Nie wieloryb karłowaty, a najprawdopodobniej finwal pływa po Zatoce Gdańskiej - ustalili naukowcy. Oznacza to, że 12-metrowy ssak ma większe niż się pierwotnie wydawało szanse na przeżycie.
Finwale odżywiają się bowiem mikroplanktonem np. krylem, ale także drobnymi rybami, których w Bałtyku akurat nie brakuje. Wodny olbrzym musi więc nauczyć się znajdować sobie pożywienie. Problem tylko w tym, że zwierzęciu, które się w Morzu Bałtyckim nie urodziło, które nie posiada odpowiedniego przekazu genetycznego, może to przyjść z trudem, może ono wręcz paść z głodu.
Mimo to naukowcy postanowili będącego w nienajlepszej kondycji wieloryba nie wyprowadzać z Zatoki za pomocą jednostek pływających. Nie chcieli narażać zwierzęcia na stres i zmęczenie, które mogłoby go zabić.
- Im dłużej będzie żył tym większe ma szanse znalezienia wyjścia z Bałtyku, ale niestety, nie jest powiedziane, że znajdzie tę drogę ratunku - mówi dr
Krzysztof Skóra, szef Stacji Morskiej
Uniwersytetu Gdańskiego.
Pierwszego finwala w polskiej strefie Morza Bałtyckiego widziano w 1874 r. koło Gdańska, ostatniego w 1930 r. koło Pucka.
Finwale to ssaki morskie zaliczane do waleni, fiszbinowców i rodziny fałdowców. Cechą fiszbinowców odróżniającą je od swych uzębionych kuzynów (kaszalotów, delfinów, morświnów) są rogowe płyty zwisające ze szczęki górnej tzw. fiszbin. Fiszbin tworzy podobną do sita strukturę, która umożliwia żerowanie na ławicach małych zwierząt.
Dorosłe finwale osiągają długość nawet 26-27 m i osiągają wagę do 75 ton.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
