego urzędnicy mają pomagać? (1)

    Przecież ten człowiek ma rodzinę.Babcia mojej żony , lat 82 , sama nosi sobie opał na II p i nikomu nie przychodzi do głowy się użalać.Jeszcze się cieszy , że ma gimnastykę.Pracowała od 12 roku życia fizycznie , do 2012.Tak , prawie 70 lat ciężkiej pracy na polu , w kuchni , w domu.Emerytura ok.850 zł ,ale daje radę i i nie narzeka.

    Jak sobie pościelesz ...

    9 lat

    • 5 0

    • 2015-03-03 00:14

      Ok.

      Cieszymy się wszyscy, tobie życzymy też tak wspaniałej starości. Ale... DLACZEGO mamy żyć jak psy po przepracowanym ciężko życiu. Coś tu chyba nie gra.

      Jan

      9 lat

      • 0 1

  • 2015-03-02 23:05

    pewnie nigdy nie będę (1)

    Miała tego,co on. Swoich 15stu metrów i emerytury (nie,nie jestem leniem,pracuję na etat )

    jeka

    9 lat

    • 5 0

    • 2015-03-03 00:15

      oj oj

      Monia

      9 lat

      • 0 0

  • 2015-03-03 00:11

    w rzeczywistości koszmar (1)

    Ja akurat mam duże mieszkanie ale za to na dole popier..... sąsiadów psychicznych z piekła rodem potomków belzebuba i frankensteina. Katują mnie swoim bytowaniem od bez mała 30 lat.

    9 lat

    • 2 0

    • 2015-03-03 15:27

      Sprzedaj, i kup mniejsze mieszkanie, bez "chorych" sąsiadów. A za resztę pieniędzy wybierz się na fajny urlop.

      Zocha

      9 lat

      • 1 0

  • 2015-03-03 00:17

    Borys

    Płaczecie nad człowiekiem który ma mieszkanie, niektórzy go nie mają icooo? Marzenka ić na plaże

    9 lat

    • 3 1

  • 2015-03-03 00:18

    wykonuję pomiary elektryczne w lokalach

    i ludzi żyjących w takich warunkach, nawet i gorszych jest tysiące. Wielka sensacja, chyba dla ślepych i głuchych!

    heh

    9 lat

    • 5 0

12
13
14
15
16

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Najnowsze

więcej wiadomości (2)

Najczęściej komentowane

Duże zmiany czekają gdyńską marinę. Belgijski deweloper wybuduje centrum żeglarskie

Duże zmiany czekają gdyńską marinę

Kopał byłą partnerkę po głowie, nie trafił do aresztu

Kopał kobietę po głowie, nie trafił do aresztu

więcej

Najczęściej czytane