• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Różne oblicza goszczenia Ukraińców

Michał Sielski
11 marca 2022 (artykuł sprzed 2 lat) 
Najnowszy artykuł na ten temat Czy powinniśmy odesłać "naszych" Ukraińców?
  • Dorośli od wojny myślami nie uciekną, ale dzieciom jest łatwiej. Dlatego Żenia, w wolnych chwilach od pracy, zwiedza z córkami Gdańsk.
  • Dorośli od wojny myślami nie uciekną, ale dzieciom jest łatwiej. Dlatego Żenia, w wolnych chwilach od pracy, zwiedza z córkami Gdańsk.

Wielka pomoc Polaków dla uchodźców z objętej wojną Ukrainy spotyka się z ogromnym podziwem na całym świecie. W dużej większości wdzięczni są również sami Ukraińcy, choć zdarzają się też przypadki, gdy pomagającym zaczyna już brakować sił.



Czy znasz osoby pomagające uchodźcom z Ukrainy?

Ogromna pomoc dla Ukraińców uciekających przed wojną budzi nie tylko podziw, ale też zaskoczenie. Jeszcze niedawno nie wszyscy byli bowiem pozytywnie nastawieni do naszych wschodnich sąsiadów, których pracowało u nas niemało.

Dziś mało kto już o tym pamięta. W obliczu wojny mieszkańcy Trójmiasta wykazali się ogromną solidarnością i pomagają Ukraińcom przede wszystkim przyjmując ich do swoich domów, oferując nie tylko schronienie, ale też ubrania i wyżywienie.

Większość historii ściska gardło i wywołuje ogromne współczucie, są jednak też takie, które wywołują smutne refleksje.

Żenia, twarda i zorganizowana. Ledwo przyjechała, już pracuje



  • W sortowaniu ubrań dla uchodźców pomagają wolontariusze, także z Ukrainy.
  • W sortowaniu ubrań dla uchodźców pomagają wolontariusze, także z Ukrainy.
  • W sortowaniu ubrań dla uchodźców pomagają wolontariusze, także z Ukrainy.
Po tygodniu w Trójmieście sama znalazła sobie pracę. Już zarabia w kuchni pobliskiej restauracji
Bez wątpienia budującym przykładem jest Żenia, która przyjechała do Trójmiasta z dwiema córkami, bo tu mieszka mąż jej siostry. Miała więc jakiś punkt zaczepienia, nie jechała w ciemno.

Mąż siostry pracuje na budowach w Trójmieście od wielu lat. Uważany jest za solidnego budowlańca i jest lubiany. Gdy tylko zaczął się ostrzał Ukrainy, jego pracodawcy zaoferowali pomoc: pożyczyli samochód i bezpłatnie oddali mieszkanie do użytkowania przyjeżdżającej z Ukrainy siostrze. Są w nim meble, a osoby, które chciały pomóc, szybko dokupiły chemię gospodarczą i jedzenie. Ubrania rodzina dostała ze zbiórki na Uniwersytecie Gdańskim.

Żenia jest taka, jak zdecydowana większość uciekających przed wojną Ukraińców - wdzięczna za każdą pomoc, trochę nią onieśmielona i skromna. Zapytana jak jej pomóc, odpowiada niezmiennie: nic więcej mi nie potrzeba.

Nic dziwnego, bo to twarda i dobrze zorganizowana babka. Zaledwie po tygodniu w Trójmieście sama znalazła sobie pracę. Już zarabia w kuchni pobliskiej restauracji, a wcześniej przyszła pomagać przy sortowaniu zbieranej na Uniwersytecie Gdańskim odzieży. Jej córki poszły właśnie do szkoły, bo formalności pomogli załatwić właściciele mieszkania, w którym mieszka.

Olga nie chce pomocy, zakupy robi sama



Olga, zadbana, elegancka 40-latka, która przyjechała do Trójmiasta z nastoletnią córką. Jest zaprzeczeniem naszego stereotypu o uchodźcach
Tym co jeszcze łączy większość Ukraińców, jest przekonanie, że szybko wrócą do domów. Psychologowie tłumaczą, że poczucie tymczasowości jest normalną reakcją w takich przypadkach. Nawet jeśli są to trzeźwo myślący ludzie i widzą w mediach skalę zniszczeń w swoim kraju, wmawiają sobie, że uda im się szybko wrócić. Bo chcą wierzyć, że jeszcze nie wszystko stracone.

Jak Olga, zadbana, elegancka 40-latka, która przyjechała do Trójmiasta z nastoletnią córką. Jest zaprzeczeniem naszego stereotypu o uchodźcach. Część z nich miała bowiem czas na ewakuację, nie każdy uciekał w domowym dresie pod gradem wybuchających rosyjskich bomb. Ci, którzy mieli czas, wzięli ze sobą najlepsze ubrania, sprzęt elektroniczny, pieniądze, dokumenty, karty bankowe. Wszystko co małe i cenne. Zachowali się rozsądnie, starając ratować jak najwięcej, tymczasem wciąż pokutuje przekonanie, że uchodźca wojenny powinien być w łachmanach, a jeśli nie, to jest oszustem i naciągaczem.

Olga nikogo naciągać nie chce. Ma swoją dumę, ma też trochę pieniędzy, więc za mieszkanie chciała zapłacić, choćby czynsz. Właściciele mieszkania, do którego trafiła, nie chcą o tym jednak słyszeć. Chcą też pomóc: zrobić zakupy, zapewnić odzież, środki czystości. Ale zanim zapytali czego potrzebuje, Olga podziękowała, bo była już w sklepie. Kupiła jedzenie, ubrania dla siebie i córki oraz podstawowe kosmetyki.

Chce zostać w Polsce tak krótko, jak się da. I wrócić na Ukrainę.

Jana. Modli się i płacze, jest przerażona



Są też jednak i inne przypadki. Trudniej jest, gdy pomocy potrzebują starsi ludzie. I nic dziwnego, starsi członkowie naszych rodzin też często są bardziej absorbujący. Niektórzy aż za bardzo...

Poniekąd jest też tak z Janą, która przyjechała do Trójmiasta z czteroletnim wnukiem. Do swojego mieszkania przyjął ich trener jednej z trójmiejskich drużyn sportowych. Problem w tym, że Jana ma 70 lat, jest przerażona i zagubiona. Na razie każdy dzień spędza praktycznie tylko płacząc i modląc się.

Tymczasem wnuk jest jej całkowitym zaprzeczeniem. Ma bardzo dużo energii, jest nadpobudliwy, wszędzie go pełno, broi, bałagani - jak to energiczny czterolatek. Cała opieka nad nim spada na gdynian, bo babcia się nim nie zajmuje, a także nie gotuje, nie sprząta. Płacze i modli się. I tyle.

Goszczący ich gdynianie, spokojni, bezdzietni, są zmęczeni. Ich życie codzienne przewróciło się do góry nogami. Wieczorami ogarniają dom, dziecko i starsza panią. Mówią, że oczywiście dadzą radę, ze wszystkim sobie poradzą. I - póki co - radzą sobie. Ale nowa rzeczywistość ich zaskoczyła. Nie myśleli, że będzie to tak absorbujące.

Ludmila: nie mamy tarki i tłuczka, przywieź pasek do spodni



Część uchodźców musiała zmieścić swój cały dobytek w kilku torbach i plecakach. Część uchodźców musiała zmieścić swój cały dobytek w kilku torbach i plecakach.
Poddała się. Zabrakło jej sił i mocy. Skończyło się tak, że przekazała ukraińskim gościom listę instytucji i punktów pomocowych w Gdańsku, gdzie mogą szukać wsparcia
Wśród rzeszy wdzięcznych, samodzielnych, pokornych, myślących o przyszłości i naprawdę dobrze trzymających się gości z Ukrainy, zdarzają się jednak i tacy, jak LudmilaAnna, które trafiły do Trójmiasta z trójką nastoletnich dzieci.

Ktoś pomógł im znaleźć w internecie ogłoszenie, w którym oferowano transport z granicy do Gdańska. Ktoś inny znalazł mieszkanie na Chełmie, gdzie mogły zamieszkać. Do transportu zgłosiła się Kasia. Pojechała na granicę i przywiozła ich do mieszkania, które okazało się jednak ruiną, w dodatku bez wyposażenia. Innych opcji nie było, więc Kasia była przekonana, że zrobiła kawał dobrej roboty. Zwłaszcza, że od razu przywiozła ze swojego domu, co mogła: sztućce, talerze, szklanki, jedzenie, chemię gospodarczą i wiele innych rzeczy.

Ale Ludmila i Anna wysyłają jej SMS za SMS-em. "Nie mamy tarki i tłuczka", "Przywieź jakiś pasek do spodni", "Dzieci nie mają wiosennych butów". Tych wiadomości jest nawet kilkanaście dziennie. Przez pierwsze kilka dni Kasia przyjeżdżała z każdym zamówieniem, tak szybko, jak tylko mogła. Nie usłyszała nawet żadnego "dziękuje", a dzieci są ciągle obrażone i mają do niej pretensje o wszystko. Poddała się. Zabrakło jej sił i mocy. Skończyło się tak, że przekazała ukraińskim gościom listę instytucji i punktów pomocowych w Gdańsku, gdzie mogą szukać wsparcia. I zapowiedziała, że na SMS-y odpisywać nie będzie.

Czytaj także: Psycholog: chęć pomocy skończy się po 3-4 tygodniach.

To jednak margines i chyba każdy rozsądny człowiek spodziewał się, że tacy ludzie też przyjadą. Trafia do nas bowiem cały przekrój ukraińskiego społeczeństwa. Będą świetnie wykształcone specjalistki, będą też osoby roszczeniowe i niewykształcone, będą też rzezimieszki. Jak w każdej grupie.

Miłena: będziemy wam wdzięczni do końca życia



  • Skromne, wdzięczne, zaskoczone skalą pomocy - takie w większości są kobiety, które uciekły przed wojną z Ukrainy.
  • Skromne, wdzięczne, zaskoczone skalą pomocy - takie w większości są kobiety, które uciekły przed wojną z Ukrainy.
Klamerki? Niepotrzebne, poradzimy sobie. Odkurzacz? Po co, znalazłyśmy miotłę w piwnicy. Jedzenie? Mamy jeszcze, my dużo nie jemy...
Większość Ukraińców robi jednak wszystko, by pozostawić sobie jak najlepsze wrażenie. Jak choćby Miłena. Przyjechała do Trójmiasta z 27-letnią córką i 21-letnią synową, które mają trójkę dzieci. Synowa jest w ósmym miesiącu ciąży, a najmłodsza córka ma cztery miesiące. Obie więc do pracy raczej szybko nie pójdą, ale 50-letnia Miłena już skontaktowała się ze znajomą, która pracuje w hotelu we Władysławowie. Gdy tylko zrobi się trochę cieplej i ruszy sezon turystyczny, będzie tam miała pracę.

Do domu po zmarłym wujku przyjął je wykładowca jednej z gdańskich uczelni. Pan Bartosz nie ukrywa, że jest zbudowany ich postawą.

Wraz z rodziną o pomoc poprosił bowiem znajomych, którzy wykazali się wielkim sercem. Wielu dało, ile mogło: ktoś kupił pieluchy, ktoś jedzenie, przyniósł ubrania, zabawki dla dzieciaków. Ale dom nie jest nowy, brakuje w nim wielu rzeczy. Na początku nie było pralki, suszarki na bieliznę, patelni... Szybko starają się te braki uzupełniać, ale często nie zdają sobie nawet z nich sprawy.

Bo za każdym razem, gdy przywożą im kolejną partię rzeczy, goście z Ukrainy są onieśmieleni. Zawsze dziękują, nigdy nie mówią, że czegokolwiek potrzebują. Zawsze wszystkiego jest "mnogo". Opiekująca się nimi rodzina sama wręcz musi wypytywać o potrzeby, co jest niezręczne dla obu stron.

Klamerki? Niepotrzebne, poradzimy sobie. Odkurzacz? Po co, znalazłyśmy miotłę w piwnicy. Jedzenie? Mamy jeszcze, my dużo nie jemy...

- Nigdy nas nie znaliście, zobaczyliście pierwszy raz w życiu na oczy, wpuściliście do domu, ogrzaliście, ubraliście, przywieźliście pieluchy, jedzenie, ubrania, całą wyprawkę dla małego, który się jeszcze nie urodził i my mamy jeszcze o coś prosić? Chyba bym się pod ziemię ze wstydu zapadła - przyznaje Miłena. - My będziemy wam do końca życia dziękować za to serce, które nam okazaliście. I pół naszego miasteczka już się modli za was równie często, jak za naszych żołnierzy.

Opinie (859) ponad 100 zablokowanych

  • W 3mieście trudno zauważyć uchodźców. (4)

    Więc jest zasadne pomaganie Warszawie czy Krakowowi.

    • 5 24

    • Warszawe juz

      Zalalo 200.000 uchodzcow, szkoly zapchane, nie ma co z nimi zrobic, samorzady nie dostaly pieniedzy na pomoc I juz zapowiadaja, ze wiecej nie przyjma. To samo Krakow.

      • 9 1

    • A Ryży?

      • 1 4

    • Przejdź się do Forum albo popatrz na przystanki. Widać od razu.

      • 10 0

    • Piłeś coś?!

      Oni się wręcz wylewają

      • 4 2

  • NN

    Trzeba pomagać ! Za jakiś okres czasu będzie weryfikacja , będą roszczeniowi , będą cwaniacy , będą przekręty finansowe ale to tylko ułamek tego społeczeństwa taki jest , reszta wymaga pomocy lub nie przeszkadzania oni sami też dadzą sobie radę . Teraz mamy wyborców PiS i to jest większy problem :)))))))

    • 24 20

  • Po staremu (2)

    Wysyp ruskich trolli. Na froncie bęcki, sała brak, więc tutaj rozładowują frustrację.

    • 12 40

    • Wiesz o co chodzi z tymi ruskimi trolami:) (1)

      To po co to piszesz

      • 8 1

      • może napisał, żeby Ukraińcy czytający to forum nie wierzyli, że to Polacy takie wstrętne wpisy produkują.

        ruskie trolle czuwają żeby zohydzić ciemiężony przez putina naród.

        • 2 3

  • (1)

    Pracy jest dużo. Zatrudnić się i żyć. Ze statusem gościa oczywiście. Nie ma problemu. Odemnie jak jechałem przez Ukraine wyciągali pieniądze przy kontrolach. No i czekam na przeprosiny od Pana Prezydenta za UPA.

    • 53 9

    • Ile masz lat?

      UPA ukradło ci zegarek, czy może zrobiło coś innego?

      • 2 29

  • Walka Ukrainy jest naszą walką, a pomoc uchodcóm jest absolutnym minimum, które musimy zrobić. (7)

    Te osoby - kobiety, dzieci, osoby starsze, tu są, żeby ich mężowie, ojcowie, bracia, synowie, mogli walczyć także o to, żebyśmy my mogli sobie tu w naszej Polsce żyć dalej jak do tej pory. Od pomyślności Ukrainy w walce z rosyjskim najeźdźcą zależy los naszego kraju. Pomoc tym osobom wszystkimi naszymi siłami jest naszym absolutnym obowiązkiem. A malkontentom, którzy narzekają na darmowe bilety czy przedszkola dla ukraińskich uchodźców, mogę powiedzieć tylko jedno - oni z całą pewnością woleliby móc żyć w swoim domu, mieć dalej swoje prace, szkoły, rodziny, całe swoje dotychczasowe życie i nie mieć tych "przywilejów".

    • 19 52

    • nix (3)

      A tym, którzy tak zazdroszczą osobom, które straciły praktycznie wszystko i muszą zaczynać całe swoje życie od nowa, mam eksperyment myślowy, Postawcie się na chwilę na ich miejscu, wyobraźcie sobie, że Putin bombarduje waszą miejscowość i to wy musicie uciekać na zachód: z jedną torbą podróżną, bez pieniędzy (bo złotówka przestała mieć wartość zagranicą), bez języka... Jak byście się czuli, gdyby, jakiś Niemiec lub Belg zaczął wam wypominać, że możecie się za darmo przejechać jego u-bahnem, pójść za darmo do jego lekarza albo wysłać dziecko do przedszkola. Naprawdę uważacie, że takie ułatwienia to zbyt duża pomoc w stosunku do osób, które w obecnej sytuacji nie są w stanie same sobie tego wszystkiego zapewnić?

      • 5 11

      • a jak maszerowali po Lwowie ze swastykami to też byłeś taki mądry ?

        • 20 4

      • Tak a za rok wołyń sezon 2 . Ich mapy pokazują Przemyśl jako miasto ukraińskie a wszyskie ukraińskie bachory spiewają o Banderze.

        • 18 5

      • Może nie wiesz ale w Przemyślu był banderowców pochód z flagami i okrzykami że Przemyśl jest ich Poszukaj na YouTube

        • 11 5

    • re

      I ich bracia i męzowie walczą pod bandetowską flagą

      • 12 3

    • Teoretycznie tak,ale jak jest w praktyce to każdy widzi.

      • 3 0

    • Obowiązek?

      Myśleć o Polakach

      • 6 0

  • coś w tym jest (2)

    coś w tym faktycznie jest - są pełni kultury Ukraińcy, a są i tacy co choćbyś chciał to ich nie zmienisz. przykład z wczorajszego wypadku do pepco - dwie rodziny Ukraińców matki z dziećmi w wieku szkolnym .... trzeba było je mijać, bo zachowywali się, jakby im się wszystko należało i byli sami w tym sklepie - nikt nikogo nie chciał przepuścić itp. zero kultury niestety

    • 51 5

    • (1)

      Niestety doswiadczam tego dosc czesto. A na placach zabaw to juz dramat - mali terrorysci.

      • 20 3

      • Dzieci cię terroryzują?

        Co za łazęga :)))))))

        • 3 3

  • (1)

    Rosji chodzi o to, aby zająć teren i wypędzić ludzi z Ukrainy. Jeżeli zostaniemy z tym sami, to za jakiś czas czeka nas nie tylko kryzys humanitarny ale i ogromny kryzys. Po prostu my jako państwo nie jesteśmy przyjąć takiej fali uchodzcow.

    • 48 3

    • Żadne państwo

      nie jest w stanie w pojedynkę przyjąć takiej fali uchodźców. Poza tym inne kraje UE wiedzą dobrze z czym się wiąże przyjęcie uchodzców I nikt się dlatego do tego nie rwie. Polska nie ma w tej kwestii żadnego doświadczenia, ale kozaczy I przedobrza.

      • 21 0

  • Z głową (1)

    Kochani poamagajmy z głową jeśli oferujecie uchodźcą mieszkanie, zabezpieczcie się. Znajoma przyjęła pod swój dach Ukrainkę ta poszła do pracy na zmywak po jednym przepracowanym dniu stwierdziła że jednak dla niej jest za ciężko, woli siedzieć w domu i ciągnąć na zasiłkach, teraz nie może jej się pozbyć

    • 72 3

    • A zmywak wstał i zaczął klaskać

      • 1 2

  • (1)

    Ja nie pomagam i nie zamierzam tego robić. Mam normalnych znajomych, którzy też tego nie robią. Wystarczy, że mają przejazdy komunikacją za darmo i darmowe lokum na jakiś czas. O tym, że firmy teraz z otwartymi rękoma ich witają to już nie wspomnę. Kolejne darmozjady po Madkach. I oczywiście wszystko z naszych podatków

    • 65 11

    • Twoje petersburskie kopiejki za posty?

      A co to ma do polskich podatków?

      • 1 10

  • Robi się trochę paranoja (5)

    Pomagać tak ale z głową, nie można też zapominać że Polska to Polska a nie Ukraina. Był taki jeden post na facebooku napisała go pewna pani, post dotyczył języka ukraińskiego, były tam podstawowe zwroty jak to się wymawia po Ukraińsku i jak się pisze cyrylicą oraz co to znaczy po polsku, pani napisała że to dla nas żebyśmy mogli się dogadać z ludźmi z Ukrainy... i teraz pytanie czy ja mam się uczyć ukraińskiego czy może oni jako goście w innym kraju powinni się uczyć polskiego? Pani dostała tyle " miłych" komemtarzy że aż zablokowała możliwość ich dodawania. Jesteśmy Polską i nie staniemy się 2 Ukrainą, to oni powinni się nauczyć języka i kultury a nie odwrotnie. Oni są u nas w kraju gośćmi

    • 108 6

    • (1)

      Właśnie,gość jak ryba ,3 dnia cuchnie?

      • 6 2

      • Zmień onucę. Przestanie ci cuchnąć.

        Za długo siedzisz przed kompem klepiąc nadgodziny za ruble.

        • 1 7

    • Niestety...i tacy

      nadgorliwi się zdarzają... fanatyzm

      • 5 1

    • A co w tym złego, może ktoś zechce się nauczyć nowego języka, o co ci chodzi, ty nie znasz żadnego obcego? (1)

      • 0 3

      • Nic w tym złego. Ale w Polsce obowiązuje język polski. Na wyspach językiem urzędowym jest angielski i to Polacy mają obowiązek go znać a nie pani w okienku. W Niemczech to samo. Czego nie rozumiesz? To oni mają się asymilować z nami a nie my z nimi.

        • 0 0

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Najczęściej czytane