• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Różne oblicza goszczenia Ukraińców

Michał Sielski
11 marca 2022 (artykuł sprzed 2 lat) 
Najnowszy artykuł na ten temat Czy powinniśmy odesłać "naszych" Ukraińców?
  • Dorośli od wojny myślami nie uciekną, ale dzieciom jest łatwiej. Dlatego Żenia, w wolnych chwilach od pracy, zwiedza z córkami Gdańsk.
  • Dorośli od wojny myślami nie uciekną, ale dzieciom jest łatwiej. Dlatego Żenia, w wolnych chwilach od pracy, zwiedza z córkami Gdańsk.

Wielka pomoc Polaków dla uchodźców z objętej wojną Ukrainy spotyka się z ogromnym podziwem na całym świecie. W dużej większości wdzięczni są również sami Ukraińcy, choć zdarzają się też przypadki, gdy pomagającym zaczyna już brakować sił.



Czy znasz osoby pomagające uchodźcom z Ukrainy?

Ogromna pomoc dla Ukraińców uciekających przed wojną budzi nie tylko podziw, ale też zaskoczenie. Jeszcze niedawno nie wszyscy byli bowiem pozytywnie nastawieni do naszych wschodnich sąsiadów, których pracowało u nas niemało.

Dziś mało kto już o tym pamięta. W obliczu wojny mieszkańcy Trójmiasta wykazali się ogromną solidarnością i pomagają Ukraińcom przede wszystkim przyjmując ich do swoich domów, oferując nie tylko schronienie, ale też ubrania i wyżywienie.

Większość historii ściska gardło i wywołuje ogromne współczucie, są jednak też takie, które wywołują smutne refleksje.

Żenia, twarda i zorganizowana. Ledwo przyjechała, już pracuje



  • W sortowaniu ubrań dla uchodźców pomagają wolontariusze, także z Ukrainy.
  • W sortowaniu ubrań dla uchodźców pomagają wolontariusze, także z Ukrainy.
  • W sortowaniu ubrań dla uchodźców pomagają wolontariusze, także z Ukrainy.
Po tygodniu w Trójmieście sama znalazła sobie pracę. Już zarabia w kuchni pobliskiej restauracji
Bez wątpienia budującym przykładem jest Żenia, która przyjechała do Trójmiasta z dwiema córkami, bo tu mieszka mąż jej siostry. Miała więc jakiś punkt zaczepienia, nie jechała w ciemno.

Mąż siostry pracuje na budowach w Trójmieście od wielu lat. Uważany jest za solidnego budowlańca i jest lubiany. Gdy tylko zaczął się ostrzał Ukrainy, jego pracodawcy zaoferowali pomoc: pożyczyli samochód i bezpłatnie oddali mieszkanie do użytkowania przyjeżdżającej z Ukrainy siostrze. Są w nim meble, a osoby, które chciały pomóc, szybko dokupiły chemię gospodarczą i jedzenie. Ubrania rodzina dostała ze zbiórki na Uniwersytecie Gdańskim.

Żenia jest taka, jak zdecydowana większość uciekających przed wojną Ukraińców - wdzięczna za każdą pomoc, trochę nią onieśmielona i skromna. Zapytana jak jej pomóc, odpowiada niezmiennie: nic więcej mi nie potrzeba.

Nic dziwnego, bo to twarda i dobrze zorganizowana babka. Zaledwie po tygodniu w Trójmieście sama znalazła sobie pracę. Już zarabia w kuchni pobliskiej restauracji, a wcześniej przyszła pomagać przy sortowaniu zbieranej na Uniwersytecie Gdańskim odzieży. Jej córki poszły właśnie do szkoły, bo formalności pomogli załatwić właściciele mieszkania, w którym mieszka.

Olga nie chce pomocy, zakupy robi sama



Olga, zadbana, elegancka 40-latka, która przyjechała do Trójmiasta z nastoletnią córką. Jest zaprzeczeniem naszego stereotypu o uchodźcach
Tym co jeszcze łączy większość Ukraińców, jest przekonanie, że szybko wrócą do domów. Psychologowie tłumaczą, że poczucie tymczasowości jest normalną reakcją w takich przypadkach. Nawet jeśli są to trzeźwo myślący ludzie i widzą w mediach skalę zniszczeń w swoim kraju, wmawiają sobie, że uda im się szybko wrócić. Bo chcą wierzyć, że jeszcze nie wszystko stracone.

Jak Olga, zadbana, elegancka 40-latka, która przyjechała do Trójmiasta z nastoletnią córką. Jest zaprzeczeniem naszego stereotypu o uchodźcach. Część z nich miała bowiem czas na ewakuację, nie każdy uciekał w domowym dresie pod gradem wybuchających rosyjskich bomb. Ci, którzy mieli czas, wzięli ze sobą najlepsze ubrania, sprzęt elektroniczny, pieniądze, dokumenty, karty bankowe. Wszystko co małe i cenne. Zachowali się rozsądnie, starając ratować jak najwięcej, tymczasem wciąż pokutuje przekonanie, że uchodźca wojenny powinien być w łachmanach, a jeśli nie, to jest oszustem i naciągaczem.

Olga nikogo naciągać nie chce. Ma swoją dumę, ma też trochę pieniędzy, więc za mieszkanie chciała zapłacić, choćby czynsz. Właściciele mieszkania, do którego trafiła, nie chcą o tym jednak słyszeć. Chcą też pomóc: zrobić zakupy, zapewnić odzież, środki czystości. Ale zanim zapytali czego potrzebuje, Olga podziękowała, bo była już w sklepie. Kupiła jedzenie, ubrania dla siebie i córki oraz podstawowe kosmetyki.

Chce zostać w Polsce tak krótko, jak się da. I wrócić na Ukrainę.

Jana. Modli się i płacze, jest przerażona



Są też jednak i inne przypadki. Trudniej jest, gdy pomocy potrzebują starsi ludzie. I nic dziwnego, starsi członkowie naszych rodzin też często są bardziej absorbujący. Niektórzy aż za bardzo...

Poniekąd jest też tak z Janą, która przyjechała do Trójmiasta z czteroletnim wnukiem. Do swojego mieszkania przyjął ich trener jednej z trójmiejskich drużyn sportowych. Problem w tym, że Jana ma 70 lat, jest przerażona i zagubiona. Na razie każdy dzień spędza praktycznie tylko płacząc i modląc się.

Tymczasem wnuk jest jej całkowitym zaprzeczeniem. Ma bardzo dużo energii, jest nadpobudliwy, wszędzie go pełno, broi, bałagani - jak to energiczny czterolatek. Cała opieka nad nim spada na gdynian, bo babcia się nim nie zajmuje, a także nie gotuje, nie sprząta. Płacze i modli się. I tyle.

Goszczący ich gdynianie, spokojni, bezdzietni, są zmęczeni. Ich życie codzienne przewróciło się do góry nogami. Wieczorami ogarniają dom, dziecko i starsza panią. Mówią, że oczywiście dadzą radę, ze wszystkim sobie poradzą. I - póki co - radzą sobie. Ale nowa rzeczywistość ich zaskoczyła. Nie myśleli, że będzie to tak absorbujące.

Ludmila: nie mamy tarki i tłuczka, przywieź pasek do spodni



Część uchodźców musiała zmieścić swój cały dobytek w kilku torbach i plecakach. Część uchodźców musiała zmieścić swój cały dobytek w kilku torbach i plecakach.
Poddała się. Zabrakło jej sił i mocy. Skończyło się tak, że przekazała ukraińskim gościom listę instytucji i punktów pomocowych w Gdańsku, gdzie mogą szukać wsparcia
Wśród rzeszy wdzięcznych, samodzielnych, pokornych, myślących o przyszłości i naprawdę dobrze trzymających się gości z Ukrainy, zdarzają się jednak i tacy, jak LudmilaAnna, które trafiły do Trójmiasta z trójką nastoletnich dzieci.

Ktoś pomógł im znaleźć w internecie ogłoszenie, w którym oferowano transport z granicy do Gdańska. Ktoś inny znalazł mieszkanie na Chełmie, gdzie mogły zamieszkać. Do transportu zgłosiła się Kasia. Pojechała na granicę i przywiozła ich do mieszkania, które okazało się jednak ruiną, w dodatku bez wyposażenia. Innych opcji nie było, więc Kasia była przekonana, że zrobiła kawał dobrej roboty. Zwłaszcza, że od razu przywiozła ze swojego domu, co mogła: sztućce, talerze, szklanki, jedzenie, chemię gospodarczą i wiele innych rzeczy.

Ale Ludmila i Anna wysyłają jej SMS za SMS-em. "Nie mamy tarki i tłuczka", "Przywieź jakiś pasek do spodni", "Dzieci nie mają wiosennych butów". Tych wiadomości jest nawet kilkanaście dziennie. Przez pierwsze kilka dni Kasia przyjeżdżała z każdym zamówieniem, tak szybko, jak tylko mogła. Nie usłyszała nawet żadnego "dziękuje", a dzieci są ciągle obrażone i mają do niej pretensje o wszystko. Poddała się. Zabrakło jej sił i mocy. Skończyło się tak, że przekazała ukraińskim gościom listę instytucji i punktów pomocowych w Gdańsku, gdzie mogą szukać wsparcia. I zapowiedziała, że na SMS-y odpisywać nie będzie.

Czytaj także: Psycholog: chęć pomocy skończy się po 3-4 tygodniach.

To jednak margines i chyba każdy rozsądny człowiek spodziewał się, że tacy ludzie też przyjadą. Trafia do nas bowiem cały przekrój ukraińskiego społeczeństwa. Będą świetnie wykształcone specjalistki, będą też osoby roszczeniowe i niewykształcone, będą też rzezimieszki. Jak w każdej grupie.

Miłena: będziemy wam wdzięczni do końca życia



  • Skromne, wdzięczne, zaskoczone skalą pomocy - takie w większości są kobiety, które uciekły przed wojną z Ukrainy.
  • Skromne, wdzięczne, zaskoczone skalą pomocy - takie w większości są kobiety, które uciekły przed wojną z Ukrainy.
Klamerki? Niepotrzebne, poradzimy sobie. Odkurzacz? Po co, znalazłyśmy miotłę w piwnicy. Jedzenie? Mamy jeszcze, my dużo nie jemy...
Większość Ukraińców robi jednak wszystko, by pozostawić sobie jak najlepsze wrażenie. Jak choćby Miłena. Przyjechała do Trójmiasta z 27-letnią córką i 21-letnią synową, które mają trójkę dzieci. Synowa jest w ósmym miesiącu ciąży, a najmłodsza córka ma cztery miesiące. Obie więc do pracy raczej szybko nie pójdą, ale 50-letnia Miłena już skontaktowała się ze znajomą, która pracuje w hotelu we Władysławowie. Gdy tylko zrobi się trochę cieplej i ruszy sezon turystyczny, będzie tam miała pracę.

Do domu po zmarłym wujku przyjął je wykładowca jednej z gdańskich uczelni. Pan Bartosz nie ukrywa, że jest zbudowany ich postawą.

Wraz z rodziną o pomoc poprosił bowiem znajomych, którzy wykazali się wielkim sercem. Wielu dało, ile mogło: ktoś kupił pieluchy, ktoś jedzenie, przyniósł ubrania, zabawki dla dzieciaków. Ale dom nie jest nowy, brakuje w nim wielu rzeczy. Na początku nie było pralki, suszarki na bieliznę, patelni... Szybko starają się te braki uzupełniać, ale często nie zdają sobie nawet z nich sprawy.

Bo za każdym razem, gdy przywożą im kolejną partię rzeczy, goście z Ukrainy są onieśmieleni. Zawsze dziękują, nigdy nie mówią, że czegokolwiek potrzebują. Zawsze wszystkiego jest "mnogo". Opiekująca się nimi rodzina sama wręcz musi wypytywać o potrzeby, co jest niezręczne dla obu stron.

Klamerki? Niepotrzebne, poradzimy sobie. Odkurzacz? Po co, znalazłyśmy miotłę w piwnicy. Jedzenie? Mamy jeszcze, my dużo nie jemy...

- Nigdy nas nie znaliście, zobaczyliście pierwszy raz w życiu na oczy, wpuściliście do domu, ogrzaliście, ubraliście, przywieźliście pieluchy, jedzenie, ubrania, całą wyprawkę dla małego, który się jeszcze nie urodził i my mamy jeszcze o coś prosić? Chyba bym się pod ziemię ze wstydu zapadła - przyznaje Miłena. - My będziemy wam do końca życia dziękować za to serce, które nam okazaliście. I pół naszego miasteczka już się modli za was równie często, jak za naszych żołnierzy.

Opinie (859) ponad 100 zablokowanych

  • (1)

    W obozach powinni siedzieć dostać posiłki. Jak rząd ma koordynować pomoc i egzekwować? Nasyłać policję żeby sprawdzała ile mam Ukraińców? A co z tymi co nie chcieli wrócić? W Ukrainie za ucieczkę niektórzy kulkę w łeb dostali a u nas wypłata plus

    • 16 2

    • Tylko my nie mamy obozow

      Dla uchodzcow, bo przeciez nikt nie wiedzial, ze bedzie wojna. Polski kraj biedny kraj. Niech ludzie do domow na swoj koszt biora lepiej.

      • 1 2

  • (3)

    zastanawia mnie fakt iż nie ma teraz przestrzegania tego co przez 2 lata tłuki do głów w telewizjach....nawet lasy i plaże pozmaykali...odwiedzic rodziców to też nie wolno było.na wszystkich świętych cmentarze pozamykali..dla naszego ;;dobra;; oczywiście.....aż tu nagle wszystko nie ma znaczenia..jak to jest?

    • 25 3

    • bo USA nie chce, aby Rosja sprzedawala swoj gaz i rope w europie, tylko o to chodzi

      USA wepchnelo Ukraine do wojny z Rosja aby Rosja padla gospdarczo...a czy paru ludzi zginie? najwazniejsze ze kapital USA bedzie sie mnozyl

      • 13 0

    • Różne oblicza goszczenia Ukraińców (1)

      I to nawet nie chodzi o to. W Ameryce Polnocnej, prasa niezalezna pisze o powiazaniach politykow amerykanskich i inwestycjach na Ukrainie i wiele , wiele wiecej..raczej pranie pieniedzy na duza skale..Osobisci mysle, ze to przesiedlenie ludnosci. A jezeli Rosjanie sa w okolicach Lwowa, to w innym celu niz myslicie . Shpil'china - Ukraincy powinni wiedziec co tam jest

      • 1 0

      • Tak!

        Cieszę się ,że jeszcze ktoś myśli podobnie.
        Przesiedlenie.

        • 0 0

  • Tylu wyssanych z palca opowieści o roszczeniowości Ukrainek z dziećmi, które tu widzę to nawet propaganda w Moskwie by nie (5)

    wymyśliła.
    Piszą osoby, które same nie pomagają, ale im "koleżanka cioci w pracy" mówi i to przenajświętsza prawda.. , że Ukrainki leżą pachną i tylko im chipsy donosić trzeba, a ich bombelki plują po kątach.
    Idź już lepiej pij, a nie fermęt siejesz i plujesz na ludzi, którzy uciekli z domu z powodu wojny. Obyś ty nigdy nie musiał uciekać.

    • 9 31

    • Nie no

      Zaraz do roboty poleca na 3 etaty, zeby sie w Polsce utrzymac, bo z jednego etatu to I Polakowi trudno wyzyc do pierwszego, zwlaszcza majac malutkie dzieci pod opieka. Wiadomo.

      • 6 1

    • Nie no. Za chwile

      To bedzie placz I zgrzytanie zebow, nie tylko takie opowiesci. To jest, poki co, lajt.

      • 4 2

    • Kochanienki lub Kochanienka

      Nie pluj m.in. mi w twarz.
      Pomagam, znajomi rowniez.
      Chcesz poznac moje dwie historie:
      1) kolezanka dala mieszkanie. Czekala i odmowiono bo nie odpowiada im standard (mieszkanie 3 pokoje ale nie w centrum)
      2) z mezem mamy udostepnione juz jedno mieszkanie. Mamy rowniez dwa pokoje na wynajem/lub nawet bez oplat przez jakis czas. Numer firmowy podal moj maz w ogloszeniu i rozeszlo sie tez w formie pantoflowej m.in. miedzy Ukrainkami bedacymi w PL. Chcielismy udostepnic najbardziej potrzebujacej rodzinie bo calego swiata nie zbawimy. Moj maz zaczal dostawac sms od pewnej osoby z zdjeciowa rekomendacja;) Odpisal, ze zdjecia mu niepotrzebne aby pomoc. Po paru godzinach odebralam telefon i dostalam reprymendę, że czemu nie odebral Pan Polak bo ze mną rozmawiac pani nie bedzie. Podziękowaliśmy.
      Są u nas juz fajne mamy z dziecmi i jedna starsza osoba.
      Niestety ale pewne przypadki jak powyzej beda sie zdarzac bo ludzie sa rozni ale jakim prawem osmieszasz kogos kto dzieli sie tez swoimi negatywnymi przypadkami. Niestety ale takie też są i warto o tym mowic zaznaczajac, ze nie kazdy taki jest.

      • 9 0

    • (1)

      Idź popracować w urzędzie miasta, to już nie nazwiesz tych opowieści wyssanymi z palca.

      • 3 0

      • Szykujcie się.

        W poniedziałek się zacznie exodus w urzędach po pesele, nieporównywalny nawet z tym paszportowym, za najniższą krajową...

        • 1 0

  • Goscic tak (1)

    Pomoc taka na początek spontaniczna mamy ja we krwi co innego na dłuższą metę utrzymywanie

    • 10 0

    • Przez 3 dni

      Spoko, luz.

      • 2 0

  • Ludzie ! Zablokujcie przy takich tematach komentarze (5)

    Nalazło tu russkich trolli niczym wszy na kufaję Iwana

    • 4 26

    • (2)

      Może odrazy kto się z tobą nie zgadza na 15 lat jak w Rosji. Nie chcesz nie czytaj. Zresztą i tak nie masz nic do powiedzenia francuski trolu

      • 8 2

      • To wszystko gnioty z Moskwy i Olgino (1)

        Wracaj do siebie iwan . Niedługo będziecie mieli swój internet. Putler już odciął sporo globalnego . Pewnie gdybyś tych bżdzin nie wypisywal, to też grozi ci 15 lat . To tak jak na russkim froncie w Ukrainie. Jak się cofniesz, to ci KGB w plecy strzeli. Trochę cię rozumiem.....

        • 2 4

        • Milcz już i kota ogonem nie odwracaj!

          Najpierw apeluje, menda społeczna, o usunięcie swobody wypowiedzi a potem coś o innych reżimach bredzi!

          • 5 2

    • Pisowski trolu

      Pomoagać pomaganiem, pomoc powinna być adekwatna do sytuacji. Rozdawanie uchodzcom socjalu to działania kosztem Polaków czyli dzialania antypolskie, na takie dzialanie rząd nie dostał mandatu od społeczeństwa. Mam nadzieję, że to gwóźdź do trumny dla pisu

      • 12 0

    • Sam jesteś ruski trol

      • 3 0

  • Pomoc bohaterom (1)

    To bardzo cenne, że potrafimy zrozumieć bohaterstwo Ukraińców ,bo jako jedyni na świecie nie poddali się reżimowi Putina, nie siedzą u niego w kieszeni jak reszta świata i każdy obywatel Ukrainy powinien być w Polsce traktowany jak bohater, dla mnie z chwilą, kiedy podjęli decyzję walki już z Putinem zwyciężyli, chwała im za to!! My jako członkowie Unii czy NATO nie możemy tego powiedzieć o sobie, Niemcy, Francja dają nieustannie d*py a Ameryka niby konfiskuje majątki oligarchów ale ich karty mastercards dalej działają i obywatelstwa innych krajów też im sie nie odbiera....

    • 6 11

    • No, tak sobie tłumacz

      Chyba mało wiesz o Ukraińcach...proponuję się zainteresować nim będzie za późno. choć w sumie już jest za poźno.

      • 9 0

  • Oczywiście, że trzeba pomagać... (3)

    Obawiam się jednak, że roszczeniowi zrobią przykrą reklame tym, którzy są wdzięczni za nawet najmniejszy drobny gest.
    Znajoma chciala przyjąć i niestety jak już przyjechali to odmowili bo im nie odpowiada lokalizacja. Na szczescie znalazla kogos kto z pomocy skorzystal i byl wdzieczny wlasnie za kazdy gest checi pomocy. Dzieciaki już w szkole. Dokupiliśmy coś od siebie, dbają o udostępnione mieszkanie. Zrobili nawet w podzięce ich przysmaki (na co wydali swoje "ostatnie grosze").
    Niestety wszedzie sa tacy, a nie inni. Natomiast najprawde potrzebujacym warto pomagać przetrwac ten trudny czas.

    • 10 0

    • Jak dlugo? (2)

      • 1 0

      • (1)

        A krótko bo trafiliśmy na kogoś kto chce wracać do kraju. Chce pracować i mimo ostatnich groszy nie widzi powodu aby nie płacić "bo i tak dużo robicie". Natomiast zdaje sobie sprawę, że sporo też jest innych.

        • 0 0

        • Chyba w bajki wierzysz.

          • 0 0

  • Jola

    najgorszy artykuł jaki przeczytałam na Trójmiasto.pl
    Brzmi jak ogłoszenie towarzyskie! szok

    • 1 12

  • Artykuł sprzed dwóch dni. (1)

    Pies z kulawą nogą tu już nie zajrzy, ale komentarze wciąż lecą. I nawet jeśli są sprzed godziny, już mają po 10 plusów. Cuda panie!
    A moderator śpi. I pozwala na tę ruską dezinformację.

    • 5 16

    • Jest wolnosc slowa, zapomniales?

      U Was w Rosji niet, ale w EU I owszem.

      • 4 0

  • (1)

    Z Andrzejem Duda nic nam nie grozi. Prawdziwy wódz na trudne czasy. A jaki przystojny

    • 4 3

    • Andrzej Duda nie słowem a czy em wyrasta na gracza światowego formatu

      • 1 0

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Najczęściej czytane