- Patrząc na ludzi, którzy wylądowali na społecznym dnie, często mamy poczucie, że nigdy nie podzielimy ich losu. Poczucie, moim zdaniem, nieuzasadnione - pisze nasz czytelnik, pan Wojciech.
Co Cię gryzie - artykuł czytelnika to rubryka redagowana przez czytelników, zawierająca ich spostrzeżenia na temat otaczającej nas trójmiejskiej rzeczywistości. Wbrew nazwie nie wszystkie refleksje mają charakter narzekania. Jeśli coś cię gryzie opisz to i zobacz co inni myślą o sprawie. A my z radością nagrodzimy najciekawsze teksty biletami do kina lub na inne imprezy odbywające się w Trójmieście.
2021-06-26 21:00
Gdzie sa pytam zwolennicy przyjmowania emigrantów??? Tylu ich było, tak krzyczeli. Niech na początek wezma ich do siebie.
2021-06-26 22:59
Taka to wasza miłość bliźniego
2021-06-26 23:36
Kto ci nie pozwoli? Mama, tata, babcia? Zdradzisz swój sekret?
2021-06-26 21:02
Sam pochodzę że średnio dobrej rodziny ze względu na agresję ojca (z powodu alkoholu), ale teraz po wielu trudnościach rodzinnych kończę studia. Mój wujek codziennie pije piwo, wcześniej wódkę i żeby nie moja ciocia to dawno byłby bezdomnym.
Inna sytuacja jest z moim kuzynem. Jako osoba mieszkająca na wsi to ciągle pił. Wielokrotnie prowadził kłótnie z rodziną i bywał na odwykach i izbach wytrzeźwień. Z czasem odeszła od niego żona z dwójką dzieci, a teraz wisi nad nim komornik.
W liceum miałem koleżankę, która rozmawiała ze wszystkimi, od ludzi w garniakach po bezdomnych. Dowiedziała się, że wiele bezdomnych jest dobrze wyedukowanych (znali lektury na pamięć, byli inżynierami czy studiowali) ale zaczęli pić alkohol i jak kostki domina najpierw odeszła rodzina, później utrata pracy i na koniec bezdomność.
Sami decydujemy o życiu to prawda. Ale niestety uzależnienie prowadzi do destrukcji człowieka. Bez wsparcia innych osób bardzo łatwo jest popaść w uzależnienie i bezdomność.
2021-06-26 21:09
Chyba ze rodzina która też ma limity wytrzymałości
2021-06-26 21:27
Byłem tam i obecnie uważam, że takich ludzi nie należy wspierać. Wykorzystają to, by wygodniej chlać. Człowiek straci masę czasu, energii, często pieniędzy, które mógłby poświęcić na poprawę własnego losu lub pomoc komuś, kto ucierpiał nie ze swojej winy. A na końcu zwykle zacznie być przez tę osobę ściągany w dół. Nie warto, jakkolwiek brutalnie by to nie zabrzmiało.
2021-06-26 21:39
Trzymaj się, chłopaku! Powodzenia!
2021-06-26 21:07
Przestac chlac i instytucje pomoga. Proste. Inaczej ich wybror. Troche tolerancji ludzie
2021-06-26 21:35
...raz podchodzi do mnie bezdomny około 30-35lat. Chciał pieniądze, powiedziałem "czemu nie pójdziesz do pracy, dość młody facet jesteś"... odp: "bo mi się nie chcę". Tyle w temacie...System rozwolony...
2021-06-26 21:35
Każdy może stać się bezdomnym , więc nie oceniajcie, pandemia pokazała , nie zapłacisz raty kredytu i lecisz z chaty, firmy w 3 mieście patrząc na to ile kosztuje metr mieszkania nie płacą dobrze pracownikom, nie znamy przyszlosci
2021-06-26 21:59
Wiesz, ale w ten sposób patrząc to ja też jestem bezdomny, bo nie mam własnego mieszkania.
2021-06-26 23:38
Bo biorąc kredyt trzeba myśleć, a nie bank daje to się bierze. Później krach jakiś w życiu i bank bierze wszystko. Nic za darmo.
2021-06-26 21:51
Że są jeszcze ludzie, którzy tak jak ja, zastanawiają nad światem do okola. Siedzą w parku i rozmyślaja, czym zajmuję się ten człowiek z naprzeciwka, czy ta biegnąca kobieta spieszy się do domu czy ucieka... Jak jeździłam tramwajem lubiłam patrzeć na przechodniów zastanawiając się jakie mają życie.
2021-06-26 22:16
Kolejny miałki tekst na 3miescie meh
2021-06-26 22:17
Staram się być naśladowcą Jezusa. 5,10 zł nie robi mi różnicy a komuś pomoże.Nie zawsze udzielam jałmużny ze względu na sytuację.
2021-06-26 23:40
Niedoszły prezydent Polski, ale doszły Warszawy, wspomógł starszą kobietę 23 groszami. Zatem nie jesteś osamotniony w dobroczynności.
2021-06-26 22:18
której autorka przeprowadziła rozmowy z bezdomnymi z Gdańska. Co inny, to inna historia, zazwyczaj smutna, byli starsi ludzie wyrzuceni przez dzieci z domu, była żona, która poznała nowego fagasa i wyrzuciła męża z ich wspólnego mieszkania, ludzie, którzy na ulicy znaleźli się przez długi...
Osobiście znam kilka historii bezdomnych od koleżanki, która niegdyś była wolontariuszką w Towarzystwie Pomocy Św. Brata Alberta. Szczególnie utkwiły mi w pamięci dwie.
1. Mężczyzna koło 50, bezdomny, gdy go koleżanka poznała od 5 lat. Inżynier transportu, czyli logistyk. Warszawiak, miał żonę, dziecko i świetną pracę. Stał się bezdomny po części z swojej winy, zaciągnięty niegdyś przez kolegę z pracy, który obstawiał gonitwy na wyścigi konne w na Służewcu sam się w to wciągnął i wpadł tak w szpony hazardu, szybko zaczynając grać nie tylko na wyścigach, ale też w tych różnych podejrzanych miejscach z jednorękimi bandytami itd. Szybko zaczął popadać w długi, aż zaczął zastawiać wszystko co miał, żona odeszła z dzieckiem od niego, a on w końcu stracił pracę i mieszkanie. Tułał się po Polsce od tamtego czasu pociągami na gapę. Nie pił. Z początku kilkukrotnie próbował z żebrania uzbierać choć tyle, żeby wyjść z schroniska i wynająć sobie pokój gdzieś, a potem znaleźć pracę i zacząć życie w innym miejscu Polski, jednak dwa razy ktoś w schronisku mu ukradł pieniądze, a raz inni bezdomni go pobili i zabrali mu wszystko co uzbierał.
2. Młody 20 - kilkuletni chłopak. Wychowanek domu dziecka, zabrany od mocno patologicznych rodziców, gdy miał 4-5 lat. Nikt nigdy się nim nie interesował, ludzie woleli adoptować młodsze dzieci. Gdy skończył 18 lat dostał jak to bywa pomoc na usamodzielnienie się. Nie miał przyjaciół, poza jednym kolegą i koleżanką z bidula. Przeprowadził się do Gdańska, bo nie był stąd, nie pamiętam już gdzie był ten dom dziecka. Wynajął pokój , znalazł pracę jako magazynier, ale ten jego kolega wpadł w złe towarzystwo i zaczął handlować narkotykami, a co gorsza potem
2021-06-26 22:25
sprzedając prochy w trójmiejskich klubach, bo właśnie z tym kolegą mieszkał i to w sumie był pomysł tego kolegi, by przeprowadzić się do Gdańska. Ale potem sam zaczął brać i to był początek jego drogi na dno do bezdomności. Skończył jako bezdomny na ulicy uzależniony od narkotyków, kradł i nie tylko, żeby zarobić na prochy. Raz przedawkował i o mało nie wykitował gdzieś na ulicy, wtedy go odratowano i trafił do Monaru. Tam terapeuta przekonał go do zmiany i przebywając w schronisku jednocześnie poddał się terapii od narkotyków. Z tego co kilka lat potem koleżanka się dowiedziała udało mu się wyjść i z nałogu i z bezdomności.
Co do tego pierwszego pana... nie wiem jak skończyła się jego historia.
2021-06-26 22:26
Historia pierwsza to nie "po części ze swojej winy", tylko całkowicie. Tyle, że nałóg inny, niż zazwyczaj.
2021-06-26 22:51
Do takich historyjek podchodzę z dużą rezerwą. Bezdomni tak samo jak np. więźniowie mają skłonności do bajkopisarstwa.
2021-06-26 23:22
nie wiem czy takie zwalanie winy na kolegów czy ogólnie złe towarzystwo jest słuszne, obaj panowie dokonali swoich własnych wyborów.
2021-06-26 22:30
Jak zwykle brak mozliwosci rozsądnej odpowiedzi.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
