Brytyjski tygodnik The Economist opublikował "Indeks jakości umierania". Wynika z niego, że w kategorii opieki nad umierającymi nasz kraj plasuje się stosunkowo wysoko, bo na 15. miejscu.
szybka i bezbolesna, np. podczas snu
36%
w otoczeniu kochających bliskich
31%
nie wymagajaca wyrzeczeń ze strony rodziny
21%
taka, do której można się przygotować
12%
Raport The Economist porównuje jakość i dostępność opieki paliatywnej (nad nieuleczalnie chorymi) w 40 krajach na całym świecie. Wskazuje on, że ta forma opieki nie jest rozpowszechniona: spośród ok. 100 mln ludzi, którzy każdego roku mogliby być nią objęci, dostęp do niej ma mniej niż 8 proc.
Pod względem ogólnej jakości umierania w czołówce są Wielka Brytania, a zaraz za nią - Australia, Nowa Zelandia, Irlandia i Belgia. Na końcu zestawienia znajdują się Chiny, Brazylia, a na 40. pozycji Uganda i Indie.
Polska na tym tle wypada stosunkowo dobrze. Wbrew powszechnemu narzekaniu na naszą służbę zdrowia, w kategorii opieki nad umierającymi plasujemy się dość wysoko, bo na 15. miejscu. Ale pod względem dostępności opieki paliatywnej Polska plasuje się jeszcze lepiej - na 10. miejscu. Nasz kraj, wraz z Rumunią, autorzy opracowania uznali za liderów opieki paliatywnej w Europie Wschodniej. Zauważyli, że osobami umierającymi opiekujemy się lepiej, niż wiele bogatszych społeczeństw.
- W Polsce jest z tym całkiem nieźle, ale wciąż mogłoby być lepiej - podkreśla ks.
Jan Kaczkowski, doktor teologii moralnej, twórca i prezes Puckiego Hospicjum.
- Hospicja ocenia się bardzo dobrze, dopóki nie przebiegają przez "nasze podwórko". Im ich jest więcej, tym bardziej są wypierane ze świadomości, bo w nich coraz więcej ludzi umiera, więc kojarzą się z odchodzeniem - dodaje.
Śmierć jest wśród nas tematem tabu. W Indiach, gdy rodzina opiekuje się chorym, nie chce, by pacjentowi powiedziano, że umiera. W Polsce jest podobnie, tyle że to nie sprawa kultury. Jej judeochrześcijańskie dziedzictwo powinno sprawiać, że o śmierci pamiętamy i się do niej przygotowujemy. Tak jednak nie jest.
- Jakość umierania jest większa, gdy za życia mamy dobry kontakt z rodziną czy przyjaciółmi. Gdy w rodzinie nie ma miłości i relacje między bliskimi są zaburzone, pożegnać się jest ciężej. Bywa, że niektórzy mówią swoim umierającym bliskim, że wysyłają ich do ośrodków wczasowych - podkreśla Jan Kaczkowski.
To, że jakość polskiej opieki paliatywnej rośnie, nasz kraj zawdzięcza miastom-liderom: Gdańskowi i Krakowowi. Oba uczyły się od najlepszych, czyli od Wielkiej Brytanii. Gdańskie hospicjum im. ks. Dutkiewicza jest przykładem dla podobnych ośrodków w całej Polsce.
- Od nas metody działania przejęło wiele hospicjów w Polsce. Przyczyniły się do tego stworzone przez nas akcje "Hospicjum to też życie", "Lubię pomagać" czy "Umierać po ludzku" - podkreśla
Piotr Kławsiuć z Fundacji Hospicyjnej im. ks. Dutkiewicza w Gdańsku.
Na zlecenie Fundacji Hospicyjnej, ośrodek badawczy PBS DGA przepytał Polaków o ich wiedzę na temat hospicjów. Okazało się, że wielu z nas nie wie, komu i w jaki sposób pomagają hospicja oraz czuje opór przed korzystaniem z ich pomocy. Mimo że opieka w nich jest darmowa, bo refundowana przez NFZ.
- Wielu ludzi jest przekonanych, że hospicjum to miejsce, w którym zostawia się ciężko chorego. Tymczasem mamy więcej podopiecznych poza hospicjum, niż w naszej siedzibie. Na miejscu jest ich 30, natomiast ponad 100 osób ma zapewnioną przez nas opiekę hospicyjną w domach- tłumaczy Piotr Kławsiuć.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy