- Patrząc na ludzi, którzy wylądowali na społecznym dnie, często mamy poczucie, że nigdy nie podzielimy ich losu. Poczucie, moim zdaniem, nieuzasadnione - pisze nasz czytelnik, pan Wojciech.
Co Cię gryzie - artykuł czytelnika to rubryka redagowana przez czytelników, zawierająca ich spostrzeżenia na temat otaczającej nas trójmiejskiej rzeczywistości. Wbrew nazwie nie wszystkie refleksje mają charakter narzekania. Jeśli coś cię gryzie opisz to i zobacz co inni myślą o sprawie. A my z radością nagrodzimy najciekawsze teksty biletami do kina lub na inne imprezy odbywające się w Trójmieście.
2021-06-26 18:58
2021-06-27 12:44
chyba że ryży wróci i rozda to co jego kumpel ma pochowane w meblach
2021-06-26 19:06
To by mi zupełnie nie przeszkadzali, niestety robią syf niemiłosierny małpki puszki wszystko w trawę mimo ze obok kosz
2021-06-26 19:07
Co osoba to inna historia
2021-06-26 20:38
Alkoholizm. W tych czasach żeby mieszkać na ławce w parku trzeba albo to lubić albo być alkoholikiem. Nie ma innej możliwości
2021-06-26 19:07
markowe ciuchy z Caritasu, zawsze czyste , jedzenie za darmo , leczenie za darmo wraz z pełną diagnostyką labolatoryjną , wystarczy że powali się na chodniku i zaraz karetka , ratownicy , miejsce w szpitalu , życie na koszt podatnika bez żadnych stresów , a jeszcze na piwko wysępi pod dworcem, no i renta z zus na chorobę alkoholową
2021-06-26 19:12
2021-06-26 19:28
Właśnie piję browara i przechodzę na bezdomność
2021-06-26 19:30
koszule zawsze nowe zamiast stare prać
2021-06-26 19:31
"labolatoryjną"
2021-06-26 21:42
To się zamien
2021-06-26 22:44
To proszę zabierz sobie takiego do domu. Jak wymoczysz w wannie lub pod prysznicem to chłopak jak gwoździk i zakupy zrobi za browara lecz tylko raz chatę wyczyści z dymem puści A ja i mi podobni będą na nich łożyć
2021-06-26 22:45
biorąc pod uwagę co robicie w tych tzw "szpitalach" to razem z lekarzami jesteście ostatnimi który mają prawo się wypowiadać
2021-06-26 19:10
Opinia wyróżniona
Słyszałem o jednym tego typu Panie który załamał się po tym gdy w wypadku samochodowym w którym uczestniczył zginęła jego żona i dziecko. On przeżył ale prawdopodobnie przyczynił się w jakiś sposób do tego wypadku i nie mógł się z tym pogodzić zalewając smutki z dnia na dzień to poziomu skrajnego. Słyszałem tą historie od faceta który był ratownikiem w karetce i jeździł do niego na interwencje gdy leżał gdzieś w krzakach nieprzytomny, śmierdzący i zalany, ale podchodził do niego jak do każdego człowieka bo jak to mówił, nie wiem jak ja bym się zachował gdyby spotkało mnie to co jego, może też bym się załamał psychicznie i skończył podobnie. Nie sądź i nie oceniaj zbyt pochopnie
2021-06-26 19:26
2021-06-27 11:56
Ile nas dzieli od osób z ławeczki? Może bardzo niewiele. Coraz bardziej o nas dbają byśmy wyzbyli się swych oszczędności i dołączyli do tych, którzy cieszą się z każdej ofiarowanej im łaski w postaci dopłat, dotacji, dofinansowań. Chcą nas doprowadzić do statusu beneficjentów wszelkich programów plus. Uzależnić od ich "szczodrości" i pozbawić prawdziwego pieniądza, dając w zamian plastik. Nie spodoba się im twoja gęba i odłączą ci plastik od cyferek w banku, więc będziesz mógł podzielić los sąsiada z ławeczki. Czy szykuje się nam podziemie jak w "Seksmisji"?
2021-06-28 12:24
i to jest właśnie nowoczesne niewolnictwo
2021-06-26 19:47
Ale zdajesz sobie sprawę, że takie historie to drobny ułamek? Większość z tych ludzi straciła wszystko na własne życzenie.
2021-06-26 19:51
2021-06-26 20:21
Widziałem w życiu dość ludzi, którzy się stoczyli na dno. Gwarantuję Ci, prawie żadnego nie spotkała jakaś potworna tragedia, jak opisana powyżej. Po prostu, dobrze im było chlejąc lub ćpając. I tak powoli zmierzali do celu. Większość z nich już zresztą nie żyje.
2021-06-26 20:49
Wssystko to wieloletnie konsekwentne chory, które doprowadziły się do tego stanu pijąc na umór
2021-06-27 00:07
Do każdego z szacunkiem. Jestem za.
2021-06-27 04:04
A ja poznałam kiedyś bezdomnego, którego rodzina zginęła przez pijanego kierowcę (żona w ciąży i córeczka). Młody facet, miał wtedy ponad 20 lat a już takie przeżycia, mówił, że nie potrafił sobie z tym poradzić i przestało mu na czymkolwiek zależeć. Ja również uważam, że może to spotkać każdego, mi osobiście jest żal tych ludzi. Nigdy nie wiemy, co nas może spotkać i w jakiej sytuacji się znajdziemy, a jak wiadomo wiele osób topi swoje smutki w alkoholu i to jest podejrzewam ta najszybsza droga, dzięki której można tak skończyć. Najgorsze jest to, że takie osoby traktuje się czasami jak śmieci, a może wystarczyłoby wyciągnąć rękę i zaproponować pomoc, nie mówię tu o nie wiadomo czym. Chodzi mi o proste rzeczy, które pokażą tym ludziom, że nie są sami i są coś warci mimo tego, że znaleźli się w takim a nie innym miejscu. Straszne jest patrzenie na młode osoby, które przez alkohol i narkotyki znajdują się w takiej sytuacji. Gdyby zmieniono prawo i osoby uzależnione, które mieszkają na ulicy wysyłało się przymusowo do jakiegoś ośrodka zamkniętego, w którym mogliby pracować i jednocześnie być na odwyku to myślę, że było by zapewne dużo mniej takich osób. Ale niestety, to są koszta a ludzie, którzy śpią na pieniadzach (rządzący) kompletnie się tym nie przejmują! Nie mówiąc już oczywiście o edukacji w szkole na temat uzależnienia, tam się na takie niewygodne tematy nie rozmawia, ważniejsze jest co autor miał na myśli pisząc wiersz a to raczej w życiu nikomu się do niczego nie przyda...
2021-06-27 12:03
Jednak byłoby mi przykro "patrząc z góry" jak ktoś mi bliski się obwinia i marnuje sobie życie w taki sposób. Taki człowiek zawiesił się pomiędzy życiem a śmiercią...
2021-06-28 08:16
Czyli jak 99 % i do tego przypadku przyczynil sie alkohol
2021-06-28 08:37
Czyli zamiast pojsc do specjalisty z problemem to tak jak 99 % bezdomnych wolal sie nachlac przypadek jak kazdy nie widze w tym wyjatku
2021-06-28 09:54
dlaczego Polacy (bo głownie to Polacy są tacy krótkowzroczni) zaszufladkowali bezdomnych jako pijaków i zaszczańców? Znałem kiedyś goscia, który na kontach miał tyle kasy, ze niejednemu powietrza by zabrakło z wrazenia, ale wybrał taki sposób zycia (taka psychika i potrzeby prostoty zycia). Przed smiercią nawet nie przepisał tego na nikogo, przepadło dla banku, pieniadze kompletnie mu wisiały.
2021-06-28 13:55
poza tym coś ściemniasz, pieniądze nie przepadają dla banku
2021-06-28 15:38
nie sciemniam, tak bylo
2021-06-26 19:13
Tych meneli powinno się odizolować. Slumsy, które powstawały na zachodzie nie wzięły się znikąd. U mnie w dzielnicy ci ludzie nie mają za nic pozostałych mieszkańców, więc ja nie mam za nic ich!
2021-06-27 15:07
2021-06-26 19:17
Nie pomagac
2021-06-26 19:18
Ktoś mądry powiedział , że "każdy jest kowalem swego losu lecz nie każdemu dano młot".
2021-06-26 19:24
Jesteście tego pewni kredytobiorcy że was to nie spotka?
2021-06-27 07:56
Wystarczy kredyt na 30 lat i powazny problem zdrowotny
2021-06-27 15:24
Istnieje takie coś jak ubezpieczenie.
2021-06-27 19:00
ubezpieczenie nie jest wieczne...albo spłata kredytu albo komornik...
2021-06-26 19:34
Paradoksalnie, odstawienie alkoholu jest banalnie proste. Praktycznie każdy z parkowych pijaczków jest w stanie to zrobić, z niewielką pomocą fachowców.
Ale zmierzyć się z późniejszym trzeźwym życiem po latach picia - to często poprzeczka zawieszona gdzieś w kosmosie, wydająca się całkowicie nieosiągalną.
Na 19c na Sreberku albo na Zakopiańskiej można usłyszeć setki historii, co doprowadziło tych ludzi na krawędź przepaści. W necie jest masa filmów - świadectw ludzi,którzy zeszli na dno i się z niego wydostali. Oczywiście tylko niektórzy - ci, którzy się z dna podźwignęli, to jest jednak niewielka część.
Sam jestem jednym z nich. Od kilku lat nie piję i powoli naprawiam swoje życie, które niszczyłem przez lat dziesiątki. Wymaga to olbrzymiego wysiłku, ale jest możliwe. Nie każdy jednak daje radę - zapić życie jest o niebo prościej niż żyć jego pełnią, ze wszystkimi jego urokami ale i koszmarami.
2021-06-26 20:53
Trzymaj się powodzenia !!!
2021-06-26 20:58
2021-06-26 21:23
Widziałem w makabrycznych szczegółach, jak wygląda wychodzenie z picia. Powodzenia!
2021-06-27 08:04
Masz na myśli pierwsze dni walki z zespołem odstawienia?
Fakt. Często wygląda to makabrycznie i takie też jest dla samego zainteresowanego. I czasami, nawet pomimo wysiłków lekarzy, może skończyć się zejściem.
Ale to jest kilka dni, tydzień, czasami nieco dłużej. I naprawdę, z perspektywy lat trzeźwości, uważam, że jest to najbardziej "lightowy" etap wychodzenia z alkoholizmu.
Potem jest trudniej, dużo trudniej. Tym trudniej, im bardziej mózg "odparuje" i zacznie dostrzegać skrzeczącą rzeczywistość.
Wiele zwyczajnych, niepijących osób się zniechęca, kiedy osiągniecie jakiegoś sukcesu w życiu musi być okupione wysiłkiem mierzonym w latach.
W przypadku osób uzależnionych, po wstępnym przetrzeźwieniu przychodzi konstatacja, że potrzeba lat, nie po to, aby osiągnąć coś wielkiego, ale dla samego wydostania się z poziomu dna i mułu na poziom zerowy, od którego dopiero można myśleć o jakichkolwiek perspektywach. Dlatego znakomita większość uzależnionych wraca do nałogu, czesto po przerwie mierzonej ledwie w miesiącach czy wręcz tygodniach. Choć i po latach nie można czuć się "bezpiecznym". To jest choroba nieuleczalna, można jedynie spowodować jej, mniej lub bardziej trwałą i dostrzegalną, remisję.
2021-06-27 11:37
Pozwolę sobie zapytac, jak po tym wszystkim wyglada sytuacja z rodzina/w związku? Wspierają czy się odwrócili? Udało się odbudować zaufanie?
2021-06-27 12:22
Miałem to szczęście, że nie miałem rodziny i nie byłem w związku, kiedy popłynąłem na dobre. Wcześniejsze związki, kiedy byłem jeszcze na etapie alkoholika wysokofunkcjonującego, rozpadały się - z różnych przyczyn, raczej nie związanych z alkoholem. Tak mi się przynajmniej wówczas wydawało. Teraz wiem, że każdy związek i każde rozstanie miało z nim jakieś pośrednie powiązanie. Nie zmarnowałby fajnego związku chorymi iluzjami, jakie rodziły się w otumanionym mózgu. Ani nie wchodziłbym w relacje, toksyczne od wejścia. Ale czasu się nie cofnie a doświadczenia (a najbardziej te złe) są po to, aby z nich wyciągać wnioski na przyszłość.
Jednak mam znajomych, na podobnym etapie trzeźwienia, którzy odwalczyli swoje rodziny. Trudne to, bo ciężko odzyskać zaufanie osób, które się okłamywało przez wiele lat - a w przypadku np. dzieci: przez całe ich życie. Ale da się.
Wymaga to oczywiście również wysiłku z tej drugiej strony. Czasami czy nawet często, wspieranego terapią współuzależnień. I aby bliscy podjęli ten wysiłek trzeba ich przekonać do swej trwałej przemiany faktami a nie deklaracjami.
I trwa to długo. Wiele lat.
Jednak często pierwsze pozytywne efekty widać nadspodziewanie szybko. Czasami nawet już po kilku tygodniach
2021-06-27 23:08
I jedno, i drugie. Te pierwsze dni są dramatyczne z takich bardzo oczywistych powodów. Dalej, jak piszesz, robi się trudno w inny sposób. Powodzenia Ci życzę, obym kiedyś sam nie był w tym samym miejscu, bo na razie wygląda, że na to pracuję.
2021-06-26 21:31
mój ojciec walił sake. Gdy wracałem ze szkoły i pewnie jak w niej byłem. Podczas prac na gospodarstwie , w czasie moich testów gimnazjalnych. Odwyki działały tak cudownie ze z wrażenia był 4 razy. I to co napisał kolega wyżej , zmierzenie sie z trzeźwością umysłu , z tym co sie narobiło , co sie zaniedbało i straciło i ile lat przebimbało sie na bombie , mój ojciec majac 53 czuje sie jakby był grubo po 60 , gdzie u mamy tego nie widać. Choroba , ta , dobre wytłumaczenie , ja w to nigdy nie wierzyłem. Lał w gardło na umór , sam skonczył bezdomnie w Grudziadzu jak smietnik , zostawił rodzine i dom , potem wrócił. Dzis ogarnia baze , je zdrowo , pracuje , zdazy mu sie ze wypije i łoi kilka dni ale to juz nie te lata. Natomiast widzi gdzie w 95% roku jest trzezwy że żyć pełnią życia jest dużo trudniej ale też lepiej. Dziekuje
2021-06-26 23:11
To jest niestety choroba.
Bardzo trudna do zrozumienia dla osób, które nie są nią dotknięte.
Nawet kiedy żyłem przez długie lata w uzależnieniu, jako alkoholik wysokofunkcjonujący, nie rozumiałem i brzydziłem się menelami. Również uważałem, że sami sobie taki los wybrali.
Aż się sam nie stoczyłem. Powoli, niezauważalnie, coraz niżej i niżej. A kiedy zacząłem dostrzegać upadek, nie dawałem juz rady go powstrzymać. Picie stało się koniecznością, żeby w ogóle żyć. Zacząć jako-tako mysleć i funkcjonować. Potem już żeby wykonać choćby najprostsze czynności. A pod koniec i nawet na nie alkohol nie dawał siły.
Teraz zupełni inaczej patrzę na "meneli". Wielu z nich poznałem już na drodze trzeźwości - swojej i ich. Wiem jakie piekło przeszli (lub nadal przechodzą), bo sam je poznałem.
I wiem, ile wysiłku musiał włożyć twój ojciec, aby "wrócić do żywych". Nikt nie jest supermanem, zatem nie odwracaj się od niego tylko dlatego, ze ma jeszcze te 5% słabości.
Możesz natomiast jemu i przede wszystkim sobie bardzo pomóc, zgłaszajac się na terapię DDA. Nawet jeśłi nie czujesz takiej potrzeby.
Po prostu poznaj i porozmawiaj z innymi ludźmii, którzy mieli rodzica/ów alkoholika/ów. Szybko się przekonasz, jak bardzo okaże się to dla ciebie ważne doświadczenie.
2021-06-26 23:36
Jeśli pociąg do alkoholu jest tak samo silny to współczuję
2021-06-27 15:54
Mądre słowa , zostałem jako ostatni z rodziny który do samego konca go wspierał , mimo obietnic które łamał. Sam mamie tłumaczyłem że patrząc z boku na to , został z wieloma problemami sam , z dziecmi ktore sie odwrocily , żona która nie chciala dialogu no bo czemu miala by chciec. Koniec końców , nauczyło mnie to wiele w życiu. Na alkohol patrze jak na smutna koniecznosc np na weselu czy cos. Jest mi tak obcy ze prohibicja moglaby byc od jutra a powieka by mi nie zadrżała. Ale najgorsze w tej ścieżce trzezwosci przynajmniej moim okiem jest to - ze tam nie ma nigdy mety. DO konca zycia zostaje ta 'slabosc' z tobą. ALe mocny temat , dobrze to napisac , zrozumie to tylko ktos kto byl dotkniety tym bezposrednio lub posrednio jak np ja .
2021-06-27 08:16
Mogłeś od razu. Po kilku tygodniach.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
